45 «στημένα» ο Ολυμπιακός σε 3 ματς! Τσαγανό, οργάνωση, εκτελέσεις;…

Ο Κ. Νικολακόπουλος αναλύει στο blog του στο gazzetta ένα πολύ σοβαρό κομμάτι του παιχνιδιού του Ολυμπιακού, αυτό των στατικών φάσεων.

Οι στημένες φάσεις είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι των παιχνιδιών και δη των πιο σημαντικών, αυτών που κρίνονται στις λεπτομέρειες. Και νομίζω ότι ο Ολυμπιακός ακριβώς ενόψει του ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ πρέπει να δώσει μεγάλο βάρος σε αυτό το κομμάτι.

Ο ΠΑΟΚ είναι από πέρσι πολύ δυνατός στις στατικές φάσεις, κύρια με τον Μάτος και τους δύο στόπερ. Κι αν ο Ολυμπιακός στο Τσάμπιονς Λιγκ αν είχε κάπου τη χειρότερη εικόνα του αυτή ήταν ακριβώς όταν έκανε άμυνα σε κόρνερ και φάουλ. Το αποκορύφωμα, βέβαια, ήταν τα δύο γκολ του Ερυθρού Αστέρα με κεφαλιές από κόρνερ στο Βελιγράδι, αλλά κι από την Μπάγερν (εδώ) κι από την Τότεναμ (έξω) δέχθηκε γκολ από «στημένα».

Το δε πιο επώδυνο είναι το άλλο: τα τέσσερα γκολ μπορεί κάποιος να τα θεωρήσει και συγκυριακά. Αυτό που απαγορεύεται να θεωρηθεί συγκυριακό είναι ότι ο Ολυμπιακός στα ευρωπαϊκά παιχνίδια του έφαγε ένα σωρό φάσεις από κόρνερ και φάουλ. Μάνι μάνι στο Λονδίνο εκτός από το γκολ του Κέϊν, υπήρχε η σωτήρια επέμβαση του Σα στην κεφαλιά του Σον, αλλά κι η κοντινή άστοχη κεφαλιά του Σάντσεζ. Άρα, μιλάμε για τρεις καθαρές ευκαιρίες. Όπως επίσης στο αμέσως προηγούμενο παιχνίδι, στο Μόναχο, η Μπάγερν σε εκτελέσεις κόρνερ και φάουλ είχε μία κεφαλιά στο δοκάρι κι άλλη μία κεφαλιά, που υποχρέωσε τον Σα στην επέμβαση του αγώνα. Στο 2-2 εδώ με την Τότεναμ, ο Κέϊν πάλι ήταν μία ανάσα από το γκολ με κεφαλιά σε κόρνερ, ενώ στο Βελιγράδι, πέραν των δύο γκολ, οι Σέρβοι είχαν βρει κι άλλες τελικές από στατικές φάσεις.

Κοινώς, στα πέντε παιχνίδια του στο Τσάμπιονς Λιγκ ο Ολυμπιακός κινδύνευσε άμεσα 10 φορές από σέντρες που έκαναν οι αντίπαλοι του σε κόρνερ και φάουλ-κι όταν κινδυνεύεις σοβαρά 10 φορές, λογικό είναι να δεχθείς τέσσερα γκολ.

Το ζήτημα δείχνει πιο σοβαρό ειδικά όταν δει κάποιος ότι ο Ολυμπιακός ναι μεν έχει πολλούς πανύψηλους παίκτες στο ρόστερ του, αλλά μόνο κοντή ομάδα δεν τον λες. Έχει ψηλά στόπερ (Σεμέδο, Μεριά), ψηλό κεντρικό χαφ (Μπουχαλάκη), ενώ κι οι Ομάρ, Τσιμίκας, Καμαρά, Γκιγέρμε, Μασούρας, Γκερέρο, Αραμπί δεν είναι κοντοί παίκτες.

Άρα; Άρα το θέμα έχει να κάνει με τον προπονητή και την οργάνωση της ομάδας σε αυτές τις φάσεις, αλλά και με τους παίκτες και με το τσαγανό που (δεν) βγάζουν. Γιατί στις μονομαχίες μέσα στην περιοχή, με τα σπρωξίματα, τα τραβήγματα, τις μάχες στον αέρα κι όλα αυτά, υπερτερούν οι πιο δυνατοί, αυτοί που καταθέτουν όχι μόνο τα φυσικά τους προσόντα, αλλά και τα ψυχικά.

Το ίδιο ισχύει και στις στημένες φάσεις στο επιθετικό κομμάτι. Ο Ολυμπιακός στο Τσάμπιονς Λιγκ έβαλε δύο γκολ από κόρνερ και φάουλ, με τον Σεμέδο, στο Βελιγράδι και στο Λονδίνο. Ο απολογισμός δεν είναι καλός, αλλά ούτε και κακός. Νορμάλ το λες για Τσάμπιονς Λιγκ. Το πρόβλημα στον Ολυμπιακό με τα επιθετικά «στημένα» έχει να κάνει με το ελληνικό πρωτάθλημα, εκεί όπου ο βαθμός αποτελεσματικότητας της ομάδας στην εκμετάλλευση των κόρνερ και των φάουλ είναι απογοητευτικός.

Σε 11 αγωνιστικές πρωταθλήματος και με πολύ πάνω από 100 (!) κόρνερ υπέρ του, ο Ολυμπιακός έχει βρει όλα κι όλα τρία γκολ! Μία κεφαλιά του Γκιγέρμε με τον Βόλο, μία κεφαλιά του Αραμπί στο Χαριλάου και το γκολ του Σεμέδο με την ΑΕΚ, που προήλθε πάντως από διώξιμο της άμυνας, κόντρες κλπ, κλπ κι όχι από κάποια κεφαλιά.

Το θέμα είναι τεράστιο για τον Ολυμπιακό διότι έχοντας να αντιμετωπίσει αντιπάλους που κλείνονται συνεχώς στην άμυνα τους (και στα τρία τελευταία του παιχνίδια του, οι Ξάνθη, Ατρόμητος και Πανιώνιος έπαιξαν με ένα «πούλμαν» μπροστά στην εστία τους) αντιμετωπίζει προβλήματα να τις σπάσει, οπότε η πιο εύκολη λύση θα ήταν η αξιοποίηση των δεκάδων στατικών φάσεων που κερδίζει. Π.χ. σε αυτά τα τρία ματς μόνο κόρνερ είχε 38!!! Άμα βάλουμε και τα φάουλ γύρω γύρω από την περιοχή, από τα οποία προκύπτουν σέντρες, διαπιστώνουμε ότι ο Ολυμπιακός είχε περίπου 45 (!) ευκαιρίες να εκμεταλλευθεί στημένες φάσεις, μόνο σε αυτά τα τρία ματς. Τι έκανε σε αυτές τις 45 (!) στατικές φάσεις; Τίποτα! Όχι γκολ δεν έβαλε, αλλά ούτε ευκαιρία δεν είχε, ευκαιρία που να χάθηκε. Άντε να εξαιρέσω ένα σουτ του Αβραάμ σε μελέ, που έδιωξε ο Μέγερι.

Στο επιθετικό κομμάτι παίζουν βέβαια μεγάλο ρόλο και οι εκτελέσεις των κόρνερ και των φάουλ, αλλά το άλλο μισό είναι και πάλι η οργάνωση της ομάδας και το τσαγανό των παικτών, η αποφασιστικότητα με την οποία μπαίνουν στις φάσεις για να πάρουν την κεφαλιά η, το ριμπάουντ από το διώξιμο. Κι όπως στο Τσάμπιονς Λιγκ στο αμυντικό κομμάτι, έτσι και στο πρωτάθλημα, στο επιθετικό κομμάτι, ο βαθμός που παίρνει ο Ολυμπιακός σε αυτές τις τόσο κρίσιμες φάσεις δεν είναι καλός. Χρειάζεται πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια και βελτίωση. Γενικά μόνο από τον Σεμέδο παίρνει γκολ από τις στατικές φάσεις-κι αυτός όχι από κεφαλιές, αλλά με σουτ σε δεύτερο χρόνο!

Ο Ολυμπιακός παραδοσιακά τα ντέρμπι τα έπαιρνε ειδικά μέσα στο Καραϊσκάκη μπαίνοντας δυνατά και αξιοποιώντας κόρνερ και φάουλ. Ακόμη δε κι η τελευταία νίκη του επί του ΠΑΟΚ, από γκολ στόπερ (του Ένγκελς) σε τέτοια φάση είχε έρθει…

Άσχετο: Πλάκα πλάκα, η Τότεναμ είναι η μοναδική αγγλική ομάδα που νίκησε στα Κύπελλα Ευρώπης αυτή την εβδομάδα, τον Ολυμπιακό, αφού Γιουνάϊτεντ κι Άρσεναλ έχασαν, ενώ Σίτι, Λίβερπουλ, Τσέλσι και Γουλβς έφεραν ισοπαλίες.