https://cdn.isna.ir/d/off/khorasan/2019/12/09/3/61506661.jpg

میزان غذای ما در آینده چقدر خواهد بود؟

by

ایسنا/خراسان رضوی محققان دانشگاه گوتینگن آلمان، رابطه بین اندازه بدن و تقاضای کالری جهانی انسان را مورد بررسی قرار دادند.

اریک نیوز اعلام کرد، مقدار غذای مورد نیاز برای تغذیه جمعیت جهان در آینده از اهمیت حیاتی بسیاری برخوردار است.

تا به امروز، دانشمندان این مورد را از نظر میزان تامین مواد غذایی افراد برای خرید، میزان مواد غذایی سالم و تولید پایدار مورد بررسی قرار دادند.

اما محققان دانشگاه گوتینگن معتقدند در آینده، مقدار واقعی مواد غذایی مصرف شده، با میزان آن در حال حاضر متفاوت خواهد بود.

شاخص توده بدنی (BMI)، که وزن را در ارتباط با قد ارزیابی می‌کند در حال افزایش است و افزایش قد باعث افزایش چشمگیر مصرف کالری جهانی می‌شود.

در بیشتر کشورها، متوسط قد و اندازه بدن در حال افزایش است و برای حفظ وزن با اندازه قد باید مواد غذایی بیشتری مصرف شود.

پروفسور استفان کلازن، اقتصاددان توسعه  از دانشکده تجارت و اقتصاد در دانشگاه گوتینگن و دانشجوی وی لوتز دپنبوش طرحی برای بررسی چگونگی رشد کالری بین سال‌های 2010 تا 2100 طراحی و از تغییرات اولیه در هلند و مکزیک به عنوان معیار استفاده کردند.

دپنبوش گفت: "رشد قد و وزن‌ در این کشورها بسیار برجسته است و نمایانگر طرحی واقع بینانه خواهند بود."

وی خاطر نشان کرد: حتی اگر BMI و قد هم ثابت باشند، میزان کالری جهانی همچنان به دلیل رشد جمعیت تا سال 2100 بیش از 60 درصد افزایش می‌یابد.

وی در ادامه افزود: بر اساس روند افزایش BMI همان طور که در مکزیک مشاهده می‌شود و افزایش قد، همان طور که در هلند مشاهده می‌شود، میزان این رشد در آینده بیشتر از 18 درصد خواهد بود. این بع آن معنی است که افزایش نیازهای کالری جهانی بین سال‌های 2010 و 2100 می‌تواند یک سوم بیشتر باشد و به حدود 80 درصد افزایش برسد.

محققان نگران هستند که تولید جهانی غذا این نیاز را برآورده نکند.

درواقع افراد ثروتمند قادر به حفظ عادات غذایی خود هستند و به دلیل افزایش تقاضا، افراد فقیر از قیمت‌های بالاتر رنج خواهند برد.

دپنبوش گفت: "این امر منجر به افزایش مصرف مواد غذایی ارزان‌قیمت، غنی از کالری اما از نظر مواد مغذی ضعیف خواهد شد. در نتیجه، وزن بدن در بین فقرا در کنار سوءتغذیه و پیامدهای بهداشتی ضعیف ادامه خواهد یافت."

نتایج این تحقیق در  PLOS ONE منتشر شده است.

انتهای پیام