BRIEFJE VAN JAN – Aan de D66-kipjes

Wie moet gaan fabuleren om een ‘opinie’ kracht bij te zetten is af

Beste D66-kipjes,

Wat heb ik gisteren gelachen om het artikel in het Algemeen Dagblad met de kop ‘De eerste vrouwelijke premier komt van D66’.

Eerst dacht ik nog dat de krant beslag had weten te leggen op een geheime memo van prinses Beatrix aan haar zoon Willem-Alexander, waarin de koning opdracht van zijn moeder kreeg om haar vriendin Kajsa Ollongren te parachuteren tot minister-president.

Maar het bleek te gaan om een ‘opinie’-artikel, geschreven door dertien kipjes van D66. Lokale kipjes, om precies te zijn. Raadsleden uit Rotterdam, Den Haag, Utrecht, Eindhoven, Nijmegen, Zwolle, Groningen en de Ronde Venen, een enkel Statenlid en wat bestuursleden.

Zelden zo’n domme actie gezien als dat ‘opinie’-artikel.

In de eerste plaats omdat jullie blijkbaar allemaal last hebben van dyscalculie.

Als je niet snapt dat de zevende partij van Nederland, met in de peilingen inmiddels 34 zetels achterstand op de grootste, in 2021 de premier niet gaat leveren, ontbreken er echt een paar verbindingen in je hersenen.

In de tweede plaats omdat jullie wéér aan kindermisbruik doen.

Dit keer is niet jullie interim-chef Rob Jetten de dader, maar het Groningse raadslid Wieke Paulusma. “Ik doe rondleidingen in het stadhuis van Groningen”, zei ze tegen het AD. “Ik had onlangs een huilend meisje. Ze keek naar de portrettenreeks van mannelijke burgemeesters en zei: ‘Ik kan het dus nooit worden’. Dat kan niet meer, het is 2020. Er moeten nieuwe voorbeelden komen.”

Wie moet gaan fabuleren om een ‘opinie’ kracht bij te zetten, is af.

In de derde plaats, en dat neem ik jullie nog het meest kwalijk, omdat jullie delen van onze vaderlandse geschiedenis weg gummen om dit land Palestijnenpleaser Kaag of democratiedoder Ollongren in de maag te kunnen splitsen.

Hoezo is er in Nederland nog nooit een vrouwelijke premier geweest?

Er waren er maar liefst vijf!

In 1977 Lucina da Costa Gomez-Matheeuws, van 1984 tot 1986 en van 1988 tot 1993 Maria Liberia-Peters, in 1993 en van 1998 tot 1999 Suzanne Camelia-Römer, van 2003 tot 2004 Mirna Louisa-Godett en van 2006 tot 2010 Emily de Jongh-Elhage.

Vijf vrouwen die gedurende zeven periodes in het Koninkrijk der Nederlanden premier waren van de Nederlandse Antillen en die dus voor ál die gendergelijkheidshuilstruiken als voorbeeld kunnen dienen voor vrouwelijk leiderschap.

En ga nou niet zeggen dat dat niet telt omdat deze vijf dames, in tegenstelling tot jullie heldinnen Kaag en Ollongren, de uiterlijke kenmerken van het arische ras missen.

Jullie afgang is zonder racisme namelijk al pijnlijk genoeg.

Groet,

JanD

PS. Hier, een cadeautje voor onder de dekens.

Het dagelijkse ‘Briefje van Jan’ wordt mede mogelijk gemaakt door vaste maandelijkse donaties (Back me) en/of incidentele giften (Bunq me). Waarvoor dank! (Kopen via mijn partnerlinks bij Bol.com en Amazon wordt ook gewaardeerd)