60 χρόνια μαζί… Ένα ζευγάρι αλλιώτικο από τα άλλα
«Όσο μεγαλώνουμε τόσο πιο κοντά ερχόμαστε ο ένας στον άλλον», λένε η Έλλη και ο Ροδίτης Νικόλαος Φροσινάκης που γιορτάζουν 60 χρόνια γάμου
Tης
Θεοδώρας Μαϊου
στο “Νέο Κόσμο”
Η Έλλη και ο Νικόλαος Φροσινάκης δεν είναι απλώς ένα ακόμα παντρεμένο ζευγάρι.
Μαζί έχουν καταφέρει να κτίσουν εδώ στην ξενιτιά ένα ευτυχισμένο σπιτικό, να δημιουργήσουν μια μεγάλη οικογένεια και να κρατήσουν ζωντανό έναν γάμο για 60 ολόκληρα χρόνια.
Παντρεύτηκαν στις 29 Νοεμβρίου 1959. Μαζί απέκτησαν τρεις κόρες. Την Στέλλα, την Αθηνά και την Άννα.
«Έχουμε περάσει τόσες πολλές χαρές μαζί, και ακόμα τόσες λύπες και λέω δόξα τω θεώ που είμαστε ακόμα μαζί, υγιείς και αγαπημένοι, να αγαπάμε, να πειράζουμε και να φροντίζουμε ο ένας τον άλλον» λέει ο κ. Νικόλαος, ο οποίος μάλιστα πριν λίγες ημέρες έκανε δώρο στο «κορίτσι» του μια κρουαζιέρα στο Fiji.
«Αν σου πω πως αυτές τις λίγες ημέρες μακριά από την ρουτίνα και τα προβλήματα ήρθαμε ακόμα πιο κοντά δεν θα με πιστέψεις», λέει η κ. Έλλη, η οποία παραδέχεται ότι ενώ εκείνη και ο σύζυγός της είναι εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες, για κάποιο λόγο εξακολουθούν να αναζητούν ο ένας την παρέα του άλλου και να κάνουν πολλά πράγματα μαζί.
Η Έλλη, Αθηναία στην καταγωγή, ήρθε με την οικογένειά της στην Αυστραλία το 1952 σε ηλικία 14 ετών. Πήγε σχολείο στο Thebarton όπου και γνώρισε την αδελφή του Νικόλαου με την οποία έγιναν φίλες. Ο έρωτας με τον Νικόλαο ήρθε σταδιακά λίγα χρόνια αργότερα.
Εκείνος, από ένα μικρό χωριό της Ρόδου και ορφανός από μητέρα, μετανάστευσε με τον πατέρα και τους αδελφούς του στην Αυστραλία το 1949 σε ηλικία 12 ετών, αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον κοντά στον παππού του που βρισκόταν στην Αυστραλία από το 1928.
«Γνωριζόμασταν χρόνια και τελικά στα 22 μου χρόνια αποφάσισα ότι ήθελα να περάσουμε την ζωή μας μαζί. Αποκτήσαμε από τότε τρεις υπέροχες κόρες και επτά εγγόνια και περιμένουμε τώρα με λαχτάρα μήπως δούμε και δισέγγονα αλλά τα παιδιά μας δεν μας κάνουν ακόμα το χατίρι όσο και να γκρινιάζουμε εμείς» λέει, χαριτολογώντας, ο κ. Νίκος, ο οποίος αρέσκεται να έχει φίλους στο σπίτι, να φροντίζει τον κήπο του και να πειράζει την αγαπημένη του Έλλη.
«Είμαι χαρούμενος από την φύση μου, τι να κάνω; Μου αρέσει να είναι το σπίτι μας γεμάτο. Να πηγαίνουμε εκδρομές με φίλους. Να γνωρίζουμε μέρη και ανθρώπους. Να είμαστε μαζί οι δύο μας παρέα και, ταυτόχρονα, να μοιράζουμε τη χαρά και το γέλιο στους άλλους.
Μου αρέσει να κάνω όλους τους ανθρώπους να χαμογελούν» λέει η ο κ. Νίκος, ο οποίος θεωρεί ότι η σημαντικότερη αρετή σε μια συντροφική σχέση είναι το να νιώθει ο ένας τον πόνο του άλλου, να συμπάσχει μαζί του.
«Για μένα αυτό είναι κάτι που κάθε μέρα μεγαλώνει. Ίσως τα όσα περνάμε μαζί, ίσως το ότι ωριμάζουμε και μαθαίνουμε ο ένας τον άλλον. Πάντως, είναι σημαντικό να νιώθει ο σύντροφός σου την λύπη σου και να ναι κοντά σου» λέει ο κ. Νίκος και η αγαπημένη του Έλλη έρχεται να συμπληρώσει.
«Δεν ξέρω αν υπάρχει μυστικό για έναν καλό γάμο. Ξέρω όμως ότι σίγουρα μια σχέση για να μείνει ζωντανή, είτε είναι μια μέρα είτε ένας αιώνας, είναι να υπάρχει αγάπη, συνεννόηση και πολύ, μα πολύ υπομονή, με κεφαλαία γράμματα» λέει χαριτολογώντας η κ Έλλη.
Η ζήλια όμως τι θέση έχει σε έναν γάμο που κρατά 60 χρόνια;
«Δεν του έχω δώσει δικαίωμα ποτέ να ζηλέψει και ούτε και εγώ ζήλεψα ποτέ αλλά σίγουρα για να υπάρξει εμπιστοσύνη σε ένα ζευγάρι πρέπει και οι δύο να σέβονται ο ένας τα όρια και τις επιθυμίες του άλλου και να λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο ώστε να μην πληγώνουν με τη συμπεριφορά τους τον σύντροφό τους και να γεμίζουν τον άνθρωπό τους με σιγουριά και αγάπη.
«Κι όλα αυτά να γίνονται ταυτόχρονα και από τους δύο. Μαζί. Παρέα. Πάντα παρέα. Εκεί είναι το μυστικό και αυτή είναι η ζωή μας» λέει το ζευγάρι.