بی‌رحمی سیستماتیک آمریکا و به کارگیری رنگین پوستان برای مقابله با کرونا

وزیر کار سابق آمریکا انتقاد می کند؛

75 درصد از کارکنان خط مقدم مبارزه با کووید19 از رنگین پوستان هستند. سیستم آمریکا عملا برای افراد کم درآمد بی خانمانی، آلودگی، عدم دسترسی به مراقبت های پزشکی و فقر را به ارمغان آورده است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از "تیتریک"؛ هیچ توصیفی از کروناویروس گمراه کننده تر از نامیدن آن به عنوان "تعدیل کننده بزرگ" نیست.

رابرت ریچ، وزیر کار سابق آمریکا می گوید؛ حقیقت ناگوار این است که بومیان آمریکایی، لاتین و آفریقایی – آمریکایی ها بسیار بیشتر از سفیدپوستان می میرند و ما از نیمی از آن خبر نداریم، زیرا مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) هیچ گونه اطلاعات نژادی درباره این ویروس منتشر نکرده اند. ما نمی دانیم که آیا در حال جمع آوری آن هستند یا خیر؟

اما تصاویری که از شهرها، ایالت ها و مناطق مختلف پدیدار می شود حاکی از قساوت و بی‌رحمی است.

در میلواکی، سیاهپوستان تنها 26 درصد از جمعیت این شهر را تشکیل می دهند اما تقریبا نیمی از موارد ابتلا و 81 درصد از فوتی ها در میان این قشر هستند.

لوئیزیانا، ایلینوی و میشیگان هیچ فرقی ندارند. در این ایالت ها نیز جمعیت سیاهپوستان کم است، اما تعداد بیشتری از موارد ابتلا و مرگ و میر را به خود اختصاص می دهند.

در سان فرانسیسکو، آمریکای لاتینی ها فقط 15 درصد از جمعیت را تشکیل می دهند اما 31 درصد از موارد تأیید شده و بیش از 80 درصد از بیماران بستری ناشی از کروناویروس این شهر را از آن خود کرده اند. در نیویورک مرکز همه گیری کووید19، این ویروس برای لاتینی ها 2 برابر مهلک تر از افراد سفیدپوست است.

شمار مرگ و میر آمریکایی های بومی نیز تعداد نامتناسبی دارند. ملت ناواهو (قلمروی شبه خودمختار تحت کنترل سرخ پوستان آمریکایی) با حدود 175000 نفر مقیم، نسبت به 9 ایالت دارای موارد بیشتری از کووید19 و در میان 13 ایالت دارای تعداد فوتی های بیشتری است.

شما شنیده اید که فرمانداران چگونه برای کمک می جنگند؟ پس چرا این جوامع از این بیماری همه گیر رنج می برند؟

اول اینکه؛ افراد سیاهپوست و لاتینی ها به احتمال زیاد در موقعیت های ضروری که سلامت آنها را به خطر می اندازد فعالیت می کنند. تحقیق انجام شده توسط محقق شهر نیویورک نشان داد که 75 درصد از کارکنان خط مقدم مبارزه با کووید19 از رنگین پوستان هستند.

مهمتر از آن، سیاهپوستان و بومیان آمریکا سطوح بالاتری از شرایط موجود مانند آسم و دیابت که زمینه ساز مهلکی برای ابتلا به این ویروس هستند را تجربه می کنند.

سیستم آمریکا عملا برای آنها بی خانمانی، آلودگی، عدم دسترسی به مراقبت های پزشکی و فقر را به ارمغان آورده است.

اما این ویروس تنها از نظر نژادی تبعیض آمیز نیست، بلکه به طور نامتناسبی بر طبقه کارگر و فقیر از هر نوع تأثیر می گذارد.

در نیویورک، 5 کد پستی با بالاترین میزان تست های مثبت کروناویروس به طور متوسط درآمد سرانه زیر 30،000 دلار دارند، در حالی که ساکنان 5 کد پستی با کمترین نرخ ها درآمد متوسط بالغ بر 100،000 دلار دارند.

و این تنها در جایی است که آزمایش وجود دارد. آیا به خاطر دارید که چقدر زود درباره تست مثبت افراد مشهور شنیدیم؟ اگر این خوشبختی نباشد، حداقل پول می تواند تشخیص را بخرد. هزاران کشته نیویورک از آنِ کسانی است که هرگز مورد آزمایش قرار نگرفتند.

بررسی ها نشان می دهد که افراد کم درآمد بیشتر دچار شرایط مزمن این ویروس مرگبار می شوند. احتمال کمتری وجود دارد که آنها مراقبت های پزشکی کافی دریافت کنند یا ممکن است در کل به این مراقبت ها دسترسی نداشته باشند.

این افراد در خط مقدم مشاغل ضروری کار می کنند که سلامت آنها را به خطر می اندازد.

یک مطالعه نشان داد که تنها 3 درصد از افراد کم درآمد نسبت به نیمی از افراد با درآمد متوسط در دوران همه گیری از خانه کار می کنند.

هرگونه تعجیل در راه اندازی مجدد اقتصاد، طبقه کارگر و افراد فقیر را مجبور می سازد تا به مسیر پر خطر بازگردند و این در حالی است که ثروتمندان می توانند با خیالی آسوده از خانه کار کنند.

هنگامی که بسیاری از کارگران برای دستمزدهای ناچیز جان خود را به خطر می اندازند، هنوز کارگران بیکار بیشتری هستند که در آستانه نابودی مالی قرار دارند.

تقریبا 75 درصد از آمریکایی ها به سختی امرار معاش می کنند. تمام ما در معرض یک طوفان قرار داریم، اما در یک قایق نیستیم.

نابرابری سیستماتیک در آمریکا منجر به 2 اپیدمی متفاوت شده است:

در یک قایق؛ میلیاردرها در قایق های تفریحی خود در کارائیب پناه می گیرند و خانواده های ثروتمند با خیال راحت در عمارت های چند میلیون دلاری خود قرنطینه می شوند.

در قایق دیگر؛ افرادی که زندگی خود را به خاطر مشاغل خود به خطر می اندازند و افراد بدون درآمدی که گرسنه هستند نشسته اند. تعداد زیادی از آنها افراد رنگین پوستی هستند که لیاقت شرایط بهتر را دارند.

این یک داستان از 2 بیماری همه گیر است. هیچ چیز برابری در آن وجود ندارد.

انتهای پیام/