Παντρολογήματα

Γαμπρούς και νυφάδες ψοφάει να καμαρώνει ανέκαθεν το αναξιοπαθέν πόπολο. Ο χορός του Ησαΐα ή έστω η στάση προσοχής μπροστά στον αντιδήμαρχο συνιστούν ακατάλυτο ταμπού των Νεοελλήνων, συνώνυμα της χαράς και της ευτυχίας. Τα χάπι εντ του παλιού, αθάνατου σινεμά δεν εξελίσσονται στα σκαλιά της εκκλησίας από έλλειψη φαντασίας των σεναριογράφων. Μόνο τότε βεβαιώνονταν οι θεατές ότι ο βίος του ζεύγους των πρωταγωνιστών θα κυλήσει εφεξής σπαρμένος με ευωδιαστά άνθη.

Αμάσητες κατάπινε το ανεχόρταγο κοινό τις γαμήλιες τελετές και, ευκαιρίας δοθείσης, εξακολουθεί να τις καταναλώνει απρόσκοπτα. Εγινε viral, το Σαββατοκύριακο, στον ηλεκτρονικό Τύπο η είδηση πως πορεία αντιεξουσιαστών περνούσε από το δημαρχείο Πατρών την ώρα που εξέρχονταν ανυποψίαστοι νεόνυμφοι, τους οποίους, προς έκπληξη των ανεκδιήγητων συντακτών, οι αναρχικοί έραναν με ειρηνικά συνθήματα και ευχές. Νοστιμίζουν τους γάμους τα απρόοπτα, τους κάνουν αξέχαστους και συχνά φέρνουν γούρι. Ανακαλώ στη μνήμη τούς επεισοδιακότερους που έτυχε να παρευρεθώ:

Μέλη ενεργά της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, ο Διονύσης και η Μαριλένα έχουν κανονίσει να παντρευτούν στις 29 Ιουνίου 2011, μέρα που οι αλήστου μνήμης μνημονιακοί καταθέτουν προς ψήφιση το διαβόητο Μεσοπρόθεσμο. Δεκάδες χιλιάδες «αγανακτισμένοι» περικυκλώνουν τη Βουλή από τα πρώτα χαράματα. Η αστυνομία απαντά με όργιο βίας. Η Αθήνα πνίγεται στα δακρυγόνα. Οι μελλόνυμφοι και η συντριπτική πλειονότης των προσκεκλημένων πρωτοστατούν, ασφαλώς, στις διαδηλώσεις και διακόπτουν μόνο αργά το απόγευμα, για να κατευθυνθούν στο Πνευματικό Κέντρο του δήμου, στην Ακαδημίας. Η τελετή μοιάζει με επινίκιο απολογισμό δράσης βετεράνων αντιστασιακών.

Ολοι μαζί έπειτα, μια εκατονπενηνταριά μπαρουτοκαπνισμένοι νοματαίοι, ξεκινάμε πεζή για το μπαρ της Αγίας Ειρήνης, όπου δίνεται η δεξίωση. Εστίες μικροσυμπλοκών διατηρούνται στο κέντρο. Διασχίζοντας την Πανεπιστημίου, αιφνιδιάζουμε διμοιρία πραιτόρων που μας επιτίθεται με μένος. Η πιο τσαμπουκαλεμένη από τις συμπεθέρες στέκει αγέρωχα μπρος τους ουρλιάζοντας: «Ε, δεν θα μας χαλάσετε και τον γάμο». Διστάζει προς στιγμήν ο επικεφαλής, μπαίνει στο νόημα και διατάζει παύση, υποβάλλοντας σέβη και ευχές.

Στην Εδεσσα παίζει η ΑΕΚ τον Μάιο του 1993 και με νίκη αγκαλιάζει τον τίτλο. Ενωσίτες απ’ όλη τη χώρα καταλαμβάνουν σχεδόν την ακριτική πόλη. Ο Δημητριάδης «καθαρίζει» το ματς με «ψαράκι». Στην αλάνα με τα πούλμαν της επιστροφής επικρατεί γενική ευφορία. Ομως, τα ΜΑΤ τα κρατούν καθηλωμένα επί ώρες. Οι θερμόαιμοι αντιδρούν με τον γνωστό τρόπο. Ακολουθούν εκτεταμένες οδομαχίες σε πυκνούς καπνούς ασφυξιογόνων. Πολλοί καταφεύγουν στον περίβολο γειτονικού ναού, όπου μόλις έχει τελεστεί το έβδομο μυστήριο και οι νιόπαντροι δέχονται τα συχαρίκια δακρυσμένων, όχι μόνο απ’ τη συγκίνηση, συγγενών. Αίφνης η νύφη βρίσκεται στα χέρια των χούλιγκαν που την πετούν ρυθμικά στον αέρα εν μέσω γηπεδικών αλαλαγμών. Ο γαμπρός διαμαρτύρεται και εκσφενδονίζεται σε παράλληλη τροχιά. Το αρχικό σοκ διαδέχονται αμήχανα γέλια. Ακόμα θα τσιμπιούνται να το πιστέψουν.