Συνέντευξη με τον Αντώνη Ζαχαράκη: "Δυστυχώς η οικονομική κρίση επηρέασε πρωτίστως την ανθρωπιά μας και μετά την τσέπη μας"

Γεννήθηκε στο Ρέθυμνο όπου εξακολουθεί να ζει και να δραστηριοποιείται. Έχει συνεργαστεί με τον Σταμάτη Κραουνάκη, την Ερωφίλη, τον Βασίλη Σκουλά, την Γεωργία Νταγάκη, τον Παντελή Θαλασσινό, τον Γιώργο Νικηφόρου Ζερβάκη και πολλούς άλλους.
Έχει συνθέσει τραγούδια, αλλά και μουσική για θέατρο, κινηματογράφο και ντοκιμαντέρ.
Ο Αντώνης Ζαχαράκης παραχώρησε συνέντευξη στο Your e-articles και μίλησε για το σήμερα και την τέχνη που πιστά υπηρετεί.

-Γεννήθηκες και μεγάλωσες στο Ρέθυμνο. Ποιες είναι οι αναμνήσεις σου;

Και συνεχίζω να ζω παρά τις σειρήνες της πρωτεύουσας που κατά καιρούς με καλούσαν. Όμορφες αναμνήσεις. Ανέμελα χρόνια, παρέες, φίλοι. Μετά στη φιλαρμονική μας που ξεκίνησε ένα ταξίδι και που ακόμα ευτυχώς συνεχίζεται, αυτό της μουσικής.

-Τι σημαίνει για εσένα η μουσική;

Συναισθήματα με μία λέξη. Θαρρώ και για τον περισσότερο κόσμο.

-Ποια είναι τα ακούσματα που σε καθόρισαν;

Μάνος Χατζιδάκις, Μίκης Θεοδωράκης, Θάνος Μικρούτσικος, Μάνος Λοΐζος, Σταύρος Ξαρχάκος, Μίμης Πλέσσας, Γιώργος Χατζηνάσιος, Γιάννης Σπανός, Σταμάτης Κραουνάκης, Ελένη Καραΐνδρου, Σταμάτης Σπανουδάκης, αδελφοί Κατσιμίχα και πολλοί άλλοι. Ξένη μουσική άκουγα ελάχιστα. Κυρίως Scorpions και Queen. Επίσης, λάτρευα τα πάντα από τον Goran Bregovic, τον Ennio Morricone, τον John Williams και τον Hans Zimmer. Ακόμα, αγαπώ πολύ τον Mozart. Όλοι μου έδωσαν κάτι δικό τους. Σχετικά πρόσφατα άρχισα να ακούω παραδοσιακή μουσική και έχω ανακαλύψει ότι όλα ξεκινούν από εκεί, κάνουν τον κύκλο τους και ξαναγυρίζουν εκεί. Ακόμα και αν δεν το έχεις συνειδητοποιήσει, τα ακούσματα αυτά είναι κρυμμένα μέσα σου και κάποια στιγμή βγαίνουν στην επιφάνεια.
-Οι καλλιτέχνες που σε επηρέασαν;

Μα, όλοι οι δημιουργοί που σου ανέφερα πριν. Από ερμηνευτές η Βίκυ Μοσχολιού, ο Γιώργος Νταλάρας, ο Νίκος Ξυλούρης, η Χάρις Αλεξίου, ο Δημήτρης Μητροπάνος, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη και ο Γιάννης Πάριος. Είναι πάρα πολλοί, μπορώ να σου μιλάω ώρες.

-Τι αποτελεί έμπνευση;

Ένας καλός στίχος, μια όμορφη εικόνα, μια ωραία στιγμή.

-Πότε γράφεται ένα σπουδαίο τραγούδι;

Νομίζω, όταν έχει λόγο ύπαρξης και όχι όταν βγει κάτι απλώς, για να βγει. Αυτό στη θεωρία φυσικά, γιατί εσύ μπορεί να πιστεύεις ότι έχεις γράψει τον επόμενο εθνικό ύμνο, αλλά θα το δείξει ο κόσμος και ο χρόνος. Και επίσης μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για τέχνη, οπότε είναι υποκειμενικά όλα.

-Εμφανίστηκες στη δισκογραφία το 2000 σε δίσκο του Χρήστου Αγγελόπουλου. Μετά από 20 χρόνια παρουσίας ποια είναι τα συναισθήματά σου;

Αισθάνομαι ότι μπορώ να δώσω πολλά ακόμα και τρέχω να προλάβω. Παράλληλα, κοιτάω πίσω και λέω στον εαυτό μου: «Οκ, άφησες ένα μικρό ίχνος, αλλά μπορείς παραπάνω». Και ξανά από την αρχή. Αέναος κύκλος.

-Πώς έχεις νιώσει να κυλάει ο χρόνος;

Γρήγορα.

-Σε έχουν καθορίσει περισσότερο οι εύκολες ή οι δύσκολες στιγμές στη ζωή σου;

Νομίζω οι εύκολες.

-Έχεις γράψει μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Τι δυσκολίες έχει να αντιμετωπίσει ένας συνθέτης στις ανάγκες ενός θεατρικού έργου ή μιας κινηματογραφικής ταινίας;

Για μένα θα σου μιλήσω. Δεν έχω αντιμετωπίσει προσωπικά ιδιαίτερες δυσκολίες. Θεωρώ πως, όταν σε εμπιστεύεται ένας σκηνοθέτης, ξέρει ποιος είσαι και τι κάνεις. Διαβάζεις το σενάριο, μιλάς με το σκηνοθέτη, βλέπεις πώς το σκέφτεται και προχωράς. Πάντα όμως βάζω τον εαυτό μου σε ό,τι γράψω. Μου έχει τύχει βέβαια και κάποια φορά που μου ζητήθηκε να γράψω για ένα θέατρο το εξής. Το γράφω και όταν το ακούει ο σκηνοθέτης μού λέει: «Μα, δεν θέλω να ακούσω εσένα μέσα στη μουσική». Και γιατί ήρθες σε μένα λοιπόν;

-Ποια είναι η πιο αντιπροσωπευτική σου δισκογραφική δουλειά;

Τα «Μυροβόλια». Γενικά, μου αρέσει η ορχηστρική μουσική απαλλαγμένη από την «ευκολία» του στίχου. Να μην «πω» στον άλλο πώς να νοιώσει, να ανακαλύψει το συναίσθημα μόνος του. Να βάλει τις δικές του εικόνες.

-Το πιο αντιπροσωπευτικό σας τραγούδι;

Νομίζω το «Σύννεφο θα γίνω». Παράδοση και ροκιά μαζί είναι κάτι που με συναρπάζει. Να πω βέβαια ότι οι στίχοι είναι του Γιάννη Ζαρκαδούλα και το απογειώνει η Γεωργία Νταγάκη.
-Η ιδανική συνεργασία με κάποιον ερμηνευτή;

Με όλους όσους έχω συνεργαστεί έχω άριστες σχέσεις. Αν πρέπει να ξεχωρίσω κάποιους, θα σου έλεγα τον Βασίλη Σκουλά και φυσικά τον Σταμάτη Κραουνάκη που, όποτε βρίσκομαι στη σκηνή μαζί του, δεν σταματάει να με εκπλήσσει και συνεχώς μαθαίνω από αυτόν.

-Έχει να δώσει πράγματα η σημερινή ελληνική μουσική; Υπάρχουν άξιοι εκπρόσωποι;

Μα, φυσικά! Δεν έχουν λείψει ποτέ τα ωραία πράγματα από την ελληνική μουσική. Μπορεί να πρέπει να ψάξεις, για να τα βρεις, αλλά πάντα υπάρχουν μικρά διαμαντάκια. Και αναλόγως την οπτική σου θα σου λαμπυρίσουν όταν πρέπει.

-Τι κλίμα επικρατεί στη σύγχρονη ελληνική δισκογραφία;

Υπάρχει η πλευρά που σου ανέφερα παραπάνω, αλλά συγχρόνως υπάρχει και το κλίμα του «κάνω εμπόριο», το κλίμα των talent show. Γιατί άραγε πίσω από κάθε τέτοιο show βρίσκεται και μία δισκογραφική εταιρεία; Απλώς, ας σκεφτεί ο καθένας ποιος ωφελείται από αυτό. Οι διαγωνιζόμενοι ή οι κριτές που όλως τυχαίως ανήκουν στην εταιρεία;

Δεν λέω, υπάρχουν και αξιόλογες εξαιρέσεις, αλλά γενικά θεωρώ ότι η τηλεόραση δεν έχει κάνει καλό στην μουσική μας. Από την άλλη, ευτυχώς υπάρχει το διαδίκτυο και οι ανεξάρτητες παραγωγές και κάτι γίνεται.

-Έχεις κοινωνικές ανησυχίες;

Ναι, φυσικά και έχω. Πού πάμε; Πώς θα πάμε; Γιατί πάμε; Αλλά δυστυχώς, έχω απογοητευτεί από την πολιτική και κυρίως από τους πολιτικούς και δεν βλέπω προοπτική από πουθενά και από κανένα.

-Πώς κρίνεις την κοινωνική και οικονομική κατάσταση της χώρας;

Έχω κουραστεί με τα διλήμματα. Με το εμείς από εδώ και το εσείς από εκεί. Σαν λαός είμαστε των άκρων παντού. Στη χαρά, στη λύπη, στον έρωτα, στο μίσος, στην πολιτική. Με την πρώτη ευκαιρία λοιπόν χωριζόμαστε σε «εμείς» και «εσείς» και αρχίζει πόλεμος. Έχω μπλοκάρει και έχω σταματήσει να ακολουθώ πάρα πολλούς στα social, γιατί δεν μου αρέσει να βλέπω αυτό το χάλι όποτε μπαίνω. Δυστυχώς, η οικονομική κρίση επηρέασε πρωτίστως την ανθρωπιά μας και μετά την τσέπη μας. Η τσέπη αργά ή γρήγορα θα γεμίσει ξανά, το μέσα μας ποτέ.

-Πόσο έχει επηρεάσει την ζωή ενός μουσικού;

Οικονομικά πάρα πολύ. Ειδικά στα live. Ξέρω μουσικούς που τώρα κάνουν τις μισές εμφανίσεις από όσες έκαναν. Το εκμεταλλεύτηκαν όμως και οι επιχειρηματίες. Κάποτε έπαιζες και αμειβόσουν αξιοπρεπώς. Τώρα σου λένε: «Αυτά είναι και αν δεν θέλεις, θα πάρω τον άλλο που θα έρθει». Και ο άλλος πάει, γιατί πρέπει να ζήσει.

-Πιστεύεις στον Θεό;

Να πω ότι είμαι θρήσκος και πάω στην εκκλησία θα πω ψέματα, όμως στη δύσκολη στιγμή θα κοιτάξω ψηλά.

-Πώς λειτουργείς όταν ερωτεύεσαι;

Κοίταξε, νομίζω όπως πολλοί άλλοι. Δεν υπάρχει εγχειρίδιο, οπότε ό,τι και να σου πω..

-Τι είναι η ευτυχία;

Ένα ωραίο τραγούδι, το χαμόγελο της κόρης μου, να βλέπω το γιο μου να κάνει πράγματα που εγώ δεν μπόρεσα ποτέ, το παράπονο της γυναίκας μου που δεν με χορταίνει ποτέ, γιατί όλο και κάνω κάτι, ένας καφές με καλούς φίλους. Αυτά.
-Τι άνθρωπος είναι ο Αντώνης Ζαχαράκης;

Εγωιστής πάρα πολύ, ειδικά στη δουλειά μου. Μοναχικός, ήρεμος θα έλεγα, αλλά γενικά δεν είμαι εύκολος. Πρέπει να με κερδίσεις, για να σε αποδεχτώ. Προσπαθώ πάντως να είμαι σωστός άνθρωπος και καλός πατέρας.

-Ποιο είναι το προσωπικό σου καταφύγιο;

Η μουσική, το studio μου. Να δημιουργώ κάτι από το απόλυτο μηδέν.

-Ο μεγάλος σου φόβος;

Ο θάνατος όσον αφορά μένα και τους ανθρώπους γύρω μου. Διαβάζω κάποιους να λένε ότι έχουν εξοικειωθεί με τον θάνατο και είναι έτοιμοι να φύγουν και τέτοια… Νομίζω ότι ποτέ δεν θα μπορέσω να το αποδεχτώ.

-Το λάθος που δε θα συγχωρήσεις ποτέ στον εαυτό σου;

Κοίτα, ζωή χωρίς λάθη δεν γίνεται. Αλλά κάτι που δεν θα το συγχωρήσω ποτέ στον εαυτό μου; Νομίζω ότι δεν υπάρχει.

-Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω, υπάρχει κάτι που θα άλλαζες;

Μπα, δεν νομίζω. Ίσως να έλεγα περισσότερα «όχι» όταν έπρεπε.

-Τι συμβουλή θα έδινες σε έναν άνθρωπο για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα;

Δουλειά, επιμονή και κυρίως υπομονή.

-Ετοιμάζεις κάτι αυτή την περίοδο;

Πάντα ετοιμάζω διάφορα. Κάποια τραγούδια που είναι σχεδόν έτοιμα και ένα θεατρικό που ξεκινάει το Φεβρουάριο.

-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες το όνομα «Αντώνης Ζαχαράκης»;

Ο παππούς μου.

Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο

Επιμέλεια συνέντευξης: Ευγενία Κελαράκου