Άρθρο από τον CEO της Orange2fly Airlines για την κρίση στις αερομεταφορές

Γράφει ο Θεόδωρος Βουτσάς, C.E.O. Orange2fly Airlines SA

Τους τελευταίους 3 μήνες η ανθρωπότητα βιώνει μια από τις μεγαλύτερες δοκιμασίες. Και το πιο ανησυχητικό απ΄όλα είναι η μεγάλη αβεβαιότητα για το βραχυπρόθεσμο και μεσοπρόθεσμο μέλλον. Πώς θα πάει τουριστικά το καλοκαίρι; Θα ανοίξουν όλα τα σύνορα; Κι αν ανοίξουν, ο κόσμος θα ταξιδέψει; Κι αν ταξιδέψει και υπάρχει έκρηξη κρουσμάτων, τι θα γίνει; Θα ξαναέχουμε νέο κύμα αύξησης κρουσμάτων το φθινόπωρο ή τον χειμώνα; Κι αν το εμβόλιο δεν βρεθεί μέχρι το καλοκαίρι του 2021, θα έχουμε τα ίδια σενάρια και του χρόνου; Είναι μερικά ερωτήματα που δημιουργούν μία μεγάλη αβεβαιότητα στον κλάδο του των αερομεταφορών, του τουρισμού, αλλά και στο γενικότερο οικονομικό περιβάλλον.

Η Orange2fly Airlines, είναι μια Ελληνική Αεροπορική Εταιρία με έδρα την Αθήνα, έχει 4 αεροσκάφη Airbus Α-320, απασχολεί 200 άτομα (συμπεριλαμβανομένου και του ιπτάμενου προσωπικού), και η δραστηριότητα της επικεντρώνεται κυρίως στις πτήσεις charter. Το 2019, έφερε στα Ελληνικά νησιά από την Ευρώπη περίπου 250.000 επιβάτες. Καταλαβαίνει κανείς ότι η δραστηριότητα μας έχει άμεση σχέση με τον τουρισμό, με αποτέλεσμα η γενικότερη αβεβαιότητα που υπάρχει να επηρεάζει άμεσα την εταιρία μας.

Ο κλάδος των Αερομεταφορών είναι ο πρώτος που άρχισε να βιώνει παγκοσμίως τις συνέπειες της πανδημίας, έχει πληγεί περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο κλάδο, και είναι αυτός που θα βιώσει και τις πιο μακροχρόνιες συνέπειες αυτής της κρίσης. Αυτή τη στιγμή, όλες οι αεροπορικές εταιρείες έχουν να αντιμετωπίσουν τους εξής επιβαρυντικούς παράγοντες:

• Τη μείωση της μεταφορικής τους κίνησης κατά 95% λόγω των περιορισμών στις μετακινήσεις, με πρόβλεψη για το καλοκαίρι στο 40% της περσινής κίνησης. Αποτέλεσμα τα περισσότερα αεροπλάνα να είναι καθηλωμένα, που σημαίνει έλλειψη εσόδων.
• Την ιδιαιτερότητα του κλάδου να έχει πολύ μεγάλα σταθερά έξοδα λόγω του ότι η συντριπτική πλειοψηφία των αεροσκαφών παγκοσμίως είναι με τη μορφή leasing, που σημαίνει ότι τα σταθερά μηνιαία έξοδα είναι πολύ μεγάλα, ακόμα κι αν δεν πετάει το αεροπλάνο. Για να σας δώσω μία τάξη μεγέθους, ένα μέσο σταθερό κόστος ανά αεροπλάνο είναι από 10.000 έως 15.000 ευρώ την ημέρα, αναλόγως του μεγέθους της εταιρίας!!!
• Η χρονική στιγμή που ήρθε ο COVID-19, ήταν η χειρότερη δυνατή, αφού μας βρήκε στο τέλος της χειμερινής περιόδου όπου ήταν συσσωρευμένες όλες οι ζημιές του χειμώνα, και περιμέναμε την αρχή της θερινής περιόδου για να αυξηθεί η κίνηση, να ενισχύσουμε το cash flow μας και να περιορίσουμε τις ζημιές μας.

Τα ταμειακά διαθέσιμα εξαντλούνται και η ανάγκη κρατικής στήριξης γίνεται πια θέμα επιβίωσης. Έχει γίνει μια κοινή κίνηση από εμάς και άλλες πέντε ελληνικές αεροπορικές εταιρίες του ίδιου μεγέθους, για να ζητήσουμε από την ελληνική κυβέρνηση να δει τον κλάδο μας ξεχωριστά, λόγω της ιδιαιτερότητας του: παγκόσμιοι περιορισμοί στις μετακινήσεις, και μείωση ζήτησης για αερομεταφορές από το φόβο της πανδημίας.

Προς στιγμή η κυβέρνηση έχει στηρίξει και συνεχίζει να στηρίζει τους υπαλλήλους αναλαμβάνοντας τα κόστη τους κατά τη διάρκεια της αναστολής τους, που αναμφισβήτητα είναι μια ανάσα για την εταιρία. Δεν είναι όμως αρκετή για τη βιωσιμότητα και την επανεκκίνηση του κλάδου. Απαιτείται ένεση ρευστότητας στις αεροπορικές εταιρίες, και μάλιστα όσο πιο άμεσα γίνεται. Κι αυτή η ένεση ρευστότητας, θα πρέπει να περιέχει οπωσδήποτε ένα μεγάλο ποσοστό απευθείας επιχορήγησης, και να μην είναι μόνο με τη μορφή δανείου. Έτσι όπως έχει κάνει η Αμερική δηλαδή. Διότι αν όλη η στήριξη γίνει με τη μορφή δανείου, τότε απλά μετατοπίζουμε τις ζημιές που γράφουμε κάθε μέρα για το μέλλον, πράγμα που θα επηρεάσει σοβαρά τη βιωσιμότητα των αεροπορικών εταιριών.

Επιπλέον, επειδή ο κλάδος μας θα έχει τις πιο μακροχρόνιες συνέπειες της κρίσης, το κράτος θα πρέπει να είναι συνέχεια δίπλα μας αφού μετά το διαφαινόμενο υποτονικό καλοκαίρι, έρχεται ο χειμώνας που εξ ορισμού είναι περίοδος ζημιών, που χωρίς αρκετά έσοδα το καλοκαίρι μπορεί να αποβεί μοιραίος για κάθε αεροπορική εταιρία. Ελπίζω λοιπόν το κράτος να μην περιοριστεί σε μια πρώτη οικονομική βοήθεια, αλλά να είναι και μετά δίπλα μας.

Από τη φύση μου είμαι αισιόδοξος, και πιστεύω τελικά ότι θα ξεπεράσουμε αυτήν την πρωτοφανή κατάσταση, ακόμα κι αν χρειαστεί να ζοριστούμε πολύ. Έχουμε δείξει σαν λαός ότι ξέρουμε να τα καταφέρνουμε στα δύσκολα.