Bayram oldu...

İşte, bu gün bayram.

İlk defa böyle bir bayram oldu.

Ramazan ayını geride bıraktık.

İftar sofralarını unuttuk.

Çocuklarımızla ve torunlarımızla buluşmadan bayram oldu.

Kaderin bir hükmünü yaşıyoruz.

Ne ettik, ne yaptık?

Bu gün bayram aslında..

Gönlümüz kırık, gözlerimiz yaşlı.

İşte Hacı Bayram-ı Veli, bu hissiyatını şöyle dile getirmiş:

“Yandı bu gönlüm, yandı bu gönlüm.
Yanmada derman buldu bu gönlüm.

Bayramım imdi, bayramım imdi,
Bayram ederler yar ile şimdi.

Hamd-ü senalar, hamd-ü senalar
yar ile bayram kıldı bu gönlüm.”

Korana’dan vefat eden yüzlerce sevenlerin gözyaşları.

Dünyanın kıt’aları, ülkeleri hatta illeri ölüm ile kevgire döndü.

Acılar ve gözyaşları sinemizi deldi geçti..

Bu illete maruz kalanları dinledim.

Acılarını anlatmakta güçlük çektiler.

Ama, bu gün bayram..

Aylar var ki sevdiklerimizden ayrı kaldık.

Torunlarımızı ve çocuklarımızı koklayamaz olduk.

Ne büyük bir imtihandı ya Rabbi!

Bayram oldu, ama bizler, evimizden dışarıya bile çıkamaz olduk.

Kapımızın zili çalınmaz oldu.

Tatlılarımız ve şekerlerimiz kavanozlarımız da kaldı.

Bu bir bayramdı.

Hem de ilk defa yaşadığımız bayram…

Al Dünyan senin olsun…

Ne yaparsan yap.

Halbuki, biz Dünyayı bir misafirhane olarak bilmiştik.

Misafirliğimiz bile başımıza belâ oldu.

Kadir Gecesi’ni bu anlam da bekledik.

Biz bunu hak etmiştik Allahım.

Affına sığınıyoruz.

Şefkatine muhtacız…

Daha dehşetli belâ ve musîbetlerden bizi koru.

Derslerimiz ve sohbetlerimizden bile mahrum kaldık.

Halbuki “irşadın hakikisi, göze bakıp, kalbe hitap etmekti”

Bereket versin, elektronik ortamda yine derslerimize devam ettik.

İnşallah bu son bayram olsun.

Yine sevdiklerimizle beraber olalım.

Bayramın ve muhabbetin ne denli bir nimet olduğunu anladık.

Bayramda kabirlere bile gidemedik.

Şehirden şehire, sevdiklerimizle bile bayramlaşamadık.

Bayramınız mübarek olsun.

Ağlatırsa Mevlâm, yine güldürür inşallah.

“Bu da geçer ya Hu!” diyerek hasretimizi içimize gömdük.