بررسی افشاگری تازه بهداد 4 سال بعد از المپیک ریو
«هنوز حسرت المپیک ریو را می‌خورم، چون دست‌های کثیفی پشت پرده بود. اگر روی تخته می‌باختم، این‌قدر اذیت نمی‌شدم». اینها حرف‌های بهداد سلیمی، قهرمان سابق وزنه‌برداری جهان است که بعد از گذشت چهار سال، هنوز هم با آه و حسرت بر زبان می‌آورد. او پریشب در یک لایو اینستاگرامی با یکی از کارشناسان وزنه‌برداری، نکات جالبی را در مورد ناکامی‌اش در المپیک 2016 ریو مطرح کرد که تا به الان هیچ حرفی در مورد آن نزده بود.
روی صحبت بهداد با مسئولان قبلی کمیته ملی المپیک بود؛ کیومرث هاشمی و شاهرخ شهنازی که در آن دوره رئیس و دبیرکل این نهاد بودند. سلیمی در حالی در غیبت این مسئولان در بدنه ورزش کشور دست به افشاگری می‌زند که مدعی است آنها پیش از مسابقه‌اش، از سرنوشت شومی که برای او رقم خورد، خبر داشتند!
قهرمان سنگین‌وزن المپیک 2012 لندن دراین‌باره گفت: «من می‌خواهم حرفی بزنم که هیچ‌کجا آن را نگفته‌ام. یکی از مسئولان قبلی کمیته ملی المپیک، مطلبی را برای من بازگو کرد و البته گفت اگر جایی این مطلب را به نقل از او عنوان کنم، آن را تکذیب می‌کند. او گفت، شب قبل از مسابقه من، دو ساعت با تاماش آیان، رئیس وقت فدراسیون جهانی وزنه‌برداری جلسه داشتند. او گفت از آیان خواستند اجازه بدهد بهداد کار خودش را بکند و ایران یک مدال طلای دیگر بگیرد، اما او قبول نکرده بود. من حالا که مسئولان کمیته ملی المپیک و فدراسیون جهانی وزنه‌برداری تغییر کرده‌اند این موضوع را مطرح کردم.
این مسائل آدم را خیلی اذیت می‌کند. هنوز هم دارم حسرت آن چهار سال قبل را می‌خورم. رقابت اصلا ورزشی نبود و دست‌های کثیف پشت‌پرده مدال را از من گرفتند. اگر روی تخته می‌باختم، این‌قدر اذیت نمی‌شدم».اما ماجرای حذف تلخ و جنجالی سلیمی در المپیک ریو چه بود؟ همیشه خیال ایرانی‌ها از بابت حرکت دوضرب وزنه‌برداران سنگین‌وزن، در بازی‌های المپیک و مسابقات جهانی راحت بود، اما این‌بار در ریو اتفاقی افتاد که برای هیچ‌کس قابل پیش‌بینی نبود. بهداد که در رقابت با تالاخادزه، غول گرجستانی، نمایش بی‌نظیری از خود نشان داد، در حرکت یک‌ضرب با مهار وزنه 216 کیلوگرم، رکورد جهان و المپیک را جابه‌جا کرد و با روحیه بالا به سراغ زدن وزنه در حرکت دوضرب رفت.
بهداد در حرکت اول وزنه 245 کیلوگرم را درخواست کرد و با مهار آن می‌توانست طلایی شود، اما داوران دو چراغ قرمز و یک چراغ سفید به او دادند. در حرکت دوم باز هم وزنه 245 کیلوگرمی را انتخاب کرد که این‌بار داوران سه چراغ سفید دادند، اما داستان آن شب ناخوشایند از اینجا شروع شد.وقتی بهداد برای استراحت به سالن گرم رفته بود، هیئت ژوری سه چراغ سفید داوران را رد و حرکت بهداد را خطا اعلام کردند تا او یک‌بار دیگر پشت این وزنه بیاید؛ وزنه‌ای که پاهای بهداد دیگر توان قرارگرفتن پشت آن را نداشت و در مهار آن ناموفق بود.
بهداد در شرایطی از دور رقابت‌های وزنه‌برداری المپیک 2016 ریو حذف شد که اعتراض‌ها و شکایت‌های او و کادر فنی تیم ملی وزنه‌برداری درخصوص رأی داوران و هیئت ژوری راه به جایی نبرد.سلیمی آن زمان ادعا کرد که اختلاف‌های علی مرادی، رئیس فدراسیون وزنه‌برداری با تاماش آیان، رئیس فدراسیون جهانی و البته محمدحسن جلود، دبیرکل وزنه‌برداری آسیا مانع از این شد تا او دومین مدال طلای خود را در المپیک به دست آورد. جلود سال 2015 در رقابت با مرادی موفق شد بعد از هشت سال، پست دبیرکلی کنفدراسیون آسیا را از چنگ ایرانی‌ها دربیاورد و خود جایگزین مرادی شود.
این تغییر سمت که درواقع ازدست‌رفتن یک کرسی مهم برای وزنه‌برداری ایران در مجامع بین‌المللی بود، یک شکست بزرگ برای وزنه‌برداری ایران بود که در نهایت منجر به علنی‌شدن اختلافات مرادی و جلود شد.اما فارغ از بحث اختلافات پشت‌پرده‌ای که وجود داشت، باید به این نکته اشاره کرد که عملکرد بهداد نیز در حرکت دوضرب به لحاظ فنی دچار اشکال بود که بسیاری از کارشناسان داخلی وزنه‌برداری هم به آن اشاره کردند. اهالی این رشته معتقدند تنها وزنه درستی که او توانست مهار کند، حرکت دوم بود و داوران حرکات اول و سوم را به درستی خطا اعلام کردند؛ موضوعی که خود بهداد هم در این لایو به آن اشاره کرد. اما مسئله اینجاست که هیئت ژوری حاضر در این بازی‌ها در مورد بهداد سلیمی واقعا سخت‌گیرانه عمل کردند تا مانع از کسب سومین مدال طلای وزنه‌برداری ایران در این بازی‌ها شوند یا به قول بهداد، آیان و جلود با مرادی عقده‌گشایی کرده باشند.
اهالی فن و کارشناسان وزنه‌برداری می‌گویند، این رشته جزء آن دسته از رشته‌های است که در برخی مواقع می‌توان از حساسیت داوری کم کرد یا به نوعی از خطاهای جزئی چشم‌پوشی کرد.مروری بر رویدادهای جهانی و المپیک گذشته نشان می‌دهد مشابه اتفاقی که برای سلیمی در المپیک ریو رخ داد، برای سایر وزنه‌برداران ایرانی نیز رخ داده که با ارفاق داوران مواجه شده است. نمونه بارز آن وزنه‌زدن محمد نصیری در المپیک 1968 مکزیک است که گفته می‌شود حرکت دوضرب او کاملا خطا بوده. نصیری در این بازی‌ها صاحب مدال طلا شد. نمونه دیگر حرکت یک‌ضرب حسین رضازاده در المپیک 2000 سیدنی بود که مشکوک به خطا بود. سهراب مرادی نیز در رقابت‌های قهرمانی جهان 2017 در شرایطی رکورد دنیا را جابه‌جا کرد که زمان را از دست داده بود.
طبق قوانین، قبل از اینکه زمان به اتمام برسد، وزنه‌بردار باید وزنه را از زانوی خود رد کرده باشد که در مورد سهراب این‌گونه نبود.سلیمی در حالی دو شب پیش درخصوص دسیسه‌های پشت‌پرده فدراسیون جهانی وزنه‌برداری افشاگری کرد که پیش از این نیز یکی از شبکه‌های آلمانی در باره مواردی از این دست، فساد و زدوبندهای مالی و البته دوپینگ‌های سازمان‌یافته، اسنادی را منتشر کرده بود. نتیجه افشاگری‌های این شبکه آلمانی در نهایت منجر به این شد تا تاماش آیان، رئیس کهنه‌کار و پرحاشیه این فدراسیون از کار برکنار شود.