Κυριάκος Ντελόπουλος

Ανθρωπος γλυκύτατος και φιλόπονος ο Κυριάκος Ντελόπουλος, ένας εξαίρετος χιουμορίστας, άφησε καθαρά τα πολλά ίχνη του στον χώρο του νεοελληνικού βιβλίου. Με μεράκι και μεθοδικότητα, υπηρέτησε ποικιλότροπα τα γράμματα: πεζογράφος (οι περιπέτειες του Ακη δεν απευθύνονται μόνο στο νεανικό κοινό), βιβλιογράφος, βιβλιοθηκονόμος αλλά και δάσκαλος της βιβλιοθηκονομίας, βιβλιοκριτικός, φιλολογικός και τυπογραφικός επιμελητής εκδόσεων, διορθωτής, διευθυντής εκδοτικών σειρών, ερευνητής, μελετητής της παιδικής λογοτεχνίας, μεταφραστής, συγγραφέας χιουμοριστικών βιβλίων. Αλλά και εξαιρετικός φωτογράφος. Η πολυπραγμοσύνη του, με τους πάντα γευστικούς καρπούς της, ήταν το άλλο όνομα της διαρκώς ισχυρής θέλησής του να προσφέρει. Να διδαχθεί και να διδάξει.

Χρειάζεται η υπομονή και η συστηματικότητα του μυρμηγκιού για να ασχοληθείς με τη βιβλιογραφία, είτε για το έργο του Νίκου Καββαδία ή του Βασίλη Βασιλικού πρόκειται είτε για τα παιδικά και νεανικά βιβλία του 19ου αιώνα. Και χρειάζεται ιδιαίτερο πείσμα, αλλά και βαθιά γνώση των πραγμάτων, για να το πάρεις απόφαση να αναζητήσεις σε χίλιες μύριες πηγές τα νεοελληνικά φιλολογικά ψευδώνυμα δύο αιώνων: 1800-1981. Ο Ντελόπουλος κατάλαβε ότι η επιλογή ψευδωνύμου είναι ολόκληρη τέχνη, όταν σκοπός της δεν είναι η απόκρυψη και το καμουφλάζ (αυτά είναι ήθη και έθιμα του Διαδικτύου), αλλά η (αυτο)σαρκαστική υποδήλωση, η οποία παρέχει και ένα κλειδί αποκωδικοποίησης των γραφομένων σου.

Είναι χαρακτηριστικά όσα έγραφε τον Νοέμβριο του 2008 ο Παναγιώτης Μουλλάς, στο «Βήμα»: «Κανένας δεν συγκρίνεται με τον Ροΐδη ως προς τον αριθμό και την ποικιλία των προσωπείων. Ο Κυριάκος Ντελόπουλος καταγράφει 33 ροϊδικά ψευδώνυμα (που θα μπορούσαν όμως να είναι και περισσότερα). Ειρωνικές αποκρύψεις;

Στοχαστικές προσαρμογές; Μεταμορφώσεις-παραμορφώσεις και αναδιπλώσεις-αναδιπλασιασμοί μιας πολλαπλής ταυτότητας; Συλλογίζεται κανείς τα “ετερώνυμα” του Φερνάντο Πεσόα. Αλλά δεν είναι το ίδιο πράγμα. Εκεί κυριαρχεί η διάχυση του συμπαγούς. Εδώ η αναζήτησή του».

Τον Κυριάκο τον γνώρισα το 1990, όταν άρχισα να δουλεύω στην «Καθημερινή», στη Σωκράτους. Η δική του παρουσία στην εφημερίδα ήταν ήδη δεκαπενταετής τότε. Συνεργαστήκαμε επί εικοσαετία στη σελίδα βιβλίου της Τρίτης, που είχα την επιμέλειά της. Απίστευτη η επιμονή του να αναδεικνύει περιοδικά και εκδόσεις της περιφέρειας, από την άποψη της γεωγραφίας ή της δημοσιότητας. Και σωστό σχολείο η ευγένειά του. 

Για περισσότερη αρθρογραφία, γίνετε συνδρομητής στην έντυπη Καθημερινή.