De ene na de andere relatie verslijten bleek niet het recept voor geluk

Maar ik wil wél een vriend

De ene na de andere relatie verslijten bleek niet het recept voor geluk, leerde journalist Lianne Sanders (31), en dus ging ze werken aan haar zelfliefde. Met succes.

Weinig zelfliefde

Jarenlang was ik zo’n meisje dat altijd wel een vriend had. Was het geen officiële relatie, dan was het wel een scharrel en was het geen scharrel, dan was het wel een ‘potentieel projectje’ via een dating-app. Of ik nou promotie maakte of met een aardappelschilmesje in m’n vinger sneed, er was altijd wel een Tim, Tom of Thomas om dat mee te delen. Totdat ik op m’n 28ste in een burn-out belandde en de manier waarop ik leefde noodgedwongen onder de loep nam. Ik ontdekte dat ik heel weinig zelfliefde had en dat ik in m’n liefdesleven vooral handelde vanuit angst. Angst dat ik alleen over zou blijven, angst dat ik eenzaam zou worden en angst dat iedereen zou ontdekken dat ik eigenlijk maar gewoon een klein sukkeltje was dat nog met haar knuffel sliep. Ik wilde continu met iemand zijn, zodat ik het gevoel had dat ik ertoe deed.

Alles voor aandacht

Volgens het boek ‘Verslaafd aan liefde’ van spiritueel leraar Jan Geurtz is dat niet zo gek. Hij schrijft dat we als kind automatisch leren dat ‘je fijn voelen’ van een ander moet komen. Dat komt doordat we als klein kind afhankelijk zijn van onze ouders, maar er niet altijd aan onze behoefte aan warmte, veiligheid en liefde wordt voldaan. Wanneer we verdriet of pijn hebben en onze ouder ons troost, kalmeren we. Maar je ouders staan natuurlijk niet altijd paraat om je te knuffelen. Ze worden ook weleens boos op je en zijn ook weleens druk met zichzelf. Dat kan een pijnlijk gevoel van afwijzing veroorzaken, dat we ergens in ons brein opslaan. Bij de een zit dit gevoel weliswaar dieper dan bij de ander – wanneer je in je jeugd vaak bent afgewezen en veel voor je kiezen hebt gehad bijvoorbeeld – maar volgens Geurtz herkent iedereen er wel iets van.

Die afwijzing wíllen we natuurlijk niet voelen. Als oplossing ontwikkel je onbewust allerlei strategieën om dat rotgevoel zo ver mogelijk weg te houden. De overtuiging ‘Ik moet altijd heel erg m’n best doen’ is er daar een van. Want doe je niet je best, dan krijg je niet de aandacht die je nodig denkt te hebben. Of je focust ontzettend op de behoeften van andere mensen, zodat ze lief voor je zijn en je blijven geven wat jij nodig hebt. Maar het gevaar van die strategieën is dat je blijft geloven dat liefde, warmte en een fijn gevoel van iets externs moet komen. Dat het voorwaardelijk is. Dat je er een ander mens, succesvolle baan, status of likes op social media voor nodig hebt. En daar gaat het op den duur vaak fout, schrijft Geurtz. Je dekt de pijnlijke gevoelens die ergens in je hoofd sluimeren slechts toe en dat is geen duurzame oplossing. In plaats daarvan kan je ze beter doorleven en verwerken. Juist dan ontstaat er een fundament in jezelf en zal je ervaren dat je voor het voelen van liefde geen ander nodig hebt.

Tranen met tuiten

Daar ging ik dus, samen met een therapeut, mee aan de slag. Op de momenten dat ik me eenzaam en verdrietig voelde, pakte ik er geen glas rode wijn en Happn bij, maar liet ik die gevoelens toe en ademde ik er gewoon doorheen. Ik ontmantelde de negatieve overtuiging dat ik ‘altijd sterk’ moest zijn, durfde me steeds vaker kwetsbaar op te stellen en leerde zo de persoon kennen die ik daadwerkelijk was. Ik heelde. Er ontstond een bodem van zelfliefde en rust in mij, waar ik op mindere momenten naar kon terugkeren. Dat ging natuurlijk niet over één nacht ijs; maak er maar twee jaar van. Ik heb in die tijd talloze (zelfhulp)boeken gelezen, podcasts geluisterd, meditaties gedaan en tranen met tuiten gehuild. Maar het hielp: ik voelde me rustiger en stukken gelukkiger.

Nou, zou je zeggen, eind goed, al goed, good for you. Maar eh, ja. Ik wilde wel nog steeds een vriend. En daar baalde ik soms flink van. Had ik mezelf helemaal ondergedompeld in spiritualiteit – retraite op Bali hier, meditatiecursus daar – wilde ik nog stééds iemand naast me hebben lopen. Ik hield nu toch van mezelf? Wat viel er nog meer te willen dan? Nou, om te beginnen: seks, knuffelen, geborgenheid, gezellig samen koken, een team zijn met iemand, lachen om de onhandige opmerkingen van je schoonvader, met z’n tweeën op vakantie, eten in fijne restaurants, speciaalbier drinken tot diep in de nacht en simpelweg voelen dat je ontzettend veel van iemand houdt. Dat wilde ik. Was dat nou zo raar?

Aanpassen aan de ander

“Helemaal niet”, zegt Eveline Helmink, auteur van ‘Handboek voor mindere dagen’ en hoofdredacteur van tijdschrift Happinez. “The heart wants what it wants. En zolang jouw verlangen voortkomt uit liefde, is daar toch niks mis mee?” Dat raakt me. Want inderdaad, als mijn hart liefde wil delen met een ander, naast de liefde die er is voor mezelf, dan is dat juist iets moois. Maar hoe weet ik dat zeker? Hoe weet ik dat ik niet nog steeds met iemand samen wil zijn vanuit angst? “Ik denk dat zodra je je eigen standaard naar beneden haalt en concessies doet in de liefde, je handelt vanuit angst”, vertelt Eveline. “Het is daarom belangrijk om van tevoren te bedenken wat jíj wilt van liefde. Wat voelt voor jou goed? Wat kom je halen? Als je contact kunt maken met je intuïtie en helder voor jezelf hebt wat jij nodig hebt in een relatie of tijdens het daten, kun je sneller herkennen wanneer je concessies doet en bij jezelf vandaan stapt.

Als je bijvoorbeeld merkt dat het werken wordt, dat je probeert hem te veranderen of jezelf aanpast in de hoop dat er iets ontstaat, benader je een date of scharrel niet meer vanuit liefde. Dan neemt de angst om liefde mis te lopen het over.” Herkenbaar. Vroeger was ik inderdaad altijd bezig met mezelf aanpassen om ervoor te zorgen dat het leuk bleef met iemand. Maar of ik het zélf dan daadwerkelijk fijn vond? Niet bepaald. Ik had geregeld buikpijn als ik bij een scharrel bleef slapen of kon überhaupt niet in slaap komen. “Ook zo’n duidelijk teken”, zegt Eveline. “Je lichaam vertelt je vaak, duidelijk of subtiel, dat iets of iemand niet bij je past. Dat je iets probeert te forceren wat niet voor jou is. Als je merkt dat je buikpijn krijgt, slecht slaapt of apathisch door social media gaat scrollen tijdens contact met hem, zit er iets niet goed.”

Ken je rafelrandjes

Blij zijn met jezelf, genoeg zelfliefde hebben én een vriend willen, dat kan dus prima samengaan volgens Eveline. “Je kunt heel blij zijn met jezelf en toch met iemand samen willen zijn”, zegt ze. “En daarvoor hoef je ook niet helemaal geheeld te zijn, of verlicht. Het is niet erg als je soms nog in oude patronen vervalt – zoals jezelf aanpassen of hem overladen met liefde in de hoop dat hij dat teruggeeft. Je hoeft jezelf geen leuk liefdesleven te ontzeggen totdat je ‘af’ bent. Volgens mij is ‘heel zijn’ vooral jezelf kunnen toelaten; dat je bekend bent met je eigen rafelrandjes en de dingen die je weleens doet vanuit angst, niet dat je ze allemaal hebt ontmanteld.” Ook Jan Geurtz stelt dat het ontwikkelen van zelfliefde en het kwijtraken van je negatieve overtuigingen en je strategieën een levenslang proces is. En dat het zonde is om jezelf al die tijd liefde van een partner te ontzeggen omdat je vindt dat je nog meer van jezelf moet houden. Dus als ik de volgende keer weer verwoed naar meditatiefilmpjes wil zoeken als ik verlang naar een vriendje om Jenga mee te spelen in de kroeg, laat ik dat gevoel er gewoon maar even zijn. Ik hoef niet nog heler, nog verlichter, nog zelfliefhebbender te zijn. Soms wil ik gewoon even op Happn.

5 X SHIT IK BEN SINGLE TIPS

Het ‘Handboek voor mindere dagen’ staat vol tips voor sombere momenten. Mijn favorieten:

1 Ga zitten met je pijn. Gewoon op de bank zitten, kopje thee in je hand, ademen. Net zolang totdat het rotgevoel weer wegebt.

2 Neem een warme douche. Auteur Eveline Helmink voelt zich na een warme douche altijd minder ‘mweh’. Alsof je de negatieve energie van je af spoelt.

3 Huil het eruit. Man, de keren dat ik met m’n ‘Troost’-afspeellijst de tranen heb laten biggelen in m’n bed, zijn niet op twee handen te tellen. Lucht enorm op.

4 Houd een socialmediadetox. Want zoals Eveline zegt: ‘Swipe jezelf niet chagrijnig.’ Dat gaat namelijk nogal makkelijk met al die perfecte stelletjes op Instagram.

5 Lach om je misère. En hard ook. Zonder humor kun je de boel wel inpakken, en zoals Eveline schrijft: ‘Lichtheid in het leven blazen is allesbehalve oppervlakkig: het is een snelweg naar licht en lucht.’

Deze real life verscheen in het januari-februarinummer van Glamour. Deze maand ligt er ook weer een gloednieuw issue in de winkel, bomvol real life verhalen en nog véél meer. Je bestelt 'm hier online!

Glamour's Weekly Beauty Favorites

Face treatment oil
Clarins iciparisxl.nl
Koop nu

Hoola Bronzing teint
Benefit Cosmetics douglas.nl
Koop nu

Supersonic föhn fuchsia/grijs
Dyson mediamarkt.nl
Koop nu

Hydra Life - Glow better mask
Dior iciparisxl.nl
Koop nu