یادداشت دانشجویی | فکر چسب زخمی برای دوای درد مردم خوزستان باشید

به جای برچسب زدن، فکر چسب زخمی برای دوای درد مردم خوزستان باشید که سال‌های سال است پای این انقلاب خون داده‌اند و خون دل خورده اند.

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو- ساسان‌میـری؛ * محرومیت و خوزستان دو کلمه جداناپذیری که هر از چندگاهی با مـوضـوعاتـی ماننـد ریزگرد‌ها، قطع شدن مداوم آب و برق، موضوعات مناقشه برانگیز انتقال آب‌های خوزستان و اکنون هم غیـزانیـه پررنگ و تیتـر اول اهالی قلم می‌شود، ولی مانند همیشه رفته رفته همه چیز فراموش شده و یک خوزستان می‌ماند و محرومیت‌های کثیر مردمانی که دیگر نه در مورد دموکراسی و توسعه ملی دادخواهی می‌کنند و نه از سهمشان در درآمد‌ها نفتی حرفی به میان می‌آورند و حتی کوچکترین اعتراضی نیز به قیمت‌های نجومی اقلام مورد نیاز زندگیشان ندارند. تنها خواستشان هوایی نسبتا پاک برای تنفس و آبی برای نوشیدن است؛ براستی که جناب روحانی چه خوب عزت را به این مردم بازگرداندند.

جناب، توسعه و حقوق شهروندی پیشکش یک جرعه آب به این مردم بدهید، بلکه کمی از عطش درونیشان کاسته شود و راحت‌تر با این تناقض کنار بیایند که چگونه است، دغدغه اصلی مان رنج و حقوق انسانی و نحوه برخورد دولت‌های دیگر با مردمانشان است، ولی خودمان در مقابل رنج هموطنانمان پنبه در گوش می‌گذاریم و به راحتی عدل خواهان را ضد انقلابی خوانده و آن‌ها را با سرکوب در نطفه خفه می‌کنیم.

روزگاری نیز در کتاب جغرافیای دوران دبیرستان می‌خواندیم: (آفریقا، سرزمینی غنی با مردمی فقیر) حال این تیتر برایمان قابل فهم می‌شود وقتی می‌بینیم مردمانی که زیر پای آن‌ها نفت جاری است ولی برای مخارج زندگی شان به سبب مشقت‌های زیاد حتی تا کام مرگ کشیده می‌شوند.

قدر این مردم را تنها نخل‌های خین و آب‌های اروند و شوره زار‌های شلمچه می‌دانند؛ مردمانی که در کنار دستشان شاهد انتقال لوله‌های نفت هستند، ولی در لوله‌های آب خانه شان تنها هوا جریان دارد.

مسئله‌ی غیزانیه نیز معادله‌ی پیچیده‌ای نخواهد داشت با یک بررسی سطحی می‌توان اساس این مشکل را ریشه یابی کرد می‌پرسید چه طور؟۳۸درصد آب‌های سطحی کشور در خوزستان است و این درحالی است که اکثـر شهر‌های این استان به خصوص شهر اهواز با مشکلات عدیده‌ای در رابطه با آب شرب دست و پنجه نرم می‌کنند. علاوه بر آن روزانه قریب به پانصدهزار بشکه نفت تنها از منطقه غیزانیه برداشت می‌شود، ولی اینگونه شاهد مظلومیت و محرومیت ساکنین این روستای شهید پرور هستیم .

حال تنها یک پاسخ باقی می‌ماند؛ نفوذ و دستپخت افکار آمریکا در اداره اقتصاد این مرز و بوم و از طرفی فساد و رانت‌خواری در قوه مقننه و قوه مجریه که چندسالیست جز کارنامه‌ای سیاه چیزی بر جای نگذاشتند.حال مرور قانون اساسی برای مردم بی سرپناهی که جواب خود را از لول تفنگ دریافت کردند، دردی را دوا نمی‌کند. باید ماند تا بلکه ظهور امام عصر(عج) دوا بخش درد این مردم از همه جا رانده‌شده باشد.

این مسئله دیگر به یک اصل تبدیل شده که همیشه زیاده خواهی وطن فروشان مزدور، نه تنها مردم خوزستان بلکه ساکنین تمامی استان‌های مرزی را قربانی کند. مگر این مردم تقاص چه گناه نکرده‌ای را پس می‌دهند که یک سال دارو ندارشان غرق در آب می‌شود و سالی دگر در پی جرعه‌ای آب به گلوله بسته می‌شوند.

الان هم که استاندار خوزستان و رییس جمهور محترم دستور به رفع هر چه سریع‌تر مشکل بی آبی غیزانیه دادند، حال سوال ما اینجاست که اگر این مشکل با یک دستور رفع می‌شد چرا تا الان اقدامی نکردند؟ مگر اینکه اینان عامدانه در حال تلاش‌اند تا نارضایتی مردم را به حداکثر برسانند. البته که ما امیدواریم که جمعه‌ی معروف جناب روحانی برسد تا از درد مردم باخبر شود و دست بکار شود هرچند خداکند اینبار استثنا ً دست بکار سازندگی شوند. گرچه مسائل حوزه‌های مختلف خوزستان فرابخشی است و همه دستگاه‌ها و بخش‌ها باید همکاری و تعامل داشته باشند تا مشکلات از میان برداشته شود.

خواست ما این است که از فعالین جوان به خصوص قشر دانشجو در نشست‌هایی دعوت به عمل آید تا پیشنهادات اجرایی خود را باعنایت به اهمیت نقش جوانان و تاکید رهبر معظم انقلاب در بیانیه گام دوم انقلاب بر بهره گیری از ظرفیت نیرو‌ها و استعداد‌های جوان، در این راستا ارائه دهند.

هرچند سایر شهر‌های خوزستان نیز از این قاعده مستثنی نیستند، خرمشهر آزاد شد، آباد نشد. دزفول هشت سال دفاع کرد، ولی دفاعش برای بقاء پایان نیافت، مسجد سلیمان اولین معدن طلای سیاه، سیاه‌بخت باقی ماند. اما عزیزان امروز فریاد غیزانیه نه فریب است و نه قریب صدای مستضعفانی است که صاحبان اصلی این خاک و انقلاب اند و برماست که با دادخواهی و عدل جویی حق مستضعفین را بازستانیم.

من مسلمان ام به جای برچسب زدن، فکر چسب زخمی برای دوای درد این مردمی باشید که سال‌های سال است پای این انقلاب خون داده اند و خون دل خورده اند.

ساسان‌میـری، دبیـر انجمـن‌ اسلامـی‌ دانشجـویان‌ مستقـل دانشگاه صنعتی خاتم الانبیا بهبهان

انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.