Αποφασιστικός ή ψοφοδεής;

Θύμωσε ο πρωθυπουργός επειδή την ώρα που έδινε σκληρή μάχη με τον Ερντογάν στο Λονδίνο για τα εθνικά συμφέροντα, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης «έκανε απρεπείς δηλώσεις. Λάθος πράξη, τη λάθος στιγμή. Ο κ. Τσίπρας σε μια κρίσιμη στιγμή έβγαλε τον χειρότερο εαυτό του, εύχομαι ειλικρινά να μην είναι και ο μοναδικός». Ο κ. Τσίπρας δεν του απάντησε γιατί ήταν στην Τυνησία – ίσως γι’ αυτό πήγε στη Βουλή και μίλησε ο κ. Μητσοτάκης. Προφανώς του αρέσει να παίζει χωρίς αντίπαλο.

Δεν ξέρω τι διημείφθη στη συνάντηση της ελληνικής αντιπροσωπείας με την τουρκική στην πρωτεύουσα της Μεγάλης Βρετανίας, δεν ξέρω αν έχει δίκιο ο φυσιογνωμιστής που «διέγνωσε» από το βίντεο και τις φωτογραφίες ότι ο Ελληνας πρωθυπουργός ξεχείλιζε από αυτοπεποίθηση και δυναμισμό, δεν ξέρω αν ο πρωθυπουργός τα είπε «χύμα και τσουβαλάτα» στον συνομιλητή του, όπως ισχυρίζονται με παράφορο ενθουσιασμό τα δεξιά μέσα ενημέρωσης, ξέρω όμως τη δήλωση του κ. Μητσοτάκη μετά το πέρας των συζητήσεων.

Σε αυτήν, λοιπόν, εντόπισα ένα εκκωφαντικό έλλειμμα και μια περίεργη αντίληψη που, αν ισχύει, θέτει εν αμφιβόλω την πάγια θέση της ελληνικής διπλωματίας για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Απέφυγε ο Ελληνας πρωθυπουργός να χαρακτηρίσει τις κινήσεις της Τουρκίας. Μίλησε γενικώς για ενέργειες. Τι είδους ενέργειες είναι αυτές; Κανονικές; Εντός του διεθνούς δικαίου; Σύμφωνα με τους κανόνες καλής γειτονίας;

Μα, εμείς δεν τις αποκαλούμε –και σωστά– «προκλητικές» και παραβατικές; Εχει αλλάξει κάτι στην προσέγγισή μας; Αν συμβαίνει αυτό, δεν πρέπει να ενημερωθούμε; Το χειρότερο, όμως, ήρθε αμέσως μετά. Είπε ο κ. Μητσοτάκης ότι προβλήματα με την Τουρκία υπήρχαν (σιγά την ανακάλυψη), υπάρχουν (πέφτω από τα σύννεφα) και θα υπάρχουν (βουλωμένο γράμμα διαβάζει;) και συμπλήρωσε ότι –εδώ πράγματι εξεπλάγην– «αν και οι δύο πλευρές δείξουν καλή θέληση μπορεί να ξεπεραστούν».

Δηλαδή στην υπόθεση αυτή υπάρχουν δύο πλευρές με ισοδύναμα επιχειρήματα; Η Ελλάδα σε ποιο επίπεδο οφείλει να δείξει καλή θέληση; Η Τουρκία διεκδικεί πολλά από την Ελλάδα εδώ και χρόνια. Η Ελλάδα διεκδικεί κάτι; Εμείς πιστεύουμε ότι η Τουρκία βρίσκεται εν αδίκω, την καταγγέλλουμε urbi et orbi για την αναθεωρητική στρατηγική της, ζητάμε από τους οργανισμούς στους οποίους συμμετέχουμε (ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, Ευρωπαϊκή Ενωση) να παρέμβουν και να τη συνετίσουν και καλούμε την Τουρκία να σεβαστεί το διεθνές δίκαιο.

Μία ώρα πριν από τη συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν, ο Τούρκος υπουργός Ενέργειας είχε ανακοινώσει ότι η χώρα του με βάση το μνημόνιο που υπέγραψε με τη Λιβύη θα πραγματοποιήσει έρευνες σε θαλάσσια περιοχή πολύ κοντά στην Κρήτη. Τη γνώριζε ο κ. Μητσοτάκης; Αν δεν τη γνώριζε, πρέπει να ζητήσει εξηγήσεις από τους συμβούλους του γιατί τον άφησαν ξεκρέμαστο. Αν τη γνώριζε και προέβη στην παραπάνω ψοφοδεή δήλωση, τότε υπάρχει θέμα και μάλιστα πολύ σοβαρό. Ελπίζω στο Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Δένδιας να δώσει (αν μπορεί ο άνθρωπος) πειστικές απαντήσεις.

Αναρωτιέμαι επίσης: Δικαιούται ο κ. Μητσοτάκης να εγκαλεί τον κ. Τσίπρα για υπονόμευση του εθνικού μετώπου; Πρόκειται για τον πολιτικό που, τυφλωμένος από το πάθος του για εξουσία, κατηγορούσε τον Τσίπρα, όταν ήταν πρωθυπουργός, για ύποπτες επαφές με τον Ερντογάν και για συμφωνίες κάτω από το τραπέζι. Πρόκειται για τον πολιτικό που, παίρνοντας πόζες πατριωτισμού, έλεγε ότι η επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα ήταν αχρείαστη και φώναζε ότι αποδείχθηκε επιζήμια για την Ελλάδα.

Πρόκειται για τον πολιτικό που, διαλυμένος από το μίσος του για την Αριστερά, αγκάλιασε το εθνικιστικό ρεύμα, δεν αποδοκίμασε τους τραμπουκισμούς, τις απειλές και τους εκβιασμούς εναντίον εκείνων που είχαν διαφορετική θέση για το Μακεδονικό και επέτρεψε στα πρωτοκλασάτα στελέχη του κόμματός του να αποκαλούν τη Συμφωνία των Πρεσπών «προδοτική», τους Τσίπρα - Κοτζιά «ολετήρες του έθνους» και να υπόσχονται Ειδικά Δικαστήρια με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Τώρα ζητάει συνεννόηση και συναίνεση. Απτόητος οπορτουνισμός.

Ανάγωγα

«Τρεις κι εξήντα παίρνετε και τον κόσμο δέρνετε ...και γδύνετε». Το κλασικό σύνθημα επικαιροποιημένο. Δεν πρέπει να έχουμε παράπονο. Η επιτελική κυβέρνηση των αρίστων που εφαρμόζει με θρησκευτική ευλάβεια το δόγμα «νόμος και τάξη» φροντίζει με τις πρακτικές της να ακονίζει τη σκέψη μας και να εμπλουτίζει τη φαντασία μας.