Τα ελληνικά ποτά στη μάχη της κατάκτησης των ξένων αγορών

Τριάντα χρόνια μετά από την κατοχύρωση ονομασίας προέλευσης των Ελληνικών Αποσταγμάτων, οι επιχειρηματίες του κλάδου καταβάλλουν σημαντικές προσπάθειες για την κατάκτηση των ξένων αγορών με το ούζο, το τσίπουρο, την τσικουδιά κι άλλα ελληνικά ποτά.

Σήμερα, 15 ελληνικά αποστάγματα προστατεύονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ προσπάθειες γίνονται για να αυξηθεί η λίστα.

Μεγάλος πρωταγωνιστής της ελληνικής ποτοποιίας και αποσταγματοποιίας, είναι το ούζο. Η παραγωγή του φτάνει το 64% στο σύνολο όλων των ποτών που παράγουμε στη χώρα μας, ενώ στην ελληνική αγορά καταλαμβάνει το 51% του συνόλου των ελληνικών παραγομένων  προϊόντων.

Το ούζο εξάγεται ήδη στις αγορές του κόσμου, ενώ πρόθεση των Ελλήνων του κλάδου αποτελεί η διάδοση κι άλλων ποτών που βάση τους αποτελούν τα φυσικά αποστάγματα, όπως για παράδειγμα το τσίπουρο και η τσικουδιά.

Να σημειωθεί ότι η αγορά του τσίπουρου το 2018 αυξήθηκε κατά 4,3% σε σχέση με το 2017. Η κατηγορία τσίπουρο/τσικουδιά εμφανίζει τα τελευταία χρόνια μικρή μεν αλλά σταθερή αύξηση και προσπαθεί να εδραιωθεί στην ελληνική αγορά.

Όπως αναφέρει ο Σύνδεσμος Ελλήνων Παραγωγών Αποσταγμάτων Αλκοολούχων Ποτών, η δραστηριότητα της εγχώριας ποτοποιίας τα τελευταία χρόνια εμφανίζει άνοδο, ξεπερνώντας την παραγωγή που είχαμε προ κρίσης και φτάνοντας τα τελευταία χρόνια περίπου τα 67 εκ. φιάλες καθαρής αλκοόλης, με τη θετική επίδραση των εξαγωγών σε μια περίοδο που η εγχώρια ζήτηση εμφανίζει κάμψη.

Το ούζο είναι από τους ουσιαστικότερους πρεσβευτές της Ελλάδας στο εξωτερικό, ενώ το τσίπουρο με τη βελτίωση του νομοθετικού πλαισίου μπορεί να ξεπεράσει τα στενά σύνορα της τοπικής «οικιακής» οικονομίας και να αναδειχθεί σε ένα διεθνές προϊόν με ελληνική ταυτότητα, τονίζουν οι άνθρωποι της αγοράς.

Συγκριτικά πλεονεκτήματα

Τα ελληνικά αποστάγματα είναι φυσικά προϊόντα. Δεν χρησιμοποιείται καμία χημική ουσία στην παραγωγή τους. Πρόκειται για την τέχνη της απόσταξης γεωργικών πρώτων υλών. Η συγκεκριμένη διαδικασία απόσταξης μοιάζει μ’ αυτή του τζιν διασφαλίζοντας έτσι την υψηλή καθαρότητα του αποστάγματος.

Ο Μεσογειακός χώρος είναι πλούσιος σε φυτά και βότανα. Ο γλυκάνισος, ο μάραθος, η μαστίχα, η κανέλα, το γαρύφαλλο, ο κόλιανδρος, η ρίζα αγγελικής, το φλαμούρι, το κάρδαμο, η μέντα μπαίνουν στους παραδοσιακούς χάλκινους άμβυκες για να μας δώσουν το ούζο. Παρ’ όλο που όλες οι Μεσογειακές χώρες έχουν να αναδείξουν προϊόντα ανίσου εντούτοις μόνο το ούζο έχει χαρακτηριστεί ως distilled anise (απόσταγμα γλυκάνισου).

Στο τσίπουρο, καθοριστικό ρόλο παίζει η ποικιλία των σταφυλιών. Τα καλά σταφύλια είναι βασική προϋπόθεση για την παραγωγή ποιοτικού τσίπουρου. Με την προσεκτική ζύμωση των στεμφύλων τους (τις φλούδες που μένουν μετά το πάτημα των σταφυλιών και την εξαγωγή του μούστου για την παραγωγή κρασιού) και με την αργή απόσταξη τους βγαίνει το τσίπουρο.

«Η τέχνη του αποσταγματοποιού είναι να καταφέρει να αιχμαλωτίσει όλα τα αρωματικά και γευστικά χαρακτηριστικά του σταφυλιού όπως διαμορφώθηκαν μετά τη ζύμωση των στέμφυλων», αναφέρει ο πρόεδρος του Συνδέσμου Νίκος Καλογιάννης.