یادی از کری گرانت، جنتلمن حقه‌باز هالیوود

کری گرانت برای چند دهه یکی از محبوب‌ترین هنرپیشه‌های هالیوود بود.

گروه فرهنگ و هنر: کری گرانت برای چند دهه یکی از محبوب‌ترین هنرپیشه‌های هالیوود بود. برخی از فیلم‌های کلاسیک هوارد هاکس و آلفرد هیچکاک بدون نقش‌آفرینی این هنرمند غیرقابل تصور است.  
به گزارش بولتن نیوز به نقل از برترین ها، کری گرانت، با نام اصلی ارچیبالد لیچ، در ۱۸ ژانویه ۱۹۰۴ در خانواده‌ای تنگدست در بریستول (انگلستان) به دنیا آمد. او در شرایطی سخت و ناگوار بزرگ شد، اما از همان کودکی روحیه‌ای شاد و پرامید داشت.
 
کری گرانت ۹ ساله بود که مادرش به خاطر ناراحتی‌های روحی در آسایشگاهی اقامت کرد و پسرک را با پدرش تنها گذاشت. او سال‌ها بعد از سرنوشت دردناک مادر خود باخبر شد. پسرک که همه او را یتیم می‌انگاشتند، اهل کتاب و مطالعه بود، اما به درس و مشق هیچ علاقه‌ای نداشت.

او در ۱۳ سالگی مدرسه را رها کرد و به اکیپی از بازیگران پیوست که نمایش‌های کمدی اجرا می‌کردند. با گذراندن یک دوره هنرپیشگی، با فنون پانتومیم و اکروبات آشنا شد و به ویژه در ایفای نقش‌های کمیک استعدادی فراوان بروز داد.

اکیپ تئاتری که کری گرانت عضو آن بود، به سال ۱۹۳۱ برای اجرای یک سری نمایش به آمریکا سفر کرد. پس از خاتمه این تور هنری کری گرانت که به امکانات گسترده‌ی سینمای هالیوود جذب شده بود، به وطن برنگشت. او در آمریکا ماندگار شد و در سال ۱۹۳۲ اولین قرارداد خود را با کمپانی بزرگ «پارامونت» امضا کرد.

موفقیت سریع در هالیوود

کری گرانت نخست نقش‌های کوچکی در فیلم‌های سینمایی به عهده گرفت، اما طولی نکشید که به یکی از چهره‌های برجسته هالیوود بدل شد. او از اواخر دهه ۱۹۳۰ تا دو دهه در کنار کلارک گیبل، هنری فوندا، گری کوپر، همفری بوگارت و جان وین، یکی از هنرپیشه‌های بزرگ سینمای آمریکا شد.  

گرانت در سینما بیشتر با خلق شخصیتی کمیک به شهرت رسید که در عین وقار و خوش‌تیپی، رفتاری عجیب و مضحک داشت. او طی چند دهه این نقش را در سینما پرورش داد و به کمال رساند.

به ویژه زنان شیفته‌ی این "بچه بزرگسال" بودند که در نقش جوانی احساساتی و ساده‌دل، به شدت گیج و دست پاچلفتی است. او هیچ کاری را به درستی انجام نمی‌دهد و مثل پسربچه‌ها به کمک خانم‌ها نیازمند است، و دست آخر به خاطر صداقت و خوش‌قلبی دل آنها را می‌برد.

کار با هاکس و هیچکاک

اوج شهرت و محبوبیت کری گرانت در دهه ۱۹۴۰ بود که او در آثار دو سینماگر بزرگ هالیوود یعنی هوارد هاکس و آلفرد هیچکاک ظاهر شد. گرانت در آثار دو سینماگر بزرگ هالیوود در نقش‌هایی متفاوت ظاهر می‌شد.

او در فیلم‌های هاکس سیمای کمیک خود را به نمایش گذاشت. به ویژه باید از کلاسیک‌های برجسته‌ای نام برد که او در کنار کاترین هپبورن ایفا کرد: «بزرگ کردن نوزاد»، «فقط فرشته ها بال دارند» و... آنها در دو فیلم از جورج کیوکر نیز در نقش زوجی عجیب و غریب اما دوست‌داشتنی ظاهر شدند: «تعطیلات» و «داستان فیلادلفیا».
 
کری گرانت در فیلم‌های جنایی و پرهیجان هیچکاک طبعا نقش‌های جدی به عهده داشت. او در ۴ فیلم هیچکاک نقش ایفا کرد: «سوظن»، «بدنام»، «دستگیری یک دزد» و «شمال از شمال غربی». او در سال ۱۹۶۲ دعوت هیچکاک برای ایفای نقش اصلی فیلم «پرندگان» را قبول نکرد، و استاد نقش را به راد تیلور داد.

جالب است که کری گرانت به خاطر مهارت در کمدی، به نقش‌های جدی و خطیر خود در فیلم‌های هیچکاک نیز رگه‌ای از طنز و شوخ‌طبعی وارد کرد.

جنتلمن جذاب و بانزاکت

کری گرانت در نقش جنتلمنی عاشق‌پیشه، با حقه‌های ظریف برای دلربایی از پری‌رویان مهارت داشت. او در طول سه دهه توانست در نقش «جوان اول» بازی کند و در کنار بهترین ستارگان زیباروی سینما ظاهر شود: از کاترین هپبورن و گریس کلی و اینگرید برگمن تا ادری هپبورن و سوفیا لورن.

کری گرانت از نیمه دهه ۱۹۵۰ که به شهرت و ثروتی کم‌مانند دست یافته بود، اظهار داشت که به ادامه بازیگری در سینما علاقه‌ای ندارد و مایل است از سینما خداحافظی کند، پیش از آن که سینما او را کنار بگذارد.
 
او در دهه ۱۹۶۰ به سختی پیشنهادی را قبول می‌کرد و تنها نقش‌های اندکی به عهده گرفت. برخی از فیلم‌های او تا نیمه ۱۹۶۰ به خاطر نام پرکشش و بازی شیرین او به موفقیت بالایی دست یافتند، مانند فیلم «معما» (۱۹۶۳) به کارگردانی استنلی دانن که آمیزه‌ای موزون از جنایت و کمدی است. این یکی از آخرین نقش‌های مهمی بود که کری گرانت ایفا کرد.

از عجایب روزگار این است که کری گرانت برای هیچ فیلمی جایزه اسکار دریافت نکرد؛ تنها در سال ۱۹۷۰ بود که از دست دوست و همکارش فرانک سیناترا یک "اسکار افتخاری" گرفت، به خاطر آن که در تاریخ سینمای آمریکا "در نقش کری گرانت" ظاهر شده است!  

کری گرانت برای آخرین بار در سال ۱۹۶۶ در یک فیلم سینمایی ظاهر شد، به کارگردانی چارلز والترز: «راه برو، ندو». این ستاره‌ی بزرگ در روز ۲۹ نوامبر سال ۱۹۸۶ در ۸۲ سالگی در پی سکته مغزی درگذشت.