تندیس می تواند به یک پویش مردمی برای احترام به فردوسی تبدیل شود

استاد ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد امروز، ۵ خرداد ماه در نشست مجازی بزرگداشت فردوسی با عنوان «سرفرازی سردیس ها و تندیس ها»، اظهار کرد: تصویر و تندیسی به ویژه در دوره اسلامی به دلیل حرمت پیکره نگاری و تصویرنگاری از چهره افراد در اسلام در اختیار نیست، بنابراین همه تصویرهایی که از بزرگان ادب و فرهنگ ما وجود دارد، تصویرهایی خیالی است. گاهی افراد تصویر و تصور خود را از آن شخصیت به نقش درآورده و تجسم بخشیده اند.
وی با بیان اینکه تا زمان کمال الملک تصویری از فردوسی نبوده و اولین تصویر از فردوسی توسط وی به رسم درآمده است، عنوان کرد: معروف است کمال الملک بسیار آرزو داشت روزی تصویری از فردوسی را بکشد، اما هرچه می کشید مورد قبولش نبود، تا اینکه این دغدغه باعث شد شبی خواب ببیند، در حالت رویا و خواب دید که فردوسی پشت پنجره اتاقش آمده و او را نگاه می کند، این تصویر در ذهن کمال بود و بلافاصله فردا آن را با کیفیتی که در ذهن داشت رسم کرد و این تصویری از فردوسی شد که بعدا نیز همین تصویر مبنای کار پیکرتراشان بود.
یاحقی افزود: دکتر حسین بنایی تعریف کرده است که من دلم می خواست تصویری از فردوسی بکشم، هرچه فکر می کردم چه چیزی مناسب فردوسی است، برایم جا نمی افتاد، تا اینکه روزی از خیابانی که بعدا به نام فردوسی در مشهد نام گذاری شد، عبور می کردم، مردی لبوفروش را دیدم و گفتم این باید فردوسی باشد، فوری چهره او را کشیدم و در خانه تکمیل کردم. این تصویر چندان با تصویر کمال الملک بیگانه نیست.
این استاد زبان و ادبیات فارسی بیان کرد: روایت دیگری در مورد نخستین تصویر از فردوسی وجود دارد. رسام ارژنگ از نقاشان معروف ایرانی است که در مسکو یا شوروی سابق درس هنر ...