https://images3.persgroep.net/rcs/S9sVg75EGLl21IDEAEj2VvMWg14/diocontent/162008077/_fitwidth/763?appId=2dc96dd3f167e919913d808324cbfeb2&quality=0.8
Laura Tesoro.© Sascha Luna Esmail

Het motto van zangeres Laura Tesoro: “Ik leef van dag tot dag en maar één keer”

by

“Uit ervaring weet ik dat het leven vol verrassingen zit. Dat ik ooit tv-programma’s zou presenteren, had ik vijf jaar geleden niet durven dromen. Daarom pin ik me niet te hard vast op toekomstplannen. Leef ik liever voluit van dag tot dag, zonder me zorgen te maken over morgen. Waar ik over vijf jaar wil staan? Daar ben ik echt niet mee bezig. Als je je leven heel strak plant, dan laat je misschien fijne kansen passeren omdat ze niet in het plaatje passen.”

“Soms moet je een sprong in het diepe durven wagen. Na de humaniora wilde ik graag verder studeren aan het conservatorium. Helaas slaagde ik niet voor de toegangsexamens, ook niet na een voorbereidend jaar in de Jazzstudio in Antwerpen. Muziek studeren, dat was blijkbaar niet voor me weggelegd. Ik dacht: ‘Oké, fuck it!’ en ik ben een andere weg ingeslagen. Het moment dat ik stopte met studeren om zelfstandige te worden, was een keerpunt. Ik wou zó graag van mijn hobby mijn job maken. Gelukkig is mijn beslissing goed uitgedraaid. Waar één deur dichtgaat, gaat een andere open, denk ik altijd optimistisch.”

“Mijn ouders hebben me alle vrijheid gegeven om mijn kans in de showbizz te wagen, zodra ik mijn diploma middelbaar onderwijs op zak had. Na The Voice van Vlaanderen beseften ze ook wel dat niemand vier jaar op mij zou zitten wachten. Omdat ze zelf altijd in de theaterwereld gewerkt hebben, weten ze als geen ander hoe snel het kan verkeren. Af en toe manen ze me aan om over mijn toekomst na te denken. Om te sparen en te investeren, nu ik goed mijn brood verdien. Voor mij is die onzekerheid vooral een extra reden om van elke kans te genieten.”

“Met de jaren ben ik me steeds bewuster van de kwetsbaarheid van het leven en besef ik hoe hard ik mijn pollekes mag kussen. Ik ben gezond, mijn ouders leven nog. Hout vasthouden. Mijn angst om dierbaren te verliezen, is groot. Daarom maak ik bewust tijd voor de mensen die ik graag zie. Met Kerstmis zijn we een hele dag samen met de familie, daar kijk ik nu al naar uit. Sinds mijn vriend Jordan in mijn leven is, vind ik het ook heerlijk om een avondje samen thuis op de bank door te brengen. Het zit hem in kleine dingen.”

“Ik sta superimpulsief in het leven en wil alles eruit halen. Wat ik nu al kan afvinken: halsoverkop op weekend naar Parijs vertrekken. En bungeespringen op het zomerfestival Balaton in Hongarije. Als het avontuur op mijn pad komt, dan ga ik dat niet uit de weg. Ik wil voelen dat ik leef. Ik probeer ook altijd naar nieuwe plekken te reizen. Jordan en ik stippelen onze vakanties nooit helemaal uit. Zo zijn we compleet onverwacht al op mooie, ongerepte plekjes beland. We hebben zopas heel spontaan beslist om de nieuwjaarsdagen met een toffe bende vrienden door te brengen in Ierland. Ik ben heel benieuwd om een stukje van dat land te ontdekken.”

“Omdat het leven kort is, wil ik niks uitstellen tot later. Zoals een album uitbrengen. Met een eigen plaat op mijn repertoire voel ik me pas echt een volwaardige artiest. Ik heb daar hard aan gewerkt. In mijn carrière ben ik heel perfectionistisch. De liedjes, de titels, de opmaak van de cover, daar heb ik heel goed over nagedacht. Het is een heel eerlijke, persoonlijke plaat geworden. Er staat zelfs een liefdesverklaring aan Jordan op. Dat voelt heel kwetsbaar, maar dit is wie ik ben. Om een beetje balans te houden, ga ik privé veel luchtiger door het leven. In mijn administratie en huishouden bestempel ik mezelf eerder als een puberale sloddervos.”

“De mooiste dingen overkomen je op de meest onverwachte momenten. Toen ik mijn vriend Jordan tegenkwam, was ik nog niet lang single en wilde ik mezelf eerst terugvinden. Uiteindelijk heb ik me toch opengesteld voor de liefde en heb ik mijn hart gevolgd. Daar ben ik zo blij om, want Jordan is de man van mijn leven. Dat ik elke ochtend naast hem wakker mag worden, daar ben ik heel dankbaar om.”