De naam Kim Petras zal voor velen nog niet bekend in de oren klinken, maar de 27-jarige zangeres is goed op weg om één van de grootste popsensaties van de 20's te worden. Ooit haalde ze als jongste transmeisje nog wereldwijd krantenkoppen, maar nu is ze vooral een rolmodel voor haar horde fans, die troost en moed vinden in haar verhaal. Dat de Amerikaanse pers haar uitroept tot de 'nieuwe prinses van pop’, is niet toevallig. Wij spraken met het fenomeen.
Een tot de nok gevulde zaal verloor bijna het bewustzijn wanneer ze het podium betrad als een échte popster: Kim Petras werd donderdagavond als een ware heldin onthaald in Antwerpen. Of ze nu voor 100 of 1.000 mensen staat, ze zal een show geven die tot in de puntjes is voorbereid en ook de nodige spektakel bevat. Een roterend podium, flashy led-schermen en maar liefst 5 outfitwissels à la Lady Gaga. Maar weinig startende artiesten doen het haar na, maar de Duitse zangeres heeft dan ook zelf de touwtjes in handen. Als transvrouw werd ze niet geaccepteerd in de traditionele muziekindustrie, dus schreef ze haar eigen regels.
Jongste transgender
Op 2-jarige leeftijd besefte Kim al dat ze in het verkeerde lichaam was geboren. In 2009 haalde ze dan ook het wereldnieuws door als 12-jarige op televisie te vertellen dat ze de transitie wou maken, en was al begonnen met hormoontherapie. In Duitsland mocht je pas vanaf 18 jaar zo’n operatie ondergaan, maar uiteindelijk werd haar wens twee jaar voor die leeftijd werkelijkheid. “Op dat moment draaide heel mijn leven rond het feit dat ik transgender was. Er werden documentaires over gemaakt, ik moest talloze interviews geven. Ik was het onderwerp van het hele nieuws. Ik wou er na een tijd niet meer aan denken”, vertelt ze. Als startende artiest zat het dwars dat haar talent in de achtergrond verdween. “Ik dacht: ik kan liedjes schrijven en ik kan verdomme zingen, dus daar wou ik bekend om zijn.” Nu ze al eventjes in de spotlights staat en een stevig publiek heeft, kijkt ze er anders naar. “Wanneer ik interviews heb met journalisten en ze er vragen over stellen, stoort me dat niet meer. Ik ben trots om transgender te zijn, en wil helpen met visibiliteit en het te normaliseren. Ik wil aantonen dat je kan zijn wie je wilt. Nu zie ik het als een eer dat mensen naar me opkijken en mijn verhaal willen weten.”
De recente coming out van bekende YouTube-ster Nikkie Tutorials vindt Kim een goede zaak, en zegt dat sociale media een grote rol speelt in de acceptatie van transpersonen. “Er is geen comité meer van mannen in een pak die beslissen wie door het publiek wordt gezien en wie niet. Door sociale media kunnen we ons eigen platform opzetten en een publiek aanspreken. Dat maakt het zo geweldig, want dat heb ik ook gedaan. Er zijn nu veel mensen die aandacht krijgen, waar dat tot 6 jaar geleden bijna onmogelijk was. Ik vind het heel inspirerend om andere transpersonen in de spotlights te zien, en mensen steeds meer en meer de kracht zien te vinden om hun ware zelf te zijn. Het heeft altijd bestaan, maar nu kan je er niet meer aan ontsnappen.” Veel fans zien Kim dan ook als een rolmodel, maar ze wilt die eer niet helemaal opstrijken. “Laat me duidelijk zijn: de echte bad asses zijn de mensen die me voorgingen. Voor ons zijn er tegenwoordig weinig gevolgen meer. Het zijn onze voorgangers die in gevaar waren en vermoord werden om wie ze waren. We hebben al grote stappen naar gelijkheid gezet, maar ik denk steeds aan de generaties voor ons en wil ze zeker eren. Ze hebben deuren geopend, maar het is nu aan ons om het waar te maken.” Dat er al eens protesten door religieuze groepen werden georganiseerd aan haar concertdeuren, lost ze op door een ludieke foto te maken met haar tegenstanders en optimistisch te blijven.
Petras draagt haar fans hoog in het vaandel. “Mijn shows zijn echt een plaats waar mensen zichzelf kunnen zijn, dansen en naar de kloten kunnen gaan. Ze hoeven het leven even niet zo serieus te nemen. Ik weet hoe ik dat altijd leuk vond als tiener, en dat was dan ook mijn doel als artiest.” Dat vertrekt vooral uit de levenservaring die Kim opdeed. “Ik schreef altijd muziek omdat ik me niet begrepen voelde en alleen. Ik voelde me raar en was het altijd het buitenbeentje. Dus het is cool dat ik kan aantonen aan mijn fans dat ze niet alleen zijn, dat er nog mensen zijn met die problemen.” Voor veel jongeren is de zangeres dan ook een rolmodel geworden, en die zoeken soelaas bij haar met hun problemen. Dat ze nu een wereldster is, verandert niets aan haar band met haar publiek. “Ik ben geïnspireerd door mijn fans en ze zijn zoals vrienden voor mij. Sommigen hebben mijn nummer en ik praat constant met ze.”
Kim blijft ook met beide voeten op de grond staan. “Wat ik mag doen is zo’n droom. En ja, ik heb hard gewerkt om te staan om hier te mogen belanden. Maar wat pas écht moeilijk is, is de echte wereld daarbuiten. Waar je de échte jobs moet doen, gepest wordt, ouders hebt die je niet accepteren, geen vrienden hebt of buitengesloten wordt. Natuurlijk, ik heb ook als serveerster gewerkt in Los Angeles om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen. Maar nu zit ik in een buitengewone positie, en ik wil nooit dat mijn fans zich voelen alsof hun problemen niet belangrijk zijn, want dat zijn ze wel. Wanneer ik hun brieven of berichtjes lees, maakt dat me zo trots. Dat ze naar mij kijken en weten: als zij het kan, kan ik het ook.”
(Lees verder onder de video.)
Selfmade
Op de weg naar sterrendom botste Petras op meerdere obstakels. Ze was nog maar 19 jaar toen ze zielsalleen van het koude Keulen naar het zonnige Los Angeles verhuisde, om haar droom als popzangeres na te jagen. Het werd al snel en pijnlijk duidelijk dat er niet veel platenmaatschappijen zaten te wachten op iemand die niet in het traditionele plaatje past. “Als ik geluisterd had naar wat de grote bonzen bij die labels zeiden, zou ik nu nergens gestaan hebben. Als transvrouw werd ik niet echt aanvaard.” Dus besloot ze het heft in eigen handen te nemen, en begon ze onafhankelijk muziek uit te brengen. “Mijn carrière is begonnen door gewoon elke maand een liedje op het internet te smijten.” En dat was een slimme zet, want Kim’s strategie werkt. “Ik had geen gigantisch marketingbudget zoals andere sterren, dus ik dacht: ik ga mezelf marketen door met de regelmaat van de klok muziek uit te brengen, om zo on top of mind te blijven. Als beginnende artiest, zonder de hulp van een label, is het zoeken en navigeren. Ik moest mijn weg zien te vinden in het streamen, en keek daarvoor naar hoe andere artiesten het deden.” Voor haar album ‘Clarity’ schakelde Petras zelfs een versnelling hoger, en bracht ze elke week een liedje uit, tot de plaat compleet was. “Het leek wel een tv-serie, waarvan elke week een aflevering uitkwam. Het was een uitdaging, en soms een race tegen de klok om de muziek af te krijgen, maar het was leuk. Ik hou wel van een uitdaging, ik hou niet van saai.”
En saai is Kim Petras allesbehalve. Op het podium transformeert ze zich tot een ware popster, iets waar ze altijd van gedroomd heeft. Toch is de zangeres niet zo extravert als ze laat uitschijnen. “Ik schrijf muziek omdat ik altijd een beetje sociaal ‘incapabel’ ben geweest. Het is moeilijk voor mij om een open boek te zijn. Maar op het podium is er iets dat het van mij overneemt. Dan voel ik me op mijn gemak. Maar ik ben ook een mens. Hoewel ik een personage neerzet, geef ik toch elke keer iets meer vrij. Met mijn album ‘Clarity’ weten mensen nu dat ik niet altijd gelukkig ben en het leven meer dan mijn dure designerkleren is. Elke keer er een nieuw tijdperk in mijn muziek aanbreekt, zal ik meer van mezelf onthullen.” Toch is het theatrale aspect een belangrijk onderdeel van Petras’ muziek. “Als ik mezelf niet omtover in een personage, kan ik bepaalde muziek niet maken. Zoals mijn laatste plaat, dat een Halloweenalbum was. Als mezelf kan ik niet zingen: ‘ik ga je fucking vermoorden’. Het laat me toe om vanuit verschillende perspectieven te schrijven en mijn fantasie tot leven te wekken. Waar de muziek van veel artiesten gebaseerd is op het echte leven, wil ik daar juist aan ontsnappen. Ik wil een ander universum creëren, met een klein beetje waarheid in verwerkt.” Dat Kim een rolletje speelt op de planken, wilt niet zeggen dat ze altijd iemand anders is. “Op sociale media ben ik gewoon mezelf hoor. Ik wil wel dat mijn fans me begrijpen. Het is niet dat ik bang heb om mijn leven te laten zien.”
Waar tien jaar geleden Katy Perry, Kesha en Lady Gaga de hitlijsten domineerden, nemen tegenwoordig rap en alternatieve muziek het over. Dat houdt Kim niet tegen om traditionele popmuziek te maken. “Iedereen wilt ‘cool’ zijn en surft mee op die wave, en zo kwam traditionele pop een beetje in de schuif te liggen. Dat schepte ruimte voor mij om toffe en belachelijke dingen te doen. En ik heb een publiek gevonden die dit wilt zien en horen. Als ik één ding zou moeten kiezen dat ik voor de rest van mijn leven zou moeten zingen, dan is het zo van die belachelijk leuke 80's pop.”
Petras’ oversteek naar de Verenigde Staten beïnvloedde haar muziek hevig, maar haar Europese oorsprong zorgt voor een goede balans. “De muziek die in Europa populair is, verschilt van de muziek in de VS. Er zijn andere invloeden, andere talen, dus dat is heel interessant om te zien. Ik heb veel geleerd door te verhuizen, maar mijn Duitse roots zorgt voor andere perspectieven.” Zo was Rammstein een grote inspiratie voor haar laatste plaat, “maar de muziek van Kanye West of Travis Scott hebben evengoed een invloed op mijn muziek.”
2020
Wanneer we vragen welke doelen Kim in gedachte heeft voor 2020, zoals bijvoorbeeld een Grammy, hoeft ze niet lang na te denken. “Dat zou natuurlijk geweldig zijn, maar dat is niet per se een doel. Ten eerste, wil ik Coachella écht killen. En voor de rest wil ik dat alles wat ik uitbreng, het beste gaat zijn dat ik al gedaan heb. Mijn doel is om een betere performer te worden, en een betere songwriter. Dus eigenlijk groeien als persoon en artiest.” Kim heeft geduld, en blijft realistisch. “Een nummer 1 op de hitlijsten, dat zou iedere artiest wel willen. Maar ik heb geleerd dat dingen forceren niet werkt. Ik volg mijn hart, en maak muziek waar ik van hou. Ik geef alles van mezelf en zit nu eindelijk op een punt waar ik trots ben op mijn werk. Nu zit ik op het juiste pad, want ik kom van ver. Dat ik mensen mag inspireren met mijn muziek en voor ze op het podium mag kruipen, dat maakt me gewoon gelukkig.”
