رقیب تراشی برای ریاست مجلس

امیدبایرام زاده

انتخابات مجلس یازدهم، دوم اسفند 98 به پایان رسید و افراد راه یافته به بهارستان مشخص شدند اما برای برخی از افراد که بیشتر به دنبال ریاست مجلس بودند و به همین خاطر پا در این عرصه گذاشتند یک رقابت سخت و نفسگیر دیگر را آغاز کرد. این بار کاندیدای احتمالی ریاست مجلس یازدهم باید برای کسب آرای اعتماد نمایندگان رقابت کنند.

از آغاز ثبت نام محمدباقر قالیباف در انتخابات مجلس یازدهم، افکار عمومی و رسانه‌ها وی را شانس اصلی ریاست مجلس دانسته‌اند و بیشترین احتمال را برای رسیدن به صندلی ریاست به او نسبت می دهند این بار قالیباف با عزم راسخ برای رسیدن به قوه مقننه وارد میدان شده و کمتر کسی بر این باور است که این بار به نفع کسی از رقابت انصراف دهد و موضوع انتخابات ریاست جهموری سال 96 بار دیگر تکرارنخواهد شد.

در کنار نام محمدباقر قالیباف نام‌هایی چون سید مصطفی میرسلیم و حمید رضا حاجی بابایی در رسانه های هر دو جناح سیاسی مورد تحلیل و بررسی قرار می‌گیرد نام های مطرح شده باهم دیگر رقابت نزدیکی دارند و هر سه این ها در تلاش هستند تا آرای بیشتری برای خود از بین نمایندگان جمع کنند اما بیماری کرونا باعث شده که فعالیت ها و دیدارهای آنها با نمایندگان سایر استان‌ها رسانه‌ای نشود ولی برخی‌ها پا را فراتر گذشته و ضیافت افطاری بدون رعایت فاصله اجتماعی نیز برگزار می‌کنند.

در این مسیر جریان های سیاسی مقابل برای انتخاب ریاست مجلس یازدهم نقش آفرینی می‌کنند و در رسانه‌های خود هر روز نام یک نفر را برای رقابت ریاست مجلس مطرح می‌کنند شاید فرد مورد نظر خود علاقه ای برای کاندیداتوری ریاست مجلس را نداشته باشد ولی رسانه‌های جریان مقابل در حال رقیب تراشی برای آن سه فرد شاخص هستند و در این مسیر تا حدودی موفق عمل کرده‌اند که امروز شاهد آن هستیم برخی افراد برای رسیدن به صندلی ریاست خیز برداشته‌اند و در پشت پرده لابی‌های خود را چراغ خاموش انجام می‌دهند.

برخی از این افراد با نزدیک شدن به زمان ثبت نام کاندیداتوری ریاست مجلس بی شک با طرف پیروز ائتلاف خواهند کرد و بازی را با استراتژی برد-برد خاتمه خواهند داد آنها اگر چه نتوانسته اند به ریاست مجلس برسند ولی دستشان از هیئت رییسه و رئیس کمیسیون‌ها خالی نمانده و در این حال هر دو طرف مامعله سود خواهند برد.
نقش ریاست مجلس یازدهم برای سال اول بسیار سخت و حاشیه هایی را در بر خواهد داشت چرا که اکثر نمایندگان با شعار استیضاح وزیران و رئیس جمهور و مبارزه با مدیران ناکارآمد از مردم رای جمع کردند و برای اینکه در اول راه خودی نشان دهند با بیشتر طرح‌هایی که از سوی دولت به مجلس ارسال خواهد شد مخالف سرسخت خواهند شد و کش قوس‌های بین مجلس و دولت تشدید می‌شود در این حال ریاست مجلس به عنوان رئیس قوه مقننه باید این شرایط را مدیریت کند و برای خروج کشور از وضعیت فعلی برنامه‌ جامعی داشته باشد.

با نزدیک شدن به روز انتخاب هر روز رقابت پیچیده‌تر خواهد شد و حتی شاهد کناره‌گیری و ائتلاف بین افراد خواهیم بود اما این احتمال نیز وجود دارد که افرادی که شانس کمتری برای خود قائل هستند از دور رقابت حذف شوند و این مساله شانس را برای ائتلاف به نفع فرد محتمل‌تر افزایش می‌دهد که از بین این سه نفر یک نفر به عنوان رئيس مجلس و دو نفر دیگر به عنوان نائب رئیس اول و دوم انتخاب شوند و بازی سودمندی برای طرفین رقم بخورد.

نزدیک ترین گزینه به ریاست مجلس محمدباقر قالیباف است او که در انتخابات مجلس یازدهم بعد از کش و قوس های فراوان دست آخر در سرلیست اصولگران حوزه انتخابیه تهران قرار گرفت بی شک در این مرحله هم خواهد توانست با رایزنی های خوبی را با منتخبین مجلس یازدهم انجام دهد و بعد چند دهه شکست این بار به یکی از سه قوه برسد ولی احمدی نژادها تا آخرین لحظه با قالیباف رقابت می کنند و میدان را برای او خالی نخواهند کرد.

اصولگران بعد از انتخابات سال ۹۶ که محمدباقر قالیباف به خاطر ابراهیم رئیسی از انتخابات کنار گیری کرد به او یک امتیاز بدهکار هستند شاید هم در آن تاریخ قول ریاست مجلس یازدهم را به وی داده اند ولی عدم شرکت علی لاریجانی در این دوره کار را برای قالیباف آسان کرد در صحنه رقابت حریف قدرتمندی چون لاریجانی وجود نداشته باشد برای پیروزی با او بیشتر از این تلاش کنند.

باید منتظر ماند و دید که در این رقابت درون جناحی چه کسی خواهد توانست بیشترین نمایندگان را با خود همراه کند و بر صندلی ریاست مجلس که علی لاریجانی 12 سال به عنوان رئیس مجلس بر آن تکیه زده بود، فعالیت خود را آغاز کند.