Οταν μηνύονται Ιστορία και μνήμη

Μηνύθηκαν από συγγενείς (αγωγή). Το Πολυμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης απεφάνθη… εν αναμονή κρίσεως από το Συμβούλιο της Επικρατείας («Οταν η Δικαιοσύνη “νίπτει τας χείρας”», «Εφ.Συν.», 4/10/19). Ομως την Τρίτη, το ΣτΕ που επιλήφθηκε… έκρινε εαυτό αναρμόδιο («Αναρμόδιο το ΣτΕ για τη μετονομασία», «Εφ.Συν.», 12/2/20) και (πιθανότατα) η υπόθεση θα παραπεμφθεί… κατ’ αρμοδιότητα στο Διοικητικό Εφετείο Θεσσαλονίκης· σε δουλειά να βρίσκονται οι εναγόμενοι…

Που τι έκαναν και τους τραβολογάνε (οι συγγενείς θανόντος…) στα δικαστήρια; Επέδωσαν επιστολή στον Δήμο Θεσσαλονίκης. Με την οποία ζητούσαν αποκαθήλωση πινακίδας δρόμου της Θεσσαλονίκης, διά της οποίας η χούντα τίμησε τον επί Κατοχής φρούραρχο Θεσσαλονίκης και γενικό διοικητή Μακεδονίας, και, μετέπειτα, μάρτυρα υπεράσπισης στην (πολύκροτη· έτσι λέγονται αυτά…) δίκη του Μαξ Μέρτεν, ναζί διοικητή Θεσσαλονίκης, υπεύθυνου της εξόντωσης (50.000 άνθρωποι!) του εβραϊκού πληθυσμού της πόλης, Αθανάσιο Χρυσοχόου. Το τότε δημοτικό συμβούλιο εξέτασε τα επιχειρήματα και τα πειστήρια των επιστολογράφων, τα έκρινε βάσιμα, αποκαθήλωσε την πινακίδα και μετονόμασε τον δρόμο σε Αλμπέρτου Ναρ, λογοτέχνη, εμβληματικής προσωπικότητας της εβραϊκής κοινότητας Θεσσαλονίκης.

Οι απόγονοι του Χρυσοχόου θεώρησαν υπαίτιους της αποκαθήλωσης και ενήγαγαν τους εναντίον της χούντας αντιστασιακούς και γνωστές προσωπικότητες της Θεσσαλονίκης: Τριαντάφυλλο Μηταφίδη, Σπύρο Σακέττα (τους γνωρίζω προσωπικά και μπορούν να… εγγυηθούν για μένα!) και Αλέκο Γρίμπα (μόλις τον γνώρισα, από το αυτοβιογραφικό του «Αναμνήσεις – 65 Χρόνια Αριστερά», που μόλις διάβασα, γραμμένο με αγωνιστικό πάθος και πικρό χιούμορ!).

Εντελώς συμπτωματικά, ίδια μέρα με κάθοδο των τριών στην Αθήνα για το ΣτΕ, ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Παναγιώτης Πικραμμένος, να δει πού σκάλωσε η υπόθεση (του την έχει αναθέσει ο πρωθυπουργός) με το Μουσείο Ολοκαυτώματος. Δεν διακινδύνευσε καμία πρόβλεψη. Αιτιολόγησε δε με το… αμίμητο: «Δεν θέλω να το κάνω σαν το Ελληνικό…». Εννοήσαμε!