Θράκη: Ένας πολύπαθος τόπος και ταυτόχρονα μια περιοχή ανοιχτών οριζόντων

«Η Θράκη λόγω της γεωγραφικής της θέσης υπήρξε σταυροδρόμι συγκρούσεων και χωνευτήρι λαών και πολιτισμών. Ένας πολύπαθος τόπος και ταυτόχρονα μια περιοχή ανοιχτών οριζόντων.» Σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο που πέρασε η περιοχή αναφέρεται ο κος Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Δικαίου στη Νομική Σχολή του ΔΠΘ. «Ο τόπος μας ήταν ο χώρος, το αντικείμενο της άσκησης εδαφικής κυριαρχίας από έναν αριθμό κρατών, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, έναν σημαντικό αριθμό κρατών.» δηλώνει και εξηγεί πως μέχρι τους Βαλκανικούς Πολέμους ανήκε κατά εδαφική κυριαρχία στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.

«Μετά τον δεύτερο Βαλκανικό Πόλεμο η Βουλγαρική Κατοχή η οποία είχε εγκαθιδρυθεί από το 1912 «νομιμοποιήθηκε» ως εδαφική κυριαρχία με τη συνθήκη ειρήνης του Βουκουρεστίου. Μετά το τέλος του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου η Βουλγαρία βρέθηκε στο στρατόπεδο των ηττημένων και έχασε όλα τα εδάφη που κέρδισε στους Βαλκανικούς Πολέμους. Έτσι με τη συνθήκη του Νεϊγύ το 1919 η περιοχή μας τέθηκε υπό συμμαχική διοίκηση με παρουσία μόνο του Γαλλικού Στρατού στην περιοχή.»
Εν συνεχεία , όπως εξηγεί ο καθηγητής, επετράπει στον Ελληνικό Στρατό να αναλάβει τη διοίκηση της περιοχής ως κατέχουσα δύναμη, έτσι, από τις 14 Μαΐου του 1920 και μετά με τη Συνθήκη των Σεβρών επισήμως προσαρτήστηκε και πέρασε στην Ελληνική Κυριαρχία η Θράκη, αλλά η Συνθήκη αυτή δεν ίσχυσε ποτέ. Και τελικά με τη Συνθήκη της Λοζάννης το 1923 οριστικοποιήθηκε η εδαφική κυριαρχία της Ελλάδος στην περιοχή μέχρι σήμερα.

«Το διάστημα 1941 -1944 είχαμε την Βουλγαρική Κατοχή, αλλά, δεν ήταν μία Κατοχή σύμφωνα με αυτά που προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο, μια προσωρινή Διοίκηση όσο ο μόνιμος κυρίαρχος είχε αποβληθεί από το έδαφος . Ήταν μια κατοχή την οποία οι Βούλγαροι θεώρησαν προοίμιο προσάρτησης της περιοχής στη Βουλγαρία κι έτσι παραβίασαν το Διεθνές Δίκαιο που διέπει την Βουλγαρική κατοχή με το να εισάγουν μέτρα τα οποία απαγορεύονται ρητά, όπως η εγκατάσταση εποίκων, η αποβολή της Ελληνικής Διοίκησης από την περιοχή και αυτό το οποίο ήταν η πιο μεγάλη παραβίαση ήταν η προσφορά της Βουλγαρικής Ιθαγένειας στους κατοίκους της κατεχόμενης περιοχής.» εξηγεί ο κος Αντωνόπουλος και σημειώνει τέλος πως με την ήττα της Βουλγαρίας το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο αυτά τα σχέδια δεν ευοδώθηκαν και η ελληνική κυριαρχία δεν διαταράχθηκε νομικά από το 1923 μέχρι σήμερα.

Όλα αυτά τα χρόνια της πορείας της Θράκης τις περιόδους της ακμής διαδέχονταν περίοδοι καταστροφών και διώξεων. Σχεδόν ταυτισμένη με ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας του τόπου και η ιστορική σημαία της Κομοτηνής. Φυλάσσεται σε ειδική προθήκη στο δημαρχείο της πόλης.
«Η ιστορική σημαία της Κομοτηνής, μια σημαία 107 χρόνων συμβολίζει, μέσα από πέντε σημαδιακές ημερομηνίες, όλη την νεότερη πορεία αγώνων και ελευθερίας της πόλης μας.» δήλωσε η κα Σοφία Μενεσελίδου, επιστημονική συνεργάτιδα του Δημάρχου Κομοτηνής, του Γιάννη Γκαράνη και σημείωσε ότι «Οι γυναίκες , άνθρωποι που την διαφύλαξαν και την διέσωσαν, κέντησαν σε πέντε διαφορετικούς χρονικούς σταθμούς τις ημερομηνίες οι οποίες συμβολίζουν την ελευθερία του τόπου μας.»
Πιστό αντίγραφο αυτής της σημαίας έχει φτιάξει ο δήμος. Η ιστορική σημαία συντηρείται και βρίσκεται μέσα σε προθήκη. Και κάθε χρόνο, παραμονή κι ανήμερα της επετείου του 1920, της Ελευθερίας, με ένα ειδικό τελετουργικό γίνεται έπαρση και υποστολή από τον δήμαρχο της πόλης και με αυτή την σημαία οι κάτοικοι γιορτάζουν εδώ και πολλά χρόνια τα ελευθέρια της πόλης.

«Οι τόποι των συνόρων δεν είναι τόποι ξεχασμένοι, δεν είναι τόποι του παρελθόντος , αλλά είναι ευκαιρίες για το μέλλον.» ανέφερε στο μήνυμά της για τα Ελευθέρια της Θράκης η πρόεδρος της Δημοκρατίας η κα Κατερίνα Σακελαροπούλου γνωρίζοντας από πρώτο χέρι τη ζεστασιά των Θρακιωτών, τις παραδόσεις τους, την αγάπη τους για την πατρίδα, την ομορφιά και την ιδιαίτερη αξία της Θράκης, που ετοιμάζεται να την υποδεχτεί.
Φώτο: Ο κος Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, Σοφία Μενεσελίδου, ιστορική σημαία, Ελευθέρια ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφίες:Μαρία Νικολάου