Een week in de erotheek: “Jongens, wat staan mannen onder druk”
by Nadine Van Der LindenExclusief voor abonnees
Nu in tijden van corona wordt aangeraden om thuis te blijven, hebben we met z’n allen meer tijd om te lezen. Daarom doken we in ons archief en maakten we een selectie van de beste artikelen van de afgelopen jaren. Vandaag brengen we het derde deel uit de reeks ‘Een week in de erotheek’ dat in de zomer van 2017 in Het Laatste Nieuws verscheen.
Onze journaliste Nadine Van Der Linden zette zich een week achter de kassa bij Libidos in Herentals. Vandaag brengen we deel 3: seks is een vat vol lusten. Maar soms is dat seksleven ook een last, merk je wel eens in een erotheek. Nogal wat mannen voelen blijkbaar druk om te presteren. Ze vrezen de partner vroegtijdig teleur te stellen, of hebben weemoed naar vroeger, toen er nog zekerheden waren, in bed. Curieus is wel: mevrouw komt zelden tot nooit klagen, en lijkt zelfs dik tevreden.
Zaterdagavond in de erotheek. De drukste avond, hadden verkopers Werner en Peter me vooraf verteld. Liefde vraagt immers tijd, en op zaterdag hébben de meeste mensen tijd. De schuifdeuren gaan vlot open en toe, met koppeltjes die na de inkopen van de dag nog een laatste stop maken. Op de camerabewaking van de parking zien we hun autootjes, met zakken van Delhaize op de achterbank, waaruit een selder steekt. Soep, die avond. Het dessert mag pikanter.
Aangezien het eind juni is, komen ook veel mensen nog iets kopen voor ze op vakantie vertrekken. Het vooruitzicht van een hotel waar alle sleur uit handen zal worden genomen - en waar elke dag propere lakens worden gelegd - inspireert duidelijk tot wat extra creativiteit. Ik vind het aandoenlijk, de stelletjes die - na het inslaan van zonnebrandcrème - nog even iets aangebrands komen kiezen. Het betekent méér dan die string met pareltjes die op de toonbank wordt gelegd. Het is het voornemen, de belofte bijna, dat men weer wat extra moeite gaat doen voor mekaar. Sleur is niet goed, voor seks. Eén keer vertelt verkoper Peter Smolders me: “De koppels die zich het méést verliefd tonen in de winkel, arriveren vaak met twee aparte wagens.” Hij kijkt even met een blik van ‘moet ik daar een tekeningetje bij maken?’, maar ik denk het te snappen.
Hbn jllie vgra?
Ook een fenomeen op zaterdagavond: de jonge gasten met een fris hemdje aan, gehuld in een wolkje muskus of sandelhout. Ze komen voor een pakje condooms, eventueel wat glijmiddel. De basisuitrusting van de moderne jagers, blijkbaar. Vaak komen ze per twee, ze stappen dan uit een sportief karretje op de parking. Eén keer zie ik hoe twee vrienden, bij het verlaten van de zaak, blijkbaar op andere vrienden stoten. Er wordt even gepraat, bij mekaar in het zakje gekeken, eens gelachen. Dat ik dat toch een beetje curieus vind, zeg ik op een bepaald moment tegen de verkopers. Waren condooms vroeger geen commande die je als jonge mens kuchend en schuifelend deed, en vooral alléén? “Klopt”, zegt verkoper Werner. “Dat is wel een trendje van de jongste jaren. Ze rijden met mekaar mee, en dan wordt er blijkbaar in de auto iets gezegd van: ‘Ik moet nog, euhm, iets halen’, waarop de ander zegt: ‘Is goed, jong, ik ga wel eventjes mee.’ De openhartigheid is groter.” Maar dan gaan de schuifdeuren weer open, en is er plots die man alleen, rond de 40. Hij loopt door de winkel en komt dan voor de toog staan draaien. “Hbn jllie vgra?”, fluistert hij. We verstaan er niks van. “Ietsje luider, mijnheer?” Net hoorbaar klinkt het vervolgens: “Hebben jullie viagra?”
Viagra is alleen op doktersvoorschrift verkrijgbaar. Ofwel weet de man dat niet, ofwel denkt hij: een mens kan maar proberen. Hoe dan ook, hij lijkt teleurgesteld, door dat antwoord. Een beetje ontredderd, bijna
Neen, dat hebben we niet. Viagra is immers alleen op doktersvoorschrift verkrijgbaar. Ofwel weet de man dat niet, ofwel denkt hij: een mens kan maar proberen. Hoe dan ook, hij lijkt teleurgesteld, door dat antwoord. Een beetje ontredderd, bijna. “We hebben wel een voedingssupplement”, wijst Peter naar een doosje waarop ‘Diehard’ staat. ‘Verbetert de prestaties’, lees ik. “Ook goed”, zegt de man, en hij rekent af. Later zal ik het doosje wat nader bestuderen. Het is inderdaad een voedingssupplement en het zit vol goede dingen zoals zink en calcium en stoffen die de potentie wat opwekken zoals taurine, en op termijn kweek je daar ongetwijfeld sterke manschappen mee, maar diezelfde ávond nog, zoals viagra? “Ik denk van niet”, zegt Peter. “Toch heeft het product heel wat trouwe klanten. Gewoon het feit dat ze iets op zak hebben, geeft hen blijkbaar genoeg vertrouwen.” Waarmee nogmaals bewezen is: seks zit (ook) tussen de oren.
Ik hem een probleem, jom
De schuifdeuren gaan weer open. Een zilvergrijze man. Ook hij komt naar de kassa. “Ik hem een probleem, jom.” Zo heb ik ze natuurlijk graag: hoe spontaner de mensen komen vertellen, hoe liever. Verkoper Werner blijft altijd de rust zelve. “Vertel het eens, mijnheer.” Antwoord: “Het is niet meer zoals vroeger, jom. Minder stevig.” Voldoende informatie voor Werner om de man mee te nemen naar het vak met ringen, die het bloed houden waar het een tijdje blijven moet. En zoals dat wel vaker gebeurt, begint de man te vertellen. Gewoon uit pure opluchting, denk ik. Waarschijnlijk lopen deze mensen al maanden met angsten rond, en als ze dan toch die erotheek binnenstappen, vrezen ze dat de verkoper bij het aanhoren van hun klacht dodelijk bedroefd zal kijken, en zal zeggen dat hij nog nóóit zoiets heeft meegemaakt. In realiteit horen ze: “Geen probleem. Kom maar mee.” En vanuit die opluchting vertellen ze.
We begrijpen dat het meisje zich intussen heeft ontpopt tot een volwassen, zelfbewuste dame in háár volle fleur. Hij, daarentegen, ziet het in de spiegel toch een beetje achteruitgaan. En zijn trouwe soldaat heeft het daar moeilijk mee
Hij is 59 jaar. Lang een casanova geweest. Begin 40, in volle fleur en volle kunnen, heeft hij dan een veel jongere vrouw leren kennen, de vrouw van zijn leven. Maar de laatste tijd zijn er wat probleempjes. Hij zegt het niet met die exacte woorden, maar uit alles wat hij vertelt, begrijpen we dat het meisje wier leermeester hij lange tijd op alle vlakken is geweest, zich intussen heeft ontpopt tot een volwassen, zelfbewuste dame in háár volle fleur. Hij, daarentegen, ziet het in de spiegel toch een beetje achteruitgaan, raakt wat van zijn pluimen en zijn zelfvertrouwen kwijt. En zijn trouwe soldaat heeft het daar moeilijk mee. De man wil vooral geen dienstweigering, in de barak. Met veel begrip luistert verkoper Werner naar het verhaal. “Veel succes ermee, mijnheer.” Met een zwart tasje en een stukje herwonnen vertrouwen stapt de 59-jarige weer door de deur.
Maar 20 minuten, en bij de goei
Zo zie je tijdens een week in de erotheek toch een aantal mannen passeren met gelijkaardige problemen. Ook jonge gasten met faalangst. Zo noemen de twintigers het zelf niet, maar het is misschien toch het juiste woord voor opmerkingen als ‘het gaat wat te snel, hebben jullie...’, ‘ik sta wat onder stress, hebben jullie iets...’. Het mag niet mislukken, blijkbaar. Het gekke is: zelden staat er een vrouw naast die jonge heren, met de armen gekruist en een misnoegde blik van: ‘Wij zitten thuis dik in de penarie, mensen.’ Zelden hoor je die mannen zelfs maar zeggen: “Mijn vróuw vindt dat het te rap gaat.” Neen, ze vinden dat zelf. Of ze vrezen dat zelf. “Na 20 minuten is het al voorbij”, zeggen ze dan. “Och, dan ben je toch nog bij de goei”, relativeren de verkopers het probleem. Aarzelend wrijven de jonge mannen over hun hoofd. “Vroeger kon het 45 minuten duren.” Veel aandacht gaat in deze maatschappij naar de druk waaronder vrouwen staan, om jong en mooi te zijn. Maar als één week in de erotheek iets duidelijk maakt, dan toch dat ook een deel van de jonge mannen onder druk staat, of zich hoge eisen laat aanpraten.
Volgende week brengen we een nieuw topartikel uit het archief van HLN.be. Lees onze topstukken in dit dossier.
Lees ook:
Onze journaliste draaide een week mee in een erotheek: “Je raadt nóóit wat mensen hier kopen” (+)