Γιάννης Παρασκευάς: Δυο λόγια από καρδιάς για τον Σίμο Παρασκευά

Γράφει ο Γιάννης Παρασκευάς

Δεν υπάρχει τίποτα πιο βέβαιο από του θανάτου τον ερχομό. Της γέννησής μας η ώρα διαβατήριο του δικού του ερχομού γίνεται.

Το άγγελμά του ξαφνιάζει, πρόξενο συναισθημάτων πολλαπλών γίνεται, συναισθήματα πόνου, θλίψης, συμπόνιας και το μυαλό του καθενός με μύριες τόσες σκέψεις γεμίζει.

Το φθαρτό της φύσης μας, το πρόσκαιρο της ζωής, τη ματαιότητα του κόσμου τούτου, στο μυαλό στροβιλίζονται και για λίγες στιγμές, στων πεπραγμένων την αξιολόγηση οδηγούμεθα και ύστερα από λίγο στα δικά μας χανόμαστε.

Δύσκολη του θανάτου η αποδοχή, πιο δύσκολη κάθε φορά για αυτούς, που για κάποιον δικό τους άνθρωπο την πόρτα του κτυπά.

Συναισθήματα πολλαπλά του φίλου Σίμου Παρασκευά ο θάνατος σε πολλούς δημιούργησε.

Συντοπίτης που της ζωής του το πέρασμα σε τούτο το νησί, σε αυτή την πόλη, αδιάφορο και άχρωμο δεν ήταν.

Ζωντάνια που από μέσα του αυθόρμητα ξεχυνόταν, των μικρών και καθημερινών, των μεγάλων και των ουσιαστικών εραστής, με πάθος τη ζωή αγάπησε και η ζωή απλόχερα του το ανταπόδωσε.

Με τον τρόπο τον δικό του τον ξεχωριστό και μερικές φορές ιδιόρρυθμο, τη δική του σφραγίδα άφησε, στη ροδιακή κοινωνία και τον τόπο.

Με θετική, έντονη και παραγωγική παρουσία στα κοινά, λάτρευε τον τόπο του, βαθιά μέσα του πίστευε πως άλλος τόπος δεν υπάρχει πιο όμορφος, εύκολα τον θυμό και τη στεναχώρια του εκδήλωνε, για λάθη και παραλείψεις.

Του κεφιού και της χαράς προσωποποίηση, στις συντροφιές που βρισκόταν, φίλος της κουβέντας, της χαλαρής και σοβαρής.

Συνάδελφος καλός με τους συναδέλφους του, φίλος με τους φίλους του και συνεργάτης ειλικρινής στο κόμμα του, στους συλλόγους, Επιμελητήριο, Νομαρχιακό Συμβούλιο.

Στη μνήμη μου ανεξίτηλα χαραγμένες μένουν οι στιγμές των κοινών συμφωνιών, για ό,τι επωφελές και σωστό για τον τόπο.

Ποτέ εμπόδιο δεν στάθηκαν οι διαφορετικές πολιτικές μας τοποθετήσεις και οι κομματικές μας εντάξεις.

Σε πολλούς θα λείψεις, φίλε Σίμο, μα πιο πολύ στην οικογένειά σου και σίγουρα θα νιώθεις εκεί ψηλά που βρίσκεσαι καλά, όταν βλέπεις, ότι και άλλοι πολλοί, το δικό σου παράδειγμα ακολουθούν και τον τόπο μας αγαπούν.