เรื่องน่ารู้ : แหว

ชื่อเรียกอื่น ๆ ขี้หมากเปียก ตะเคียนหนู เบน เปอเยอ สะเร้า ส่าเราะ หมากเปียก  เหว เหียว เอ็นมอญ เอ็นลื่น มีขนสีน้ำตาลแดงหนาแน่นตามกิ่งอ่อน ใบประดับย่อยรูปรีหรือรูปไข่ ปลายแยกเป็นแฉกรูปสามเหลี่ยมตื้น ๆ ประโยชน์ ผล เป็นยาฝนทาลิ้น แก้ลิ้นเป็นจุด บวม ยอด อมแก้ปวดฟัน

ชื่อเรียกอื่น ๆ ขี้หมากเปียก ตะเคียนหนู เบน เปอเยอ สะเร้า ส่าเราะ หมากเปียก  เหว เหียว เอ็นมอญ เอ็นลื่น ไม้ต้น สูงได้ถึง 20 ม. มีขนสีน้ำตาลแดงหนาแน่นตามกิ่งอ่อน ใบ รูปขอบขนานหรือรูปใบหอก ยาว 3.5-8 ซม. แผ่นใบด้านล่างมีขนยาว เส้นแขนงใบข้างละ 5-7 เส้น ก้านใบยาว 2-6 มม. ช่อดอก เส้นผ่าศูนย์กลาง 1-1.7 ซม. ก้านดอกยาว 4-6 มม. ใบประดับย่อยรูปรีหรือรูปไข่ ยาว 1-2 มม. หลอดกลีบยาวประมาณ 1 มม. โคนมีขน ปลายแยกเป็นแฉกรูปสามเหลี่ยมตื้น ๆ ก้านชูอับเรณูยาว 3-4 มม. รังไข่มีขน ก้านเกสรเพศเมียยาวเท่า ๆ เกสรเพศผู้ ผล ย่อยกว้าง 4-7 มม. ยาว 4 มม. กลีบเลี้ยงยาวประมาณ 6 มม. รวมจะงอย

การใช้ประโยชน์ ผล เป็นยาฝนทาลิ้น แก้ลิ้นเป็นจุด บวม เปลือกต้น ยอด อมแก้ปวดฟัน ใบ ต้มดื่มรักษาโรคริดสีดวงทวาร  ยอดเคี้ยว แก้ท้องร่วง เปลือก ต้มแก้ท้องร่วง ท้องอืด ใบ กินแก้ปวด ใบ เคี้ยวดิบกินแก้ปวดหน้าอก รากต้มดื่มแก้เวียนหัว.