Peygamberimizin mübarek eli

Allah rahmet eylesin, kısa süre önce vefat eden Ömer Döngel Hocanın, Risale-i Nurlar’la ilgili şu ifadeleri beni çok etkiledi.

Özellikle On Dokuzuncu Mektup’ta “Bu parça altınla yazılsa değer” denen bölüme tekrar götürdü. “Otuz yıldır siyer okuyorum, vallahi ben bu parçada olduğu gibi böyle bir ‘EL’ tarifi görmedim” dediğini okuduğum da, O Mukaddes Eli (asm) daha yakinen fark ettim ve sizlerle paylaşmak istedim.

Bir avuç ki, içine ne koyarsan koy, taş bile olsa zikre başlıyor. “O elin avucu küçük bir zikir hane-i Sübhânîdir ki, küçücük taşlar dahi içine girse zikir ve tesbih ederler.” 1

Bir avuç ki düşmana atılan taş cephaneye dönüşüyor. “Â’dâya karşı küçücük bir cephane-i Rabbanidir ki, içine taş ve toprak girse, gülle ve bomba olur.” 2

Bir avuç ki, dokunup değdiği yer şifalanıyor. “Ve yaralılar ve hastalara karşı küçücük bir eczahane-i Rahmanidir ki, hangi derde temas etse, derman olur.” 3

Bir avuç ki, parmakları celalle kalktığında semadaki ayı dahi ikiye ayıracak şiddette. “Ve celâl ile kalktığı vakit, kameri parçalayıp, Kàb-ı Kavseyn şeklini verir.” 4

Bir avuç ki parmakları cemâlle dokunursa; rahmet çeşmesine dönüyor. “Ve cemâl ile döndüğü vakit, âb-ı kevser akıtan on musluklu bir çeşme-i rahmet hükmüne girer.” 5

Hz Sa’d Ebi Vakkas (ra) bir gün oğullarına vasiyet ediyor. Bedir’de kardeşinin şehid olduğu sırada, üzüntüsünü gidermek için Efendimiz (asm) sırtına dokunarak onu teselli ediyor. İşte diyor, “O’nun (asm) el sürdüğü elbiseyi, giydirerek beni defnedin. O mübarek ellerin dokunduğu elbise ile Rabbimin huzuruna gideyim.”

O ellerin değdiği yerler, âcip mu’cizâta mazhar ve medar oluyor. O eller cemâl, rahman, celâl tecellisini barındırıyor.

Ya, bu kadar kıymettar ellerden, semaya dönmüş, Rabbine çevrilmiş, duâya duran eller nasıl ellerdir? “Ümmetim! Ümmetim! Onları affet Rabbim!” diyerek duâya duran eller nasıl ellerdir?

Ve amin diyerek mübarek yüzüne sürdüğü vakit, Hâlık-ı Kâinatın nezdinde ne kadar kıymettardır kim bilir. Ve biz böyle bir peygamberin ümmeti olmak açısından yeniden binlerce kez duâ etmeye mecburuz.

Sonuç: Ey Rabbimiz bizleri, o elin altında, o elin korumasında, o elin şefaatinde eyle. O’na (asm) biat edenlerden, O’nun (asm) ümmeti olabilme şerefine erenlerden eyle bizleri. Amin elfü elfi, amin...

Kaynak:

1.2.3.4.5.: Said Nursî, Mektubat, 19. Mektup.