Ξαρχάκος

Από το παραμορφωμένο πρόσωπο του σκηνοθέτη Ινδαρέ στο Κουκάκι από τα ΜΑΤ του «νόμος και τάξη» του κ. Χρυσοχοΐδη, περάσαμε στην απαξίωση των καλλιτεχνών που καλλιεργούν το συλλογικό ήθος, από την κ. Μενδώνη, στη βάρβαρη προσπάθεια δολοφονίας χαρακτήρα ενός μεγάλου δημιουργού, του Σταύρου Ξαρχάκου, από συγκυβερνώντα ΜΜΕ.

Το ολοκληρωτικό νομοσχέδιο της κ. Κεραμέως στην εκπαίδευση και τα τεκταινόμενα στις εργασιακές σχέσεις ολοκληρώνουν την εικόνα του προαναγγελθέντος κράτος «Πινοσέτ» στα σύγχρονα δεδομένα, δηλαδή μία μεταδημοκρατία ή κυριολεκτικά μία εξελισσόμενη πορεία προς μία μεταδημοκρατική δικτατορία νέου τύπου, οι διαστάσεις της οποίας βρίσκονται εν κινήσει.

Μια απίστευτη επίθεση δέχτηκε ένας καταξιωμένος δημιουργός με μεγάλη συμβολή στον νεοελληνικό πολιτισμό. Αυτό που στόχευσε η εξουσία ήταν το συμπύκνωμα των οικουμενικών αξιών που συμβολίζει το πρόσωπό του και εδράζονται στο ήθος, το οποίο είναι υποστύλωμα της Πολιτικής Ελευθερίας και της Δημοκρατίας· αυτά που θέλει να καταργήσει η κυβέρνηση και η οικονομική ελίτ σε συνεργασία με τις κυρίαρχες δυνάμεις της Παγκοσμιοποίησης.

Στη Μεταπολίτευση ένα από τα μεγάλα έργα που μας μας άνοιξαν ορίζοντες στον Πολιτικό Ανθρωπισμό, δημιουργώντας ένα ήθος υψηλής πνευματικής καλλιέργειας, ήταν και το μουσικό έργο του Σταύρου Ξαρχάκου, «Θρήνος για τον Ιγνάθιο Σάντσιεθ Μεχίας», σε ποίηση Λόρκα, απόδοση Νίκου Γκάτσου, απαγγελία Μάνου Κατράκη με σολίστ τον βαρύτονο Κώστα Πασχάλη.

Ο Ιγνάθιο Μεχίας, ένας σπουδαίος ταυρομάχος στην Ισπανία με πνευματικά ενδιαφέροντα, όπου στην αυλή του έβρισκαν καταφύγιο και προστατεύονταν οι πνευματικοί άνθρωποι που καταδίωκε το φασιστικό καθεστώς του Φράνκο, σκοτώθηκε στην τελευταία ταυρομαχία, τον Αύγουστο του 1934, και ο Λόρκα, συνέθεσε ένα μοναδικό παγκόσμιο λυρικό ποίημα.

«Πέντε η ώρα που βραδιάζει./ Πέντε ακριβώς, την ώρα που βραδιάζει. Φέρνει ένα αγόρι το νεκροσέντονο/ .../

Σκαλί-σκαλί πάει ο Ιγνάθιο/ το θάνατό του φορτωμένος./ Γύρευε να ΄βρει την αυγή/ και πουθενά η αυγή δεν ήταν./ Γυρεύει τη σωστή θωριά του/ και τ’ όνειρο του αλλάζει δρόμο./ Γύρευε τ’ όμορφο κορμί του/ και βρήκε το χυμένο του αίμα. /…. Ποιος μίλησε; Βαριά σιωπή σα μπόχα βασιλεύει./ Μπροστά μας είν’ ένα κορμί στη σκοτεινιά δοσμένο,/ μια κατακάθαρη μορφή που κάποτε είχε αηδόνια/ και τώρα τρύπες άπατες γεμάτη απ’ άκρη σ’ άκρη».

«Α, τι φριχτά στις πέντε που βραδιάζει». «Κι ο ταυρομάχος Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα δολοφονήθηκε στην αρένα της ελευθερίας του πνεύματος», σημείωνε στον δίσκο ο Σταύρος Ξαρχάκος. Συμπτώσεις!