Merci beaucoup, Μακρή!

Η κινητικότητα των χεριών του κατά τη συνάντησή του με τον Τραμπ, το σπινθηροβόλο βλέμμα του στη Μελάνια, αλλά και ο εύγλωττος σχολιασμός των πεπραγμένων του προέδρου των ΗΠΑ με την ομήγυρη του, συνθέτουν στοιχεία προσωπικότητας που παραπέμπουν σε ελληνική συμπεριφορά.

Ευτυχώς, υπάρχει ο Μακρής, Macron γαλλιστί. Ο Γάλλος Πρόεδρος, ευθαρσώς και χωρίς υπαινικτικούς προσδιορισμούς, υπήρξε για μια ακόμη φορά συνεπής υποστηρικτής των ελληνικών θέσεων. Δεν δίστασε να προκαλέσει τον Σουλτάνο και να εκφράσει δημοσίως την πλήρη αντίθεσή του στις επιθετικές ενέργειες έναντι της Ελλάδας. Η συγκεκριμένη διπλωματική του τοποθέτηση έπεται της πρότερης αρνητικής του στάσης κατά της βεβαιωτικής δήλωσης υπέρ της έναρξης των διαπραγματεύσεων για την ένταξη της γείτονος χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η καθολική υποστήριξη της Ελλάδας από τον Γάλλο Πρόεδρο, είτε αυτή εντάσσεται στη γενικότερη ιδιάζουσα διπλωματική σχέση Γαλλίας και Ελλάδας (Ελλάδα - Γαλλία, συμμαχία) είτε αποτελεί προϊόν της προσωπικότητας του Macron καθιστούν, όσο ποτέ, επίκαιρη τη διερεύνηση της ιδιότυπης αυτής διασύνδεσης. Γιατί, παραδοσιακά, ο μόνος λαός που αφουγκράζεται τις δυσκολίες του Έλληνα, ο μόνος λαός που θυσιάστηκε για την Ελλάδα, ο μόνος λαός που ενστερνίστηκε την ελληνική ψυχή είναι ο γαλλικός;

Πιθανότατα, οι αιτίες είναι βαθιά ριζωμένες στο παρελθόν. Αναζητούνται στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και στη φιλοσοφία που αυτός πρέσβευε. Ως η αρχέγονη μήτρα, η κοιτίδα όλων των επιστημών ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός επηρέασε κι επέδρασε καταλυτικά στην πνευματική κίνηση στη Γαλλία. Η Γαλλία, πατρίδα του διαφωτισμού, σμίλεψε και σμιλεύτηκε χάριν του αρχαιοελληνικού πολιτισμού, δημιουργώντας συν τω χρόνω ένα αμιγές κράμα, ένα μείγμα δεμένο και τιθασευμένο στην ηθική του Σωκράτη, στην πολιτική του Αριστοτέλη, στη ιατρική του Ιπποκράτη, στην, στην, στην…

Άλλωστε, δεν μπορεί να είναι τυχαία η ίδρυση και η λειτουργία τμημάτων σπουδής της ελληνικής γλώσσας τόσο στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση της Γαλλίας, όσο και κυρίως, στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δεν μπορεί να θεωρείται τυχαία η εκπαιδευτική κινητικότητα που έχει αναπτυχθεί, με κοινή πρωτοβουλία, ανάμεσα στις δύο χώρες.

Επομένως, είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας η επανακυριαρχία της Γαλλίας στη γηραιά ήπειρο. Η ανασύσταση του Γαλλογερμανικού και όχι του Γερμανογαλλικού Άξονα. Με τη διαφαινόμενη αποχώρηση της Μεγάλης Βρετανίας, η Γαλλία του Macron είναι σε θέση να αναλάβει εκ νέου τα σκήπτρα και τα ηνία της Ευρώπης. Ο ίδιος ο Γάλλος πρόεδρος, αντιλαμβανόμενος τη μοναδική συγκυρία που του εμφανίζεται με τα αδιέξοδα της εξωτερικής πολιτικής των Βρετανών, της ανόητης ακολουθούμενης πολιτικής του Τραμπ αλλά και της διαφαινόμενης οπισθοχώρησης της Γερμανίας λόγω της συνταξιοδότησης Μέρκελ, επιδιώκει και εργάζεται για την πρωτοκαθεδρία της Γαλλίας. Την δική του πρωτοκαθεδρία.

Και είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία να αναλογιστούν και να διαλογιστούν οι ημέτερες εδώ δυνάμεις τη σημαντικότητα της ελληνικής παιδείας και πως αυτή μπορεί να εξελιχθεί σε άξιο πρεσβευτή των ελληνικών θέσεων. Καλά τα όπλα και τα εξοπλιστικά αλλά η υπέρβαση, η διαχρονική και αέναη υποστήριξη της εξωτερικής πολιτικής της χώρας συμπυκνώνεται σε τρεις λέξεις… δει δε παιδείας.