Αν δεν υπάρχουν «ταλέντα» στην Ελλάδα πρέπει να τα φτιάξουμε

O Kώστας Κετσιετζής γράφει για τις έρευνες περί ελλείψεων ταλέντων στη χώρα μας που δεν δημιουργεί τις συνθήκες ώστε αυτά να αναδειχθούν.

Είναι συχνό φαινόμενο τα τελευταία χρόνια. Εταιρείες και εργοδοτικές ενώσεις δημοσιεύουν ανά καιρούς μελέτες που δείχνουν το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν να βρουν τους κατάλληλους εργαζομένους και όλα αυτά στην Ελλάδα, την χώρα με την υψηλότερη ανεργία στην Ευρωζώνη.

Αυτή η έλλειψη «ταλέντων» θα έπρεπε να μας προβληματίσει πολύ περισσότερο απ’ όση σημασία της δίνουμε. Πώς γίνεται σε μια χώρα που η ανεργία βρίσκεται κοντά στο 20% να λένε οι εταιρείες ότι δεν μπορούν να βρουν προσωπικό; Και εντάξει ας πούμε ότι ένας λόγος είναι το Brain Drain. Αλλά δεν μπορεί να φταίει μόνο αυτό, δεν έφυγαν όλοι πια από την χώρα. Μάλλον υπάρχουν πολλοί παράγοντες που δημιουργούν αυτή την εικόνα.

Πόσο μάλλον όταν αν ανατρέξουμε στην πρόσφατη έρευνα της Manpower για την έλλειψη ταλέντου θα δούμε ότι στη λίστα των θέσεων εργασίας με τη μεγαλύτερη δυσκολία κάλυψης στην Ελλάδα δεν βρίσκονται μόνο επαγγέλματα υψηλής ειδίκευσης. Πώς γίνεται στην Ελλάδα οι εργοδότες να μην βρίσκουν επαγγελματίες πωλητές και προσωπικό εξυπηρέτησης και υποστήριξης πελατών;

Υπερβολικές απαιτήσεις

Πρώτον και ενδεχομένως πιο σημαντικό είναι οι ίδιες οι απαιτήσεις των εργοδοτών. Υπήρχε ένα γκρουπ στο Facebook παλαιότερα στο οποίο τα μέλη του που ασχολούνταν με την πληροφορική μοιραζόντουσαν αγγελίες με, υπερβολικές έως και παράλογες, απαιτήσεις εργοδοτών που ζήταγαν πτυχία, μεταπτυχιακά, γνώση πέντε-εξι γλώσσες προγραμματισμού και βέβαια 2-3 χρόνια προϋπηρεσία για «junior developer». Αυτό το φαινόμενο δεν εξαντλείται στον κλάδο της πληροφορικής.

Μια γρήγορη βόλτα σε διάφορα sites ευρέσεως εργασίας αποκαλύπτει πάρα πολλές αγγελίες που ζητούν πτυχίο ή και μεταπτυχιακό για θέσεις εργασίας που ο πανεπιστημιακός τίτλος δεν είναι απαραίτητος. Για παράδειγμα πριν από κάποιο καιρό εταιρεία ενοικίασης αυτοκινήτων ζητούσε πτυχιούχο πανεπιστημίου για θέση υπαλλήλου που θα έκανε τις παραλαβές – παραδόσεις αυτοκινήτων σε ένα από τα γραφεία της. Ακόμη αναζητείται ο λόγος που χρειάζεται κάποιος να σπουδάσει –τουλάχιστον- τέσσερα χρόνια για να κάνει αυτή τη δουλειά.

Το θέμα-ταμπού

Και είναι βέβαια το θέμα του μισθού. Δεν μιλάμε για τις αντικειμενικές δυσκολίες της οικονομίας που δεν επιτρέπουν στους περισσότερους εργοδότες να προσφέρουν μισθούς που έστω να θυμίζουν τα προ κρίσης επίπεδα. Το θέμα είναι ότι πολλές φορές η «κρίση» αλλά και η γενικότερη κατάσταση της αγοράς εργασίας λειτουργεί ως άλλοθι και αυτό οφείλουμε κάποια στιγμή να το αναγνωρίσουμε. Πώς ακριβώς περιμένει μια εταιρεία να βρει εργαζόμενους που θέλουν να εργαστούν σοβαρά ως «προσωπικό εξυπηρέτησης και υποστήριξης πελατών» όταν προσφέρει 400 ευρώ για 6 ώρες σπαστό ωράριο και έξι ημέρες την εβδομάδα, ή να βρει «επαγγελματίες πωλητές» απλά με έξοδα κίνηση και ποσοστά επί των πωλήσεων;

Τα «ταλέντα» τα φτιάχνεις

Αυτό που πολλές εταιρείες δεν δείχνουν να καταλαβαίνουν είναι ότι τα «ταλέντα» για να τα κρατήσεις πρέπει να τα δημιουργήσεις. Οι υπάλληλοι που προσφέρουν αξία σε μια εταιρεία προφανώς αμείβονται ικανοποιητικά αλλά και εκπαιδεύονται και βλέπουν μια προοπτική μπροστά τους. Ο εργαζόμενος πρέπει να είναι και αυτός μιας «επένδυση» της εταιρείας. Το ζήτημα λοιπόν είναι να σταματήσει η... γκρίνια για την έλλειψη ταλέντων και να ξεκινήσουν οι εταιρείες να δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες προκειμένου αυτά τα ταλέντα να δημιουργηθούν.