طرفداری
توهین به موسسان سرخابی تا کی؟
by حامد وفائیهم پرویز خسروانی رفته و هم علی عبده.هر دو رفته اند.
طرفداری، اتفاق تازه ای نیست تحریف تاریخ و طرح اتهامات درباره چهره‌های ماندگاری چون علی عبده و خسروانی که منجر به جدل‌های مجازی زننده‌ای بین کاربران هوادار فوتبال در اینستاگرام و توییتر شده است. مایه خجالت است که نام بنیان‌گذاران دو باشگاه پرهوادار ورزش ایران که بخش بزرگی از تاریخ فوتبال ایران را ساخته‌اند، به کلیدواژه «پُست»ها و توییت‌های توهین‌آمیز تبدیل شود. تاختن به خدمات آنها در ورزش و تخریب چهره تاثیرگذار آنان، جریانی شک‌برانگیز در روزهای اخیر است.
پرویز خسروانی یکی از مردانی است که توسط گروه رقیب سیبل شده است.مردی که در سال ۱۳۲۸ باشگاه دوچرخه‌سواران را تحویل گرفت و نام تاج را برای آن برگزید تا موسس باشگاهتاج لقب بگیرد؛ باشگاهی که توان ساختن یک تاریخ را در ورزش ایران به دست آورد. خسروانی از سال ۱۳۴۶ تا ۱۳۵۰ رئیس سازمان ورزش ایران بود.خسروانی علاوه بر امکاناتی چون کاخ تاج (امروز محل استقرار اداره کل تربیت بدنی استان تهران است)، مجموعه های ورزشی دیهیم، نازی آباد، بانوان (حجاب امروز) و کلوپ تنیس در اغلب شهرهای بزرگ کشور شعبه داشت و همچنین تاج لس آنجلس و تاج ترکیه را نیز به مجموعه بزرگ خود افزود.او تا آخرین روزهای عمرش عاشقانه تیم تاج را که پس از انقلاب نامش به استقلال تغییر یافت، دوست داشت. خسروانی در سال ۹۴ (لندن) درگذشت و در تمام سال‌های پس از انقلاب، بارها و بارها نامه‌هایی را به مدیران باشگاه استقلال نوشت تا بتواند اموال مصادره‌شده باشگاه تاج را به استقلال برگرداند، اما هیچ‌کس در این کار با او همراه نشد. البته چهره‌های ماندگار و جوان قدیمی از سرمایه معنوی باشگاه تاج، میراث آن برای استقلال شدند.
در آن سو، علی عبده چهره ای است که بارها از سوی هواداران رقیب مورد اتهام قرار گرفته است. مردی کهکه یک ورزشکار حرفه‌ای بود و با حضورش در ورزش بوکس شناخته می‌شد. عبده در سال ۱۳۴۲ باشگاه پرسپولیس را بنیان گذاشت. پرسپولیس وقتی شهرت بیشتری یافت که با بازیکنان شاهین، تیم فوتبالش را با ستاره‌های آن روزگار ساخت. مردی به غایت حرفه ای که هم صنعت را می شناخت و هم اخلاق را. همین کافی است بدانیم که عبده علاوه بر این که پرسپولیس را به عنوان اولین باشگاه حرفه ای فوتبال ایران معرفی کرد، اما به موازات آن، یکی از ستاره های تیمش را به بدترین شکل ممکن مجازات کرد.تنها گرفتن یک عکس از سوی بهترین بازیکن پرسپولیس باستاره زن فیلم های تبلیغاتی، باعث شد تا آن"سیلی" تاریخینواخته شودتا به تعبیر او اصول حرفه ای، رعایت شود.یک سیلی تکان دهنده که عکس های ناشی از ندامت و اشک ریختن ستاره را همه دیدند.
درنهایت نیزاموال پرسپولیس نیز پس از انقلاب مصادره شدند تا امروز با باشگاهی مواجه باشیم که به جای تمام آن دارایی‌ها، بدهی به جا گذاشته است و عبده نیز تنها یک سال پس از انقلاب اسلامی در آمریکا درگذشت.
به راستیقرار است این توهین ها به موسسان دو باشگاه تا چه زمانی ادامه داشته باشد؟ اگر همین چهره های قدیمی،خوب یا بد وجود نداشتند، آیا اصلاً فوتبال ایران وجود داشت؟ اگر آنها نبودند، الان ما چه داشتیم؟بیائیم واقعیت را بپذیریم که هم پرویز خسروانی رفته و هم علی عبده.هر دو رفته اند. یکی در ۹۲ سالگی در انگلیس دار فانی را وداع گفته و دیگری 41 سال قبل در ۵۸ سالگی در جکوزی بر اثر سکته قلبی در آمریکا. هر دو نیز برای باشگاه‌شان متحمل زحماتی شده بودند. اکنون را دریابید که به یمن باشگاه‌داری دولتی هر روز پرونده‌ی مالیِ جدیدی گشوده می‌شود و تمامی هم ندارند!