یک هفته و چهار فیلم ( مقاله اول)

در اولین مقاله معرفی فیلم، آمده‌ام قشنگ به چشمانتان یه تنوعی بدهم! دو فیلم ترسناک از کارگردان نوظهور سینما " آری آستر"، یک فیلم از کارگردان " باشگاه خریداران دالاس" و یکی از دلنشین ترین و زیباترین فیلم‌های درام دهه‌ی گذشته... این‌ها فیلم‌هایی هستند که یک معرفی مختصر و مفید در خدمتتان ارائه می‌دهیم.

نیمه تابستان_Midsommar

میدسامر، به تنهایی یکی از بهترین و خفن ترین فیلمای ترسناک است که به راحتی به مخاطب کابوس میدهد، چطور؟ یک اینکه با فیلمی طرفیم که هدف دارد و مفهوم دارد و ثابت شده آن دسته فیلمای ترسناکی که پیام و زیرمتن دارند، تاثیرگذارترند. شما بیشتر سعی می‌کنید Eraserhead رو از ذهنتون پاک کنید یا Slanderman?!دو اینکه فیلم در خلاف جهت سینمای ترسناک حرکت می‌کند، بدین صورت که سکانس‌های ترسناک در روشنایی روز اتفاق می‌افتد. برخلاف فیلمایی نظیر Conjuring که دو دقیقه روز است نیم ساعت شب! این خودش یه حرکت جالب و ریسکی است که آری آستر با سربلندی از آن بیرون آمده است. سه اینکه با فیلم رنگارنگ و واقعا زیبایی طرف هستیم. پر از فستیوال‌هایی که منظم و قشنگ برگزار می‌شنود، پر از گل‌های رنگارنگ و سوئد! خود سوئد کافی است که بدانیم با فیلمی طرف هستیم که زیبایی دارد و شاید همین شما را مجذوب کند که چطور می‌شود وحشت را در زیبایی جا داد؟ فیلم اصلا و ابدا به دل همه نخواهد نشست، چون گفتم صرفا نیامده بترساند و دربرود که متاسفانه این دسته در سرتاسر جهان به شدت طرفدار دارد! فیلم می‌ترساند و نمی‌رود! بدین صورت که مدت‌ها لازم دارید از حال مریض و وحشت فیلم بیرون بیایید، حال چه فیلم به دلتان نشسته باشد چه ننشسته باشد! لازم به ذکر است که فیلم کلی نکته پنهان دارد که هنوز خودم آنها را درک نکردم و کامل متوجه‌شان نشدم، بنابراین بهترین کار دیدن یک ویدئو از یوتیوب است که این نکات را شرح دهد.

موروثی_Hereditary

یک فیلم دیگر از آری آستر. این دفعه با فیلمی طرف هستیم که رنگ سیاه به وفور در آن یافت می‌شود و تاریکی کل فیلم را فرا گرفته است. فیلم یک ترکیب ترسناک و به شدت مریض از فیلم‌های جنگیر و مرد حصیری است. ولی متاسفانه این فیلم هم مخاطب عام را پس زد و در جشنواره‌ها به شدت در حقش اجحاف شد. ستاره اصلی فیلم تونی کولت است که در سکانس‌های پایانی به مریض‌ترین نحوه ممکن، بازی می‌کند و مخاطب را به جنون می‌رساند. اما بازیگری که نظر من رو به خودش جلب کرد، الکس ولف است که در یک سکانس، حرکت به شدت وحشتناکی می‌زند! بازی او یک نمونه از مریض ترین بازی‌های دهه گذشته است که با بازی فلورنس پیو در میدسامر برابری می‌کند. پیشنهاد من این است که اول Hereditary را ببینید تا با سبک سینمای آری آستر آشنا شوید، چند روز به خودتان استراحت بدهید و سپس بروید سراغ میدسامر! البته برعکسش را هم می‌توانید انجام دهید ولی پشت سر هم این دو فیلم ترسناک را نبینید چون قطعا حال و روزتان را تا یه مدت خراب می‌کند!

تخریب_Demolition

تخریب، از آن دسته درام‌های کمتر توجه شده و آندرریتد است. یک فیلم جالب با بازی محشر جک جیلینهال و نائومی واتس و کریس کوپر. دیالوگ‌های زیبایی که بین شخصیت‌ها رد و بدل می‌شود و درنهایت، یک پیام دست و پا شکسته درمورد کنار آمدن با فقدان عزیزان. فیلم در رساندن پیام با سر به زمین می‌خورد و گاها خسته کننده می‌شود، اما موسیقی و شیمی که بین بازیگران وجود دارد، باعث می‌شود این اشکالات کمتر به چشم بیاید. فیلم برای زمانی که احساس خوشایندی ندارید یا ناراحتید می‌تواند بهترین گزینه باشد. فیلم خط داستانی خاصی دنبال نمی‌کند و روتین یک فردی را نشان می‌دهد که دارد با مرگ همسرش دست و پنجه نرم می‌کند. روایت جالبی صورت می‌گیرد و به زیبایی نشان می‌دهد افرادی که می‌خواهند به یک شادی و کنار آمدن دست پیدا کنند، چه کارهایی می‌کنند.

little miss sunshine

اگر سه فیلم بالا به دلتان نیامد، مشکلی نیست ولی اگر از این فیلم بدتان آمد، باید حسابی یه فکری به حال خودتان بکنید! یه درام کمدی آرام و لذت بخش که به زیبایی برد و باخت را شرح می‌دهد، ما را به یک سفر جاده‌ای تکرار نشدنی می‌برد و درنهایت، با یک پایان به شدت عجیب، دهانمان را باز نگه می‌دارد. فیلم یک استیو کارل دارد که برخلاف روتینش که نقش افراد پر سروصدا و دیوانه را بازی می‌کند، بسیار آرام است، در حدی که یک بار هم آن خنده‌ها و جیغ‌های مایکل اسکاتی‌اش نمی‌شنویم! گرگ کینر همزمان توانسته است نقش یه پدر باجذبه و شکست‌خورده را بازی کند، تونی کلت در نقش یک مادری است که از همه لحاظ می‌خواهد جمع خانواده‌اش جمع باشد و همزمان از آنها تنفر دارد، آلن آرکین هم طبق معمول بی‌حوصله است و پل دینو و ابیگیل برسلین، یک بازی تماما استادانه از خود ارائه دادند. بزرگترین نکته مثبت فیلم این است که شما با تک تک شخصیت‌ها همزاد پنداری می‌کنید و در شادی‌ها و غم‌هایشان شریک می‌شوید.

نظر شما درمورد فیلما چیه؟ خوبن یا بد؟ اگه حرف و سخنی است که من اشاره نکرده‌ام، انتقادی است یا فیلم‌های پیشنهادی دیگری است، در قسمت نظرات ذکر کنید!