Το μόνο ξεκάθαρο ήταν ότι τελείωσε η Ευρωλίγκα…
by Νίκος ΣυρίγοςΗ Ευρωλίγκα έγραψε και τυπικά τον επίλογο της φετινής πολύπαθης σεζόν.
Το παράδοξο δεν είναι ότι γράφτηκε ο επίλογος αλλά ότι φτάσαμε στις 25 Μαίου, έπειτα από 80 μέρες απραξίας για να μπει και τυπικά τέλος. 80 μέρες από την τελευταία φορά που είδαμε ματς Ευρωλίγκας, οι οποίες το μόνο που δημιούργησαν στις ομάδες είναι… περισσότερα χρέη. Τίποτα άλλο. Απολύτως τίποτα. Ούτε καν ελπίδα για το αύριο. Τουναντίον…
Αν θέλουμε μάλιστα να είμαστε ειλικρινείς ακόμη και αν κάποιοι ήθελαν να συνεχιστεί η διοργάνωση, θα σκόνταφταν πάνω στη δεδηλωμένη επιθυμία των αθλητών να μην επιστρέψουν στη δράση όπως αυτή εκφράστηκε στη συνάντηση με τον Μπερτομέου. Και πως να μην εκφραστεί όταν στην αμέσως προηγούμενη συνάντηση, η Ένωση παικτών έχει ουσιαστικά καθορίσει τις εξελίξεις…
Γιατί; Μα για τον εξής απλούστατο λόγο: όταν έχεις στο μυαλό σου να πάρεις το 80% των συμβολαίου σου χωρίς να ξανασκάσεις την μπάλα στο παρκέ και το… 85% αν ολοκληρωθεί η διοργάνωση, θα πρέπει να είσαι βλάκας να ρισκάρεις για ένα επιπλέον 5%!
Τώρα τι θα γίνει στην πράξη ή καλύτερα τι πρέπει να γίνει, είναι μεγάλη κουβέντα. Μια κουβέντα μάλιστα που έχει ξεκινήσει ανάμεσα στις δύο πλευρές (ομάδες και παίκτες) με την ελπίδα να υπάρξει μια πραγματικά δίκαιη και κυρίως εφικτή λύση. Μια λύση με βάση τα πραγματικά δεδομένα και όχι με έκθεση ιδεών και μάλιστα γραμμένη όχι από αυτόν που πρέπει να πληρώσει.
Α! Με τρώει το χέρι μου από προχθές να γράψω κάτι… Και δεν έχω μάθει να «ξύνομαι» και να μην γράφω. Όταν εν καιρώ πολέμου νοσηλευτές, ντελιβεράδες, φαρμακοποιοί, τα παιδιά στα σούπερ μάρκετ, οι οδοκαθαριστές και τόσοι άλλοι δεν είχαν καν την πολυτέλεια να πουν ότι φοβούνται να το λες εσύ, ο αθλητής, χτυπάει κάπως άσχημα! Πόσο μάλλον δε τώρα που ο πόλεμος μοιάζει να είναι πίσω μας… Κι αν νιώθεις φόβο, μην το πεις! Από σεβασμό σε όλους εκείνους που ήταν στην πρώτη γραμμή την ώρα του πολέμου… Απ’ αυτούς που δεν έπρεπε να φοβηθούν κι ας έμπαιναν στη μάχη απλά για το μεροκάματο…
Για να μην μακρηγορούμε: Η σεζόν στην Ευρωλίγκα τελείωσε και τυπικά. Αυτά που δεν τελείωσαν είναι δυστυχώς τα προβλήματα. Για την ακρίβεια αυτά τώρα ξεκινούν. Και δυστυχώς το αύριο μοιάζει με ταξίδι στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα…
Όλες οι ομάδες, έχουν χάσει ήδη ένα τεράστιο ποσό από τα έσοδα τους κι από πουθενά δεν προκύπτει ότι δεν θα χάσουν ακόμη περισσότερα του χρόνου σε μια σεζόν χωρίς φιλάθλους ή στην καλύτερη με ένα μικρό ποσοστό να μπορεί να πηγαίνει στο γήπεδο. Ο αθλητισμός χτυπήθηκε όσο ελάχιστοι τομείς από τη λαίλαπα. Απλά τις πραγματικές συνέπειες δεν τις έχουμε δει ακόμη. Έρχονται. Και θα είναι επικών διαστάσεων. Δυστυχώς. Το ακόμη πιο δυστυχές είναι πως σε αγωνιώδη ερωτήματα δεν υπάρχουν απαντήσεις… Προσέξτε. Όχι πειστικές. Απλά απαντήσεις.
Υγ. Η πρεμούρα της ΚΑΕ Ολυμπιακός να βγάλει κάτι αρνητικό για τον Παναθηναϊκό, έπειτα από 4 σερί χρόνια όχι απλά χωρίς τίτλο αλλά και με έναν υποβιβασμό στην Α2 κι αμέτρητα χαστούκια σε ψηφοφορίες , της προκαλεί πλέον θολούρα… Απολύτως λογικό. Ας ηρεμήσουν όμως και ας δουν επιτέλους την πραγματικότητα. Αν υπάρχει ακόμη περιθώριο επαφής με την πραγματικότητα… Άσε που για μια ακόμη φορά εκθέτεις τους «παπαγάλους» σου… Τώρα θα μου πεις ο βρεγμένος δεν φοβάται τη βροχή… Κι όταν έχεις γράψει 100 φορές κάτι που έχει διαψευστεί στην πράξη, το να τις κάνεις 101 δεν σου λέει τίποτα…