Specialisten op de ic: “Het was een ramp die sluipend binnenkwam”

Specialisten op de ic’s onderschatten aanvankelijk net als de rest van Nederland de impact van het coronavirus. “Ik zag Covid-19 nog als een heftige griep,” klinkt het. In een uitgebreide reconstructie schetsen ze in het Algemeen Dagblad een beeld van de situatie in hun ziekenhuizen.

Stilte voor de storm
John Geurink (55), ic-manager van het Deventer Ziekenhuis, zegt dat de stilte voor de storm lang duurde. “Ik zag Covid-19 nog als een heftige griep, die ons niet zou ontwrichten.” Ook Anke Kröner (42), intensivist en medisch manager intensive care bij de Gelre ziekenhuizen in Apeldoorn en Zutphen, dacht in februari nog dat ze het wel aan zouden kunnen. “De eerste waarschuwingen van intensivisten uit Italië schudden ons echt wakker.” Jasper Haringman (45) intensivist en medisch afdelingshoofd intensive care bij Isala Zwolle vertelt hoe er vlak voor de crisis uitbrak een compleet opschalingsplan werd gemaakt. “Zelf dacht ik, waar doe ik dit voor, is dat wel proportioneel?”

Paniek
Tot het eind maart plots explodeerde. Geurink vertelt hoe er ineens negen patiënten aan de beademing moesten. Vier uur later waren het er zestien. Toen brak er paniek uit. “Ik heb de intensivist gebeld waarmee ik in het crisisteam zat, dat ze nú moest komen. Vijf minuten lang was ik helemaal van de kaart. Kennelijk had ik het nodig om in een nieuwe mindset te komen. Vanaf dat moment was het gaan met die banaan en zijn we begonnen met de 12- uursdiensten.”

Sluipende ramp
Geuring: “Het was een ramp die sluipend binnenkwam die achter onze deuren plaatsvond. Dit virus en zijn beloop was zo grillig. Filters van de dialyse liepen dicht vanwege de bloedstolling waar covid-patiënten problemen mee hadden. Mensen waren slecht te beademen. Ga maar eens uitleggen hoe het is om vier uur in zo’n pak te lopen, je zweet je te pletter en moet zorg verlenen. Dat is niet te doen.’’ 

Frits van der Velde (61) zorgmanager acute zorg in het Harderwijkse St. Jansdal: “Het was een bijna surrealistische ervaring om in het ziekenhuis te zijn. De lege stille gangen zonder de ruis van drukte, geen familie, lege wachtkamers, heel sinister.” 

Uiteindelijk liep de situatie in de Nederlandse ziekenhuizen niet uit de hand. Haringman van Isala: “We zijn gered omdat we van te voren de tijd hadden om het voor te bereiden.”

Lees hier het hele stuk (zeer de moeite waard).

Bron(nen):   AD