Column Eline Cordie: 'Ik verzet ik me tegen het idee dat ik voor altijd jong zou moeten blijven'
Anti-aging? Die term heeft iets heel vijandigs
by Eline CordieEline Cordie (33) was de afgelopen vijftien jaar onder andere go-go danseres, suikerspinverkoopster en mislukt fotomodel. Nu schrijft ze elke week voor Glamour over alles wat haar bezighoudt.
Beginnende rimpels
Het zou mijn verbeelding kunnen zijn. Maar vanochtend dacht ik rimpels op mijn gezicht te zien die er niet zo lang geleden nog niet waren. Lachrimpels vooral. En een beginnende fronsrimpel, het onvermijdelijke resultaat van een leven lang chagrijnig kijken. Het zijn er niet veel maar ze zijn er. Over een maand word ik 35. Bij lange na niet oud maar ook geen pasgeboren lammetje meer. De wallen onder mijn ogen, die voorheen meestal het resultaat waren van een avond in de lampen hangen of een nacht slecht slapen, lijken nu permanent in mijn gezicht gebeiteld te zijn. Het zijn geen incidentele gasten meer, ze horen er gewoon bij, of ik nou wil of niet.
Ik heb altijd een hele grote mond gehad omtrent ouder worden en gedaan alsof het me allemaal niks interesseerde. Dat vrouwen het ouder worden meer zouden moeten omarmen. Dat we worden gehersenspoeld en onzeker gemaakt door de media, om maar zoveel mogelijk anti-aging producten te kunnen verkopen. Alleen die term al: anti-aging. Het heeft iets heel vijandigs. Alsof het zinvol is om “anti” iets te zijn wat ons allemaal gaat overkomen, als je geluk hebt tenminste.
Anti-aging producten
Ik zou willen dat het me niks kon schelen. Maar ondertussen staat mijn badkamer vol met crèmes, serums, oliën en levenselixers a (minstens) 50 euro per potje. Ook koop ik met enige regelmaat rare apparaten op internet, zoals een infrarood masker van dubieuze makelij, die de kwaliteit van mijn huid zouden moeten verbeteren. Ik was jarenlang een feesten-en-partijenroker, totdat die naargeestige plaatjes op de sigarettenpakjes verschenen. Foto’s van zwartgeblakerde longen deden me niets. Een bleke verstokte roker in een grafkist? Whatever. Maar toen er stond dat roken vroegtijdige veroudering kan veroorzaken was ik onmiddellijk roker-af.
Ik zou natuurlijk aan de Botox kunnen gaan. Hop, spuitje erin, zie je niks meer van. Ik ken er genoeg die het doen, zelfs preventief dus nog voor de echte rimpels zijn verschenen. Nu zou ik eigenlijk de verplichte girlpower “iedereen moet zelf weten waar ‘ie gelukkig van wordt”-riedel af moeten draaien. Ik heb misschien makkelijk praten omdat het bij mij “nog meevalt”. Maar ik word wel echt een beetje droevig van de nonchalance waarmee vrouwen van nu zich laten injecteren en gladstrijken.
Botox
Het is toch vreemd dat we wel plant-based eten en drie keer per week naar de sportschool gaan maar ondertussen zonder pardon gif in ons lichaam spuiten? Dat gezegd hebbende, de schoonheidsindustrie is hierin natuurlijk de boosdoener. Je wordt niet uit het niets op een dag wakker met het idee dat je er jonger uit wilt zien. Het wordt ons van kleins af aan ingeprent in films, reclames en tijdschriften dat ouder worden als vrouw iets verschrikkelijks is. Niemand kijkt meer naar je om of wil met je naar bed. Als de fysieke aftakeling eenmaal heeft ingezet is het gedaan met je. Alsof ons enige bestaansrecht onze jeugdige schoonheid is.
Daarnaast verzet ik me ook gewoon tegen het idee dat ik voor altijd jong zou moeten blijven. Die wallen onder mijn ogen en mijn beginnende kraaienpoten zijn wat mij betreft allemaal tekenen van een life well lived. Tot nu toe dan, ik kan geen garantie geven voor de toekomst. Ach, voorlopig laat ik het erbij. Maar pin me er niet op vast, over vijf jaar word ik veertig. Wie weet laat ik dan wel m’n hele kop verbouwen. Kan mij het schelen.
Glamour's Weekly Beauty Favorites
The CouCou Club
Kiehl's
Dyson
Balmain