ارتباط با خانواده همسر در دوران عقد

من و عروسمون در دوران دانشجویی با هم کمی دوست بودیم. بعد از ازدواج برادرم رابطه ما دچار مشکلات و اختلافاتی شد که در نهایت به یک رابطه معمولی بین دو نفر ختم شد بدون هیچ صمیمیت و عاطفه ای بین ما.

من تجربه ای در ارتباط با یک عضو تازه وارد(عروس) و نحوه برخورد با او را در جمع خانوادگی نداشتم و دلایل دیگر که لازم نیست بیان شود، منجر به این اتفاق شد برای همین موضوع تصمیم گرفتم مطلبی را در مورد در دوران عقد و مسائل مربوط به آن را بنویسم شاید به کار آید:

دوران عقد مسلما بیش از آنکه دوران خوشحالی، هیجان و جذابیت باشد دوران آشنایی است، آشنایی واقعی.

شاید در دوران خواستگاری آشنایی صورت گرفته باشد اما در دوران عقد دو طرف وارد زندگی یکدیگر می شوند، وارد خانواده و زندگی جدیدی که با زندگی مشترک دو نفره کمی تفاوت دارد.

اسمش را می شود «زندگی با خانواده ها» گذاشت، ازدواج در فرهنگ ایرانی ابتدا وصلت خانواده هاست که تاثیر به سزایی در زندگی دو نفر دارد.

بنابراین بادی دختر و پسری که عقد می کنند و وارد خانواده های یکدیگر می شوند هوشمندی به کار ببرند و به قول معروف استراتژی زندگیشان را بر اساس این دوران پایه ریزی کنند.

در اولین قدم ورود، باید نسبت به رفتارها، فرهنگ، سنت ها، عقاید و آداب و رسوم و خلاصه همه چیزهایی که می بینیم ومی شنویم، حساس باشیم چرا که آشنایی با این مسائل در زندگی مشترک و ارتباط با همسر ،کمک کننده است، به دلیل آنکه او در دل همین خانواده رشد کرده و بزرگ شده و بر روی او هم این سبک زندگی اثر گذاشته است.

البته قرار نیست خودمان را شبیه به خانواده همسر کنیم و باب میل آنان رفتار . اما با این شناخت می توانیم از بسیاری از تنش ها جلوگیری کنیم، تنش هایی که بعدها می تواند در رابطه دو نفره زن و شوهری هم اثر بگذارد.

از سوی دیگر همسر(زن یا شوهر) هم می تواند در ورود همسرش به جمع خانواده اش نقش مهمی داشته باشد، او شناخت خوبی نسسبت به خانواده اش دارد و می تواند به همسرش و همچنین خانواده اش در شکل گیری یک رابطه درست کمک کند.

موضوع بعدی قرار نیست با خانواده همسر صمیمی شویم ، یک ارتباط درست و قابل احترام هم کافی است ،به هر حال خانواده های دختر و پسر تفاوت هایی دارند که گاه سبب اختلاف می شود بنابراین همین اندازه که بتوانیم این رابطه را درست مدیریت کنیم که نه خانواده ها و نه رابطه دو نفره آسیب ببیند بلکه به کیفیت روابط کمک کند، کافی است.

جمله معروفی وجود دارد که خانواده همسر مثل خانواده خودمه» یا مادرشوهر مثل مادرمه یا عروسم مثل دخترمه.

من خیلی با این عبارات موافق نیستم. هیچ موقع من نخواهم توانست رابطه ای که با مادرم دارم را با مادر شوهرم داشته باشم، البته باید گفت موضوع احترام و دوست داشتن متفاوته و سر جای خود.

ولی انتظار یک رابطه فرزند والدینی از دو طرف کمی دور از واقعیت است.

خودشیرینی و شیرین عسل شدن هم معضل دیگر دوران عقد است. بعضی از دختر ها و پسرها در این دوران ،خود را شیرین می کنند و رفتارهایی از خود بروز می دهند که خواسته یا ناخواسته سبب می شود عده ای دیگر از چشم خانواده بیفتند.

همه انسانها خصوصیات مثبت و منفی دارند ، نه باید آن قدر مثبت ها را بزرگ کرد که از منفی ها غفلت کرد و نه آنقدر منفی ها را که مثبت ها را نبینی و در یک جمع آن هم خانوادگی مراقب دیگر اعضا هم باشی و از نقاط منفی یا ضعف آنان سوء استفاده نکنیم.

شما هم از تجربه های خود بگویید و به این موارد اضافه نمایید