Χαμογελούν τώρα, όπως τότε… (photos)

Το έχει στο αίμα του ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Δεν είναι ένας απλός Πρόεδρος ομάδας. Δεν είναι ένας απλώς ηγέτης ενός ποδοσφαιρικού κλαμπ. Είναι «τρελαμένος» με τον Δαφνοστεφανωμένο Έφηβο. Είναι «αρρωστάκι», ένας από εμάς, είναι ΓΑΥΡΟΣ. Πάει και τελείωσε. Κάθε του κίνηση, κάθε του ενέργεια, κάθε του ομιλία, το μαρτυρά και όποιος δεν το βλέπει είναι στημένος, εμπαθής ή απλώς… άλλη ομάδα.

Πριν από ένα χρόνο, ο Βαγγέλης Μαρινάκης κατηφόριζε στα γραφεία του Ολυμπιακού, στην Πλατεία Αλεξάνδρας, με τον κόσμο να τον αποθεώνει, γιατί είχε μόλις «κλείσει» ακόμη μία ΤΕΡΑΣΤΙΑ μεταγραφή, για την ομάδα την οποία αγαπούσε από παιδάκι… Τον Ματιέ Βαλμπουενά.

Οι… στημένοι, εμπαθείς και… άλλη ομάδα, εκείνη την περίοδο, βάφτιζαν τον Ματιέ «γέρο», «ξοφλημένο», «συνταξιούχο» και άλλα τέτοια γραφικά. Όμως για τα πάντα στη ζωή, χρειάζεται πίστη. Χρειάζεται όραμα. Και, φυσικά, ρίσκο. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης και άπαντες στον Ολυμπιακό, εξαιτίας του γεγονότος ότι δουλεύουν ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΑ για την ομάδα και όχι… καιροσκοπικά και για να εξυπηρετήσουν άλλα συμφέροντά τους, γνωρίζουν καλά ότι ΚΑΘΕ ΜΕΤΑΓΡΑΦΗ είναι ρίσκο. Κάθε μία!

Όμως ο Βαγγέλης Μαρινάκης είχε πίστη στον παικταρά. Το έδειξε από την πρώτη στιγμή, με εκείνο το πλατύ χαμόγελο, το οποίο οι δυο τους αντάλλαξαν. Εκείνο το χαμόγελο του σπουδαίου, προς τον σπουδαίο. Κάπως έτσι άρχισε η ιστορία του Ματιέ Βαλμπουενά στον Ολυμπιακό. Το τι έχει συμβεί έκτοτε, είναι ιστορία. Γραμμένη με «χρυσά γράμματα»… Και οι δυο τους, πρόσφατα συμφώνησαν ξανά, να συνεχίσουν μαζί. Και χαμογελούν, όπως χαμογελούσαν πριν από έναν χρόνο. Ίσως και λίγο πιο πλατιά…