Interieurdokter Hilde De Rore bleef knokken voor haar droom: “Welke business je ook opstart, doe je eigen ding en stel je dromen niet uit”

Hilde De Rore (47) was voorbestemd voor huisje-boompje-beestje maar richtte een bureau voor interieurstyling op: “Laat je start in je leven niet de rest van je weg bepalen.”

“Ik ben een nakomertje, de kleine zus van drie grote broers. Mijn ouders waren al niet meer van de jongsten, mijn vader ging met pensioen toen ik twaalf was, en was behoorlijk streng en conservatief. Mijn pad was uitgestippeld: trouwen en kindjes krijgen. Interieur was mijn passie, maar leek me toen veel te hoog gegrepen. Op mijn negentiende ben ik als verkoopster begonnen in een grote verlichtingszaak en na een tijdje mocht ik helpen inkopen. Ik ben er tien jaar gebleven en werd daarna directiesecretaresse bij een installateursbedrijf. Uiteindelijk werd ik de rechterhand van de zaakvoerder. Ondertussen startte ik een zesjarige avondopleiding binnenhuisarchitectuur. Toen ik dat diploma op zak had, was dat een immense boost voor mijn zelfvertrouwen. Samen met twee projectleiders heb ik het bedrijf overgenomen. Ik was 35 en trotse eigenaar van een onnoemelijk zware lening.”

“Toen een jaar na onze overname de crisis van 2008 uitbrak, mochten we de helft van ons orderboek weggommen en de stielmannen omscholen. Het bedrijf heeft die orkaan doorstaan. Ik heb er nagenoeg alles geleerd, maar ik werd er niet warm van. Ik vertrok op retraite, een sap- en sportkuur in Portugal. Daar besefte ik dat ik voor mijn passie moest gaan en dat ik verder wilde als interieurarchitecte en vastgoedstyliste, om woningen verkoopklaar te maken. Terug thuis nam ik een coach om me te begeleiden bij de verkoop van mijn aandelen zodat ik werk kon maken van mijn droom. Ondertussen bestaat De Interieurdokter tien jaar en sinds een paar jaar gaan de zaken goed. Mijn ouders zijn intussen gestorven, maar mijn moeder heeft een stuk van mijn parcours meegemaakt. Scheiden, zelfstandige worden, een bedrijf overnemen, een relatie met een vrouw beginnen … Dat was moeilijk te vatten voor iemand van haar generatie, maar als ik over mijn projecten vertelde, was ze best trots. Ik ben eindelijk trouw aan mezelf.”

Lastigste uitdaging

“Ik had de neiging me altijd voor te bereiden op het worstcasescenario. Had ik een gemiste oproep, dan was ik ervan overtuigd dat mijn klant niet tevreden was en dit het begin van het einde inluidde. Ik heb geleerd om elk euvel direct in handen te nemen. En problemen los ik rustig op.”

Fijnste moment

“Hoe groot of hoe klein de opdracht ook is, er is altijd dat moment waarop alles samenkomt. De schilder is klaar met de afwerking, ik zet de laatste details in orde en dan zien de opdrachtgevers hun plek voor het eerst helemaal af. Die blik, dat is mijn bevestiging.”

Stiekem geluk

“Het heeft jaren geduurd voor ik op een weekdag naar de kapper ging. Ik kon dat in mijn hoofd niet rijmen. Gelukkig heeft mijn echtgenote dezelfde mindset. Heb ik een meeting in een stad of aan de kust, dan installeer ik me daarna met mijn laptop in een koffiebar en werk ik zo wat verder. Dat is mijn kleine vrijheid.”

Grootste inzicht

“Welke business je ook opstart, doe je eigen ding en stel je dromen niet uit. Ik kom in veel bedrijven, binnen het uur weet ik wie er tegen zijn zin werkt. Dag in dag uit een job doen die je niet leuk vindt, het is mijn ergste nachtmerrie.”

interieurdokter.be