رویکرد«نتیجه گرایی» یا «حساسیت زایی»؟

سفر هزاران کیلومتری نفتکش‌های ایران از خلیج فارس تا دریای سرخ و دریای مدیترانه و اقیانوس اطلس و دریای کارائیب و سپس رسیدن به سواحل ونزوئلا،ضربه جانانه اي به آمریکایی هاست اما در عين حالی كه ما نبايد ارزش پیروزی خودمان را با دست خودمان پايين بياوريم

گروه اقتصادی: سفر هزاران کیلومتری نفتکش‌های ایران از خلیج فارس تا دریای سرخ و دریای مدیترانه و اقیانوس اطلس و دریای کارائیب و سپس رسیدن به سواحل ونزوئلا،ضربه جانانه اي به آمریکایی هاست اما در عين حالی كه ما نبايد ارزش پیروزی خودمان را با دست خودمان پايين بياوريم و يا آن را ناديده بگيريم و تبليغ نكنيم ولی نبايد بيش از اندازه حريف را تحقير كرد كه براي حفظ وجهه خود مجبور به واكنش و پاسخ شود. بطور کلی در پروژه افتخار آمیز ارسال نفتکش ها با دو رویکرد نتیجه گرایی یا رویکردحساسیت زایی مواجهیم.

به گزارش بولتن نیوز، به نظر می رسد در رویکرد دوم ریسک ومخاطره کار به دلایل چندگانه از جمله ویژگی حیات خلوت بودن منطقه بازی برای آمریکا و دیگری اینکه ترامپ برای فرار از مهلکه کرونا و پیامدهای منفی اقتصادی آن نیاز به یک بهانه دارد ،افزایش می یابد،بنابراین معقول نمودن لحن مربوط این جریان وانتقال آن بسوی یک اداره متمرکز روانی که مسئولیت آن بعهده یک مرجع و فرد شده ودیگر سخنگویان وسازمانها،مکلف به هماهنگی کامل با آن فرد یا مرجع باشند، از ضرورت های اجتناب ناپذیر وملاک مدیریت سنجیده برای این امر است و خروج از این وضعیت سلیقه ای و بی تناسب ،کاملا یک امر ضروری وبه مصلحت این امر بوده وخواهد بود .

در این بین مادامی که هنوز چهار نفتکش دیگر ایرانی به سواحل ونزوئلا نرسیده اند،اولا سنجش ورصد دقیق محافل مختلف تصمیم ساز آمریکا ودوما نقش دیگر بازیگران بین المللی ومنطقه ای در این جربان ضروری است. استفاده ازادبیات معقول وصرفا حقوقی و بدون تقابل وبدور از استنباط ماجراجویانه سازی این پروژه نیز بیش از گذشته احساس می شود.چه ما بخواهيم و چه نخواهيم و چه تبليغ كنيم و چه تبليغ نكنيم، دنيا و افكار عمومی دنيا صرف رسيدن نفتکش ها به ونزوئلا را بمثابه پيروزي و قدرت نمايي ايران و شكست و تحقير آمريكا تحليل و ارزیابی خواهند كرد. شايد چندان لازم نباشد ما بعنوان ايران اين پیروزی و شكست را دوجانبه و بين آمريكا و ايران تبليغ كنيم تا اينكه برخی كشورها مجبور شوند بين ايران و امريكا يكی را انتخاب كنند؛ بلكه ما بايد اين خط خبری و تبلیغاتی را كار كنيم كه قواعد و مقررات و معاهدات بين المللی از جمله آزادی دریانوردی و حق تجارت آزاد بين كشورها بر سياست زورگويانه و اقدامات خلاف عرف و مقررات بين المللي آمريكا پيروز شده است. ما بايد آمريكا را در مقابل معاهدات بين المللی و مسئوليت دولتها مبنی بر رعايت آنها قرار دهيم. ما بايد بگوييم صلح و امنيت بين المللی، امنيت دریانوردی و ... پيروز واقعی هستند.

ما بايد بگوييم آمريكا آنقدر معاهدات، قواعد و مقررات بين المللی را نقض كرده كه اكنون كه امنيت و آزادی دریانوردی را رعايت كرده و به بدیهی ترين مسئوليت خود بعنوان يك دولت عمل كرده، دنيا فكرمی كند اتفاق خاصي افتاده است. ما بايد آمريكا را بعنوان يك كشور خاطی و سركش معرفي كرده و اقدام اين كشور در عدم تعرض به نفتكش ها را تمكين اين كشور به معاهدات بين المللی جابيندازيم و اين مطالبه را به ساير حوزه ها تسری دهيم. ما بايد آمريكا را بعنوان يك كشور بدهكار به نظم و امنيت بين المللی معرفي كنيم. درصورت جا افتادن و جا انداختن اين خط خبری و تبلیغاتی، نه كشورهاي عضو گروه ليما در آمريكاي جنوبی و نه كشورهاي ديگر، نه تنها فضای چندانی براي چرخش به سمت آمريكا و حمايت از اين كشور نخواهنديافت بلكه واشنگتن را در اتخاذ هرگونه اقدام غيرمترقبه با نفتكش ها و يا در آينده در مسائل و حوزه هاي مشابه ديگر در تنگنا و مضيقه بیشتری قرار خواهند داد.