Περασμένα μεγαλεία... Η πορεία του Αντώνη Κυπριώτη

Η «Αθλητική Ροδιακή» γυρίζει τον χρόνο πίσω και ρίχνει ματιές στο αθλητικό παρελθόν της περιοχής μας • Μεγάλες μορφές του ποδοσφαίρου μας • Σήμερα ο Αντώνης Κυπριώτης

Γράφει ο
Δημήτρης Δραγάτης

Μια μέρα πριν από πολλά χρόνια, ένας πιτσιρικάς παρακολουθούσε την Εθνική Βραζιλίας στο σινεμά "Κοτοπούλη".

Εντυπωσιάστηκε από τον Γκαρίντσα. Η φινέτσα και το χαρακτηριστικό ...σπάσιμο της μέσης, ήταν κάτι που του έμεινε βαθιά χαραγμένο μέσα του.

Ο πιτσιρικάς της ιστορίας είναι ο Αντώνης Κυπριώτης ο οποίος από μέσα του είπε την ώρα που έβλεπε τον Γκαρίντσα, "θέλω να γίνω κάτι ανάλογο!". Η πορεία του τον δικαίωσε καθώς πράγματι πέρασε στην ιστορία του Δωδεκανησιακού ποδοσφαίρου για αυτή την εξαιρετική και σπάνια προσποίηση που είχε και που την πετύχαινε, "σπάζοντας" την μέση του και μπερδεύοντας τον αντίπαλο. Ο Αντώνης Κυπριώτης είναι ένας ακόμα ποδοσφαιριστής που οπωσδήποτε άφησε το στίγμα του στο ποδόσφαιρο της περιοχής μας.

Μπορεί να μην έπαιξε στην Α' Εθνική Κατηγορία και να έφθασε ως τη Β', όμως δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι είχε τα προσόντα και έπρεπε να αγωνιστεί στα σαλόνια του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Έφθασε πολύ κοντά αλλά ένα χρόνο πριν την άνοδο της Ρόδου στην "μεγάλη" κατηγορία έγινε πολλές μετεγγραφές μη ντόπιων παικτών με αποτέλεσμα ο ίδιος και κάποιοι ακόμα να καταλήξουν στον Φοίβο Κρεμαστής.

Σε μια προσπάθεια του ενώ επιχειρεί το χαρακτηριστικό σπάσιμο της μέσης

Γεννήθηκε το 1949 στο νησί μας και μαζί με τα αδέλφια του έπαιζε ποδόσφαιρο. Ήταν μια άκρως ποδοσφαιρική οικογένεια καθώς όλοι ασχολούνταν με το ποδόσφαιρο. Ο μεγάλος, ο Γιώργος, αδελφός έπαιζε στον Ροδιακό ενώ αργότερα είχε κάνει μεγάλη καριέρα στον Διαγόρα. Ο Χρήστος έπαιξε στον ΑΟΝ και τον Ολυμπιακό Ρόδου και ο Τριαντάφυλλος στον Ακουσίλαο.

Ο Αντώνης ξεκίνησε από τα τσικό του Διαγόρα. Οι "κυανέρυθροι" είχαν εκείνα τα χρόνια τέσσερις παιδικές ομάδες όπου προπονητής ήταν ο Μηνάς Ζωίδης. Αυτός που τον προέτρεψε να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο ήταν ο αδελφός του ο Γιώργος. Μπορούμε μάλιστα να πούμε ότι μετά τον ...Γκαρίντσα, ήταν το ίνδαλμα του και ήθελε να του μοιάσει. Στους μικρούς του Διαγόρα πήγε λοιπόν το 1961, σε ηλικία δηλαδή 12 ετών. Ξεκίνησε με πολλά όνειρα και φιλοδοξίες για μια μεγάλη ποδοσφαιρική καριέρα. Το είχε βάλει στόχο.

Ο ίδιος σε συνέντευξη που είχε δώσει στον γράφων αυτού του αφιερώματος πριν από αρκετά χρόνια, θυμάται: "Ο Διαγόρας εκείνα τα χρόνια που εγώ ήμουν στα τσικό έπαιζε στην Β' Εθνική και είχε μεγάλη ομάδα. Είχε πολύ καλούς παίκτες στις τάξεις του όπως ήταν ο Σβύνος, ο αδελφός μου ο Γιώργος, ο Σισμάνης, ο συγχωρεμένος ο Παπαδιός, ο Ασπράκης, ο Κοσμάς Σφυρίου, ο Παναγιώτης Ρίζος και πολλοί άλλοι. Προσωπικά ήθελα να μοιάσω στον αδελφό μου. Είχε πολύ καλά προσόντα και μου άρεσε. Αλλά μπορώ να πω και ο Σβύνος με είχε επηρεάσει όσον αφορά τον τρόπο παιχνιδιού του. Κάτι ήθελα να πάρω από αυτούς τους δυο".

Όταν έπαιζε με τα χρώματα του Δωριέα

Οι αλάνες, το ...καλύτερο γήπεδο! Οι αλάνες ήταν ότι πιο χαρακτηριστικό για τους ποδοσφαιρόφιλους εκείνη την εποχή. Για τους παλιότερους σίγουρα δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Ένας μεγάλος χώρος, καμιά εικοσαριά άτομα, μια μπάλα και όλα εντάξει. Δίτερμα και ...Άγιος ο Θεός. Μιλάμε για ώρες ατελείωτες... Και ας φώναζαν οι πατεράδες και ας έβγαιναν με την παντόφλα στο χέρι οι μανάδες... Και ο Αντώνης Κυπριώτης φυσικά και δεν θα μπορούσε να λείψει από την αλάνα. Πέρα από τον Διαγόρα και τις ημέρες που δεν είχε προπόνηση, έπαιζε από το πρωί ως το βράδυ. Δεν είναι τυχαίο ακόμα και τώρα που μαζί με άλλους παλαίμαχους όποτε τους δίνετε η ευκαιρία παίζουν μπάλα στην αλάνα του Ροδινιού, στα Πευκάκια. Το ποδόσφαιρο είναι ...μικρόβιο άλλωστε...

Η πρώτη ομάδα του Διαγόρα
Κάπου στα 15 του προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα του Διαγόρα. Αξίζει να αναφέρουμε ότι λίγο πριν, κάποιοι παράγοντες του Ροδιακού είχαν συμφωνήσει με τον "γηραιό" να διαλέξουν ορισμένους πιτσιρικάδες για να τους πάρουν με μετεγγραφή. Ήρθαν στην λέσχη και έκαναν "τεστ" λοιπόν. Ο Αντώνης Κυπριώτης ...την γλίτωσε. Είχε πάει στην προπόνηση αλλά ο συγχωρεμένος ο Γιώργος Δουκάκης τον έδιωξε! Δεν ήθελε να τον πάρει ο Ροδιακός.

Την ημέρα εκείνη επιλέχθηκε ο Γιάννης Σκιαθίτης αλλά και κάποιοι ακόμα νεαροί παίκτες.

Το ντεμπούτο στη Β' Εθνική Το ντεμπούτο του στη Β' Εθνική το έκανε με γνώριμους αντιπάλους. Ήταν το τοπικό ντέρμπι με τον Ροδιακό που επίσης είχε καταφέρει να ανέβει στην κατηγορία αυτή. Ο Ροδιακός αποτελούνταν από πολλούς παίκτες που είχε πάρει από τον Διαγόρα.

Σε μια φάση, ο Καραμανώλης ετοιμαζόταν να εκτελέσει φάουλ. Ο Κυπριώτης ήταν στο τοίχος και δίπλα του ο Γιάννης Σκιαθίτης τον οποίο πρόσεχε για να μην του ξεφύγει. Το φάουλ εκτελέστηκε, η μπάλα βρήκε στο δοκάρι και στην επαναφορά της, ο Σκιαθίτης του γλίστρησε σαν χέλι και με κεφαλιά ψαράκι έκανε γκολ. Το παιχνίδι τελείωσε ισόπαλο όμως γιατί αργότερα ο Διαγόρας ισοφάρισε.

Τον ενθάρρυνε ο Παυλίδης

Εκείνη η Β' Εθνική ήταν μια πάρα πολύ σκληρή κατηγορία. Ο Αντώνης Κυπριώτης που ήταν από τους πιο μικρούς, στην αρχή φοβόταν αρκετά και δεν ήταν εύκολο να μπει στα παιχνίδια. Αυτός που τον ενθάρρυνε πάρα πολύ ήταν ο αξέχαστος Γιάννης Παυλίδης, ο οποίος τον παρότρυνε να αγωνιστεί και να μην φοβάται... Στον Διαγόρα έμεινε μέχρι το 1969, τη χρονιά δηλαδή που έγινε η συγχώνευση μεταξύ του Διαγόρα, του Δωριέα και του Ροδιακού και δημιουργήθηκε η Ρόδος. Ήταν από τους ποδοσφαιριστές που επιλέχθηκαν για να παραμείνουν στα "ελάφια". Εκεί υπήρξε συμπαίκτης και πάλι μετά από αρκετά χρόνια με τον Γιάννη Σκιαθίτη που ήταν ουσιαστικά ο "κολλητός" του. Στα χρόνια που προπονητής ήταν ο Ανδρέας Σταματιάδης στα μέσα της δεκαετίας του 1970, δημιούργησαν ένα εξαιρετικό δίδυμο το οποίο πετούσε ...φωτιές. Ήταν τα χρόνια που ο Αντώνης Κυπριώτης έπαιξε πολύ καλή μπάλα, την καλύτερη ίσως της καριέρας του. Έμεινε στη Ρόδο μέχρι και ένα χρόνο πριν βγει στην Α' Εθνική. Ο ίδιος σε δηλώσεις που είχε κάνει πριν μερικά χρόνια, αναφερόμενος στην περίοδο εκείνη είχε πει τα εξής:

"Ήρθαν από την Αθήνα περίπου δώδεκα παίκτες. Αναγκαστικά εμείς φύγαμε και πήγαμε στον Φοίβο γιατί ξέραμε ότι δεν θα μας βάλουν να παίξουμε. Έτσι ζητήσαμε να αποχωρήσουμε. Στεναχωρήθηκα πάντως που έφυγα διότι δεν μπόρεσα να παίξω στην Α' Εθνική. Είμαι της γνώμης ότι θα μπορούσα να παίξω στην κατηγορία αυτή".
Δημιούργησαν τον ...μεγάλο Φοίβο

Αλλά και στην Κρεμαστή ο Αντώνης Κυπριώτης έπαιξε πολύ καλή μπάλα. Με συμπαίκτες τους Φωτεινό, Νίκο Ρίζο, Ταμπάκ, Παπαοικονόμου, Δράκο, Κουτσούκο, Τιβριντίδη, Ψαρά και άλλους είχαν φτιάξει μια εξαιρετική ομάδα που έπαιξε και στη Β' Εθνική Κατηγορία
Σειρά πήρε ο Δωριέας...

Το 1982 ολοκλήρωσε τη συνεργασία του με τον Φοίβο και επέστρεψε στην πόλη για να φορέσει τη φανέλα του ιστορικού Δωριέα. Πήγε παρέα με τον Ζαννή, τον Ταμπάκ και κάποιους άλλους. Η αλήθεια είναι ότι είχε σκοπό να τα παρατήσει αλλά τον έπεισαν να φορέσει και την "κιτρινόμαυρη" φανέλα. Πλέον το ποδόσφαιρο ήταν διαφορετικό καθώς συμμετείχε στο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα.

Μετά τον Δωριέα ακολούθησε η Δόξα Ψίνθου στην οποία έμεινε για τρία χρόνια και ακολούθως επέστρεψε στον Δωριέα στον οποίο "κρέμασε" τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, σε ηλικία περίπου 40 ετών.