Σε Αδιέξοδο οι Επί πτυχίω Φοιτητές Οδοντιατρικής του ΑΠΘ – Κινδυνεύουμε να χάσουμε το εξάμηνο

Για τον κίνδυνο να χαθεί το τρέχον εξάμηνο σε κλινικό επίπεδο, να μείνουν ανολοκλήρωτες θεραπείες ασθενών και να καθυστερήσει η λήψη του πτυχίου τους, κάνουν λόγο οι επί πτυχίω φοιτητές της Οδοντιατρικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ)

Η θύελλα της πανδημίας άφησε πληγές πίσω της σε πολλούς τομείς, ανάμεσά τους και στην εκπαίδευση. Έτσι, κι εμείς, ως φοιτητές του τμήματος της Οδοντιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κινδυνεύουμε να χάσουμε, όχι απλά άλλο ένα εξάμηνο, αλλά μπαίνει στην αναμονή το λειτούργημα που προσφέρουμε, η εκπαίδευσή μας, η ζωή μας.

Μετά τις εκτιμήσεις του ΕΟΔΥ για την καταλληλότητα των κλινικών μας εγκαταστάσεων και τις επακόλουθες αποφάσεις της συνέλευσης των καθηγητών μας, η σχολή πρόκειται να επαναλειτουργήσει σταδιακά πιθανώς από 1/9/2020, εφόσον πραγματοποιήσει τις συστάσεις του ΕΟΔΥ και κριθεί κατάλληλη, πράγμα που έρχεται σε αντίθεση με τη ρητή ανακοίνωση του Υπουργείου Παιδείας ότι δεν πρόκειται να χαθεί εξάμηνο σπουδών. Στη σχολή μας, όμως, που είναι η μόνη που έχει κλινική άσκηση επί ασθενών, διαφαίνεται ότι οδηγούμαστε στην απώλεια, όχι μόνο ενός, αλλά πολλαπλών εξαμήνων.

Συγκεκριμένα, το κλιμάκιο του ΕΟΔΥ έκρινε πως πρέπει να γίνουν κάποιες ενέργειες, ώστε να επαναλειτουργήσει η κλινική με ασφάλεια και εξέδωσε λίστα με τα απαραίτητα μέτρα προς υλοποίηση. Η χρηματοδότηση για την πραγματοποίηση συζητείται, όμως θα πάρει αρκετό καιρό για να επανέλθουμε στους ρυθμούς μας, λόγω έλλειψης εξοπλισμού του οποίου η προμήθεια καθυστερεί και υλοποίησης έργων υποδομών. Ο ΕΟΔΥ προτείνει πράγματα αντικειμενικά, επιστημονικά ορθά και αδιαμφισβήτητα, καθώς με ημίμετρα χάνουμε την υγειονομική μας αξιοπιστία.

Εμείς, ως φοιτητές και θεράποντες, έχουμε ευθύνη και χρέος απέναντι σε ασθενείς που έχουν αφεθεί σε ανολοκλήρωτα θεραπευτικά στάδια. Έχουμε ευθύνη απέναντι στις φοιτητικές μας υποχρεώσεις, καθώς η περαιτέρω οικονομική επιβάρυνση των οικογενειών μας έχει φτάσει στο απροχώρητο, δεδομένων των συγκυριών. Επίσης, πολλοί από εμάς είμαστε φοιτητές επί πτυχίω και όσο καθυστερεί η έξοδος μας προς την αγορά εργασίας, τόσο επιβαρυνόμαστε οικονομικά και ψυχολογικά. Είμαστε φοιτητές σε αιχμαλωσία και απραξία, ενώ μόνη μας επιθυμία και δικαίωμα είναι η επιστημονική μας πρόοδος και εν τέλει η ολοκλήρωση των σπουδών μας. Ζούμε στην αβεβαιότητα, νιώθουμε ότι το μέλλον μας καθορίζεται για εμάς, χωρίς εμάς και ανίκανοι να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας και να ασχοληθούμε με αυτό που έχουμε θυσιάσει χρόνο, ιδρώτα και νεύρα.

Εάν η σχολή βάλει λουκέτο για τους επόμενους μήνες, για το καλό των ασθενών μας θα αναγκαστούμε να τους παραπέμψουμε σε ιδιώτες οδοντιάτρους. Επομένως, με την νέα χρονιά θα βρεθούμε αντιμέτωποι με έναν καινούριο φαύλο κύκλο εύρεσης ασθενών με τις απαραίτητες προαπαιτούμενες εργασίες, υπερκορεσμού των κλινικών από νεοεισαχθέντες φοιτητές, υπό την επίβλεψη ήδη υποστελεχομένου προσωπικού και με τον κίνδυνο νέου κύματος πανδημίας. Ως φοιτητές Οδοντιατρικής προσφέρουμε έργο και έχουμε ενεργό ρόλο στην ιατρική κοινότητα. Αυτό δεν πρέπει να μας στερηθεί, καθώς θεραπεύουμε χιλιάδες ασθενείς κάθε χρόνο, ευάλωτων κοινωνικών ομάδων και μη, με μοναδική μας επιβράβευση την γνώση και την ικανοποίηση της προσφοράς.

Σε αυτόν τον αγώνα νιώθουμε μόνοι, καθώς κανείς αρμόδιος για την εκπαίδευσή μας δεν παίρνει καθολική ευθύνη, δεν μας δίνει σαφές χρονοδιάγραμμα και υπάρχει δυσκινησία εύρεσης εναλλακτικών λύσεων εκπαίδευσης ίσης αξίας, που απαιτούν οι συνθήκες, αφού η προσαρμογή στα νέα δεδομένα είναι μέρος της φυσικής εξέλιξης των πραγμάτων. Νιώθουμε αγανακτισμένοι, νιώθουμε εξουθενωμένοι, διότι από ότι φαίνεται ο λόγος ενός ανθρώπου με όνειρα δεν αγγίζει τον δογματισμό της εκπαιδευτικής μεθόδου.

Θέλουμε τους καθηγητές μας δίπλα μας, όπως σταθήκαμε κι εμείς το 2017 στην απόχη για την διεκδίκηση των προσωπικών τους συμφερόντων με αντίτιμο το κλείσιμο της σχολής και την απώλεια ενός κλινικού εξαμήνου, που δεν αναπληρώθηκε ποτέ, βάζοντας σε κίνδυνο το πτυχίο και την εκπαίδευση των φοιτητών. Αντί αυτού καλούμαστε να ασκήσουμε πιέσεις στην Πρυτανεία και στο Υπουργείο Παιδείας για χρηματοδότηση, καθώς δεν υπάρχει επιθυμία για διάθεση των εσόδων της σχολής στην ίδια την σχολή και καμία μέριμνα από αρμόδιους φορείς. Αντί να κοιτάξουμε το πρόβλημα κατάματα, για ακόμη μια φορά το κρύβουμε κάτω από το χαλί με εμάς και τους ασθενείς μας παράπλευρες απώλειες.

Είναι, λοιπόν, εύλογη, ως φυσικό επακόλουθο, η αίτηση για ολοκλήρωση της κλινικής άσκησης των φοιτητών, που βρίσκονται σε σημαντικό επίπεδο κλινικών εργασιών και ποιοτικά αξιόλογο, να γίνει με αναπροσαρμογή των προαπαιτούμενων εργασιών για την ολοκλήρωση της κλινικής άσκησης, σε συνδυασμό με εναλλακτικούς τρόπους εκπαίδευσης. Μόνο έτσι, θα αποσυμφορηθούν άμεσα οι κλινικές και θα δοθεί η δυνατότητα σε όσους βρίσκονται σε προγενέστερα στάδια να συνεχίσουν την εκπαίδευση τους, όταν αποκατασταθεί η υγειονομική καταλληλότητα των κλινικών κι ευοδωθούν τα μέτρα που λαμβάνονται.

Το να θέτουνε τα όνειρα μας στον πάγο δεν είναι λύση. Το να δείξουμε ανευθυνότητα απέναντι στις ανάγκες των ασθενών μας δεν είναι λύση. Αυτό που ζητάμε είναι μέριμνα για την ολοκλήρωση των εργασιών στους ασθενείς που έχουμε δέσμευση, και πληρώνουν, σε κατάλληλες υγειονομικά εγκαταστάσεις και άμεσα, διαλλακτικότητα σε νέες ισάξιες εκπαιδευτικές μεθόδους και προσαρμογή στην νέα τάξη πραγμάτων. Άρα λύσεις για εμάς πρέπει να προσφέρονται με ανοιχτό μυαλό και επί νέων όρων και μπορούν να δοθούν μόνο με εφικτές προτάσεις από τους ίδιους τους καθηγητές μας!

Από τους επί πτυχίω φοιτητές Οδοντιατρικής Σχολής του Α.Π.Θ.