Δικαστική εξουσία: η μεγάλη ασθενής

Aπό την αυγή ήδη του ελληνικού πολιτισμού τον 8ο αιώνα π.Χ., βασικό αίτημα ήταν η δικαιοσύνη, όπως φαίνεται στα ποιητικά κείμενα. Η αντίληψη αυτή συνεχίστηκε στους μετέπειτα αιώνες και στα άλλα ιδρυτικά κείμενα, φιλοσοφικά, ιστορικά, νομικά, πολιτικά, και εκφράστηκε ως συγκροτητική αρχή της έννομης πολιτικής κοινωνίας στην οργάνωση των αρχαιοελληνικών πόλεων και δη της Δημοκρατίας.

Συμπυκνώθηκε δε και αποτυπώθηκε με εξαίρετο τρόπο από τον Αριστοτέλη: «η γαρ δίκη πολιτικής κοινωνίας τάξις εστίν», δηλαδή δίχως την απόδοση δικαιοσύνης δεν υπάρχει οργάνωση πολιτικής κοινωνίας. Εκτοτε όλες οι φιλοσοφίες και οι έννομες πολιτείες επαναλαμβάνουν την αρχή αυτή με παραλλαγές.

Η νεωτερικότητα το επιβεβαίωσε. Ετσι μία από τις ρητές εξουσίες κάθε έννομης κοινωνίας καθιερώθηκε η δικαστική εξουσία, μαζί με τις κυβερνητική, νομοθετική, εκτελεστική. Συνεπώς ένας τρόπος για να διακρίνουμε μια έννομη πολιτική κοινωνία είναι η σχέση της με τη Δικαιοσύνη, εάν δηλαδή η δικαστική εξουσία αποδίδει πραγματικά δικαιοσύνη. Ερευνώντας την περίπτωση της Ελλάδας, τα αποτελέσματα είναι θλιβερά και απογοητευτικά.

Πράγματι, τις τελευταίες δεκαετίες η δικαστική εξουσία φάνηκε ανίκανη να αποδώσει δικαιοσύνη. Εκτός από την αμφιλεγόμενη δικονομική πορεία και έκβαση των μεγάλων σκανδάλων -Siemens, ΔΕΗ, ομόλογα, Βατοπέδι, φούσκα του Χρηματιστηρίου, χρέη των κομμάτων-, η δικαστική εξουσία βαρύνεται με πολλές παραλείψεις και μεροληπτικές αποφάσεις: αθωώσεις του χρυσαυγίτη Κασιδιάρη, του Παπακωνσταντίνου για τη λίστα Λαγκάρντ, του Ρόντου για το σκάνδαλο της ΜΚΟ αποναρκοθέτησης, των υπευθύνων της εκκλησιαστικής ΜΚΟ για υπεξαίρεση, του τοκογλυφικού κυκλώματος στη Θεσσαλονίκη.

Επίσης βαρύνεται για τη μη έγκαιρη επέμβασή της στην τρομοκρατική και εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής. Ακόμη, ενώ σπεύδει στην καταδίκη των κατοίκων στις Σκουριές Χαλκιδικής, εν τούτοις προβαίνει στην αποφυλάκιση του Καλαμπόκα (δολοφόνου του καθηγητή Τεμπονέρα), του Κορκονέα (δολοφόνου του Αλέξη Γρηγορόπουλου).

Η δικαστική εξουσία επικύρωσε όλες τις κυβερνητικές μνημονιακές αποφάσεις για περικοπή συντάξεων και μισθών. Διαπλέκεται επίσης με την κυβερνητική και την εκτελεστική, όπως φαίνεται και στις μεταπηδήσεις στελεχών της σε βουλευτικές και υπουργικές θέσεις, ενώ δικαστές στρέφονται εναντίον δικαστών. Ολα αυτά και αρκετά άλλα σημαίνουν την έλλειψη δικαιοσύνης, ότι η δικαστική εξουσία νοσεί.

Τελευταίο κραυγαλέο δείγμα της νόσου είναι η απαράδεκτη εισαγγελική πρόταση στη δίκη της ναζιστικής οργάνωσης, η οποία δικάζεται για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, για τις δολοφονικές επιθέσεις στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και στους Αιγύπτιους αλιεργάτες. Μετά από πέντε έτη ακροαματικής διαδικασίας, η εισαγγελέας Αδαμαντία Οικονόμου πρότεινε μόνο την καταδίκη του φυσικού δράστη Ρουπακιά και την απαλλαγή όλης της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής υιοθετώντας την υπερασπιστική γραμμή της τελευταίας!

Ομως ο εγκληματικός χαρακτήρας της αποδείχθηκε από τα πολλά τεκμηριωμένα στοιχεία που προσκομίστηκαν στη δίκη – δηλώσεις, ομιλίες, πράξεις βίας και καταστατικό της ναζιστικής οργάνωσης, φωτογραφίες, βίντεο, κινητά. Επιπλέον, νομικοί, συνταγματολόγοι, πολιτική αγωγή και δημοσιογράφοι απέδειξαν τη λανθασμένη λογική της κ. Οικονόμου.

Η αστήρικτη αθωωτική πρότασή της προσβάλλει όχι μόνο τις έννοιες της ελευθερίας και της δημοκρατίας, αλλά επίσης το κοινό περί δικαίου αίσθημα και την έννοια του δικαίου αυτή καθεαυτήν, αφού αρνείται τα αδιάσειστα ντοκουμέντα, την άνομη, αντικοινοβουλευτική, αντιδημοκρατική, ζωώδη δραστηριότητα της ναζιστικής οργάνωσης. Αρνείται η Αδαμαντία Οικονόμου να δει τον αντισημιτισμό, τον ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία, το μίσος της κατά των ξένων και κατά παντός διαφωνούντος. Αρνείται να δει ότι η Χρυσή Αυγή κατέλυσε κάθε έννοια έννομης τάξης, κάθε έννοια ανθρωπίνων δικαιωμάτων και σωματικής ακεραιότητας, με την τρομοκρατία, τον τραμπουκισμό, τον εκφοβισμό.

Αρνείται να δει ότι όλα αυτά μαζί με τη ναζιστική ιδεολογία όπλισαν το χέρι του δολοφόνου και παρακίνησαν για τις άλλες εγκληματικές πράξεις. Η πρόταση της Αδαμαντίας Οικονόμου αποτελεί κίνητρο για περαιτέρω τρομοκρατική και εγκληματική δράση. Πράγματι, μετά την αθωωτική εισαγγελική πρόταση, η Χρυσή Αυγή στο ημερολόγιό της για το 2020 έχει μότο τη γνωστή φράση του αρχιναζιστή Γκέμπελς: «Θα ξαναγυρίσουμε και θα τρέμει η γη». Θα ήταν άραγε υπερβολή να γίνει λόγος για επώαση του αυγού του φιδιού;

Ο Αριστοτέλης γράφει: «Ο άνθρωπος που δεν υπόκειται σε νόμους και δικαιοσύνη είναι το χείριστο των ζώων». Αυτό θα συμβεί εάν δεν αποδοθεί δικαιοσύνη, εάν αθωωθεί η ναζιστική ηγεσία και θα δρα πια και με δικαστική άδεια! Θα μπορέσει άραγε το δικαστήριο να υπερβεί την απαράδεκτη πρόταση της εισαγγελέως και να στείλει την ηγεσία της εγκληματικής οργάνωσης στο μόνο μέρος που της αξίζει να βρίσκεται; Θα καταστεί ικανό να σώσει το απολεσθέν κύρος της δικαστικής εξουσίας ή θα ανοίξει τον ασκό των τεράτων;

*διδάκτορας Φιλοσοφίας