Για τον φόβο της ελληνικής κοινωνίας

Πάλι πέσαμε από τα σύννεφα -όταν διαπιστώσαμε πόσο συντηρητική στροφή έχουν κάνει οι Ελληνες και πόσο εν συγχύσει τελούν, λόγω της πλύσης εγκεφάλου που υφίστανται από τα μίντια και την αχαλίνωτη προπαγάνδα τους. Λες και ήταν ποτέ αγλαϊζόντως προοδευτικός ο ελληνικός λαός, λες και έχει αφήσει πίσω του την αμορφωσιά και τη βαρβαρότητα που μας κληροδότησαν τύραννοι και καταχτητές παντός καιρού και είδους.

Πώς να ξεφύγεις από τον ραγιαδισμό σε μερικές δεκαετίες; Ποια Παιδεία να σε βοηθήσει σε κάτι τέτοιο; Ποιοι θεσμοί να γίνουν σεβαστοί από τους ρουσφετολόγους, θεσιθήρες, ατιμώρητους δωσίλογους, ρουφιάνους με επαγγελματική ταυτότητα κι ένα σωρό ακόμη από «πολίτες», που ενώ δεν [ανα]γνωρίζουν τις πολιτικές τους ελευθερίες και τα δικαιώματά τους έχουν ξεχάσει ότι και οι ίδιοι έχουν και υποχρεώσεις απέναντι στους δημοκρατικούς θεσμούς;

Οχι πως δεν έχει σημειώσει πρόοδο η ελληνική κοινωνία στα διακόσια χρόνια, που φιγουράρει ως ελεύθερο και «ανεξάρτητο» κράτος. Μεγάλα τμήματά της έχουν μορφωθεί και έχουν καταφέρει να προσαρμοστούν στην κρατική δομή· επίσης μεγάλα τμήματά της όμως εξακολουθούν να σέρνονται πίσω από τους πολιτικούς με αποτέλεσμα να μην αποκτούν ιδίαν κρίση [δεν την χρειάζονται] για ό,τι συμβαίνει στην ελλαδοσφαίρα. Η δεκαετία της οικονομικής κρίσης έχει συμβάλει στο να εξαρτώνται πολλοί από δημάρχους και πολιτικούς -αλλού δουλειά, γιοκ.

Και η συντηρητική στροφή πότε έγινε; Τώρα, με την [ασύστολη, είναι αλήθεια] προπαγάνδα των μέσων ενημέρωσης, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι αφόρητα κυβερνητικά; Πριν από λίγους μήνες δηλαδή είχαμε στρέψει την πλάτη στον συντηρητισμό και διαλαλούσαμε την προοδευτικότητά μας; Ημασταν καλύτεροι με την «αριστερή» κυβέρνηση; Είναι αλήθεια ότι πολλά περιμέναμε από αυτήν την κυβέρνηση, η ίδια όμως το ’κανε ρόιδο. Κάτι βέβαια ψιλοέκανε, εδώ που τα λέμε, βαθιές τομές όμως στη νοοτροπία δεν τις επιχείρησε καν -πώς, αφού κυβέρνησε με την ίδια νοοτροπία; Αρα οι μεγαλοφωνίες καλό είναι να χαμηλώσουν.

Φοβισμένοι είναι οι πλείστοι, όχι συντηρητικοί -και ο φόβος οδηγεί σε σκοταδισμό, πώς να το κάνουμε; Η έννοια συντηρητισμός έχει εκπνεύσει, σύμφωνα με τον Παναγιώτη Κονδύλη, εδώ και πάνω από έναν αιώνα, άρα καλύτερα θα ακουγόταν αν λέγαμε ότι η ελληνική κοινωνία είναι φοβική περισσότερο [έπονται τα αρνητικά συμπαρομαρτούντα του φόβου -και του σκότους].

Οτι υιοθετούμε αντιλήψεις της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς είναι γεγονός. Δεν φαίνεται να οφείλεται αυτό στην απογοήτευση του κόσμου, την οποία προκάλεσε η ανεπάρκεια της «αριστερής» κυβέρνησης· μοιάζει η δεξιά στροφή να προέρχεται από τότε που κατέρρευσε το σοσιαλιστικό οικοδόμημα - δεν ήταν εφικτός ο άλλος κόσμος τελικά, οπότε... Αυτό δεν αφορά τη δική μας μόνο χώρα, αλλά και σύμπασα την Ευρώπη και τον δυτικό κόσμο.

Δεν είναι όλα μαύρα, προς θεού, όσο κι αν πανηγυρίζουν ακόμη κι οι μικρομεσαίοι οπαδοί της Δεξιάς [αλήθεια, αυτοί γιατί;]. Η εύνοια της κυβέρνησης προς την ελίτ είναι πασιφανής και κάποια στιγμή θα επιφέρει εκρήξεις, ίσως και από τα ίδια τα σπλάχνα του φιλελεύθερου [τάχα] κόμματος. Χρειάζεται, φαίνεται, μια εναλλακτική λύση, που να είναι σε θέση να ανατρέψει τα δεδομένα της [δεξιάς] πολιτικής.