Απεργούν οι εργολαβικοί στην Εθνική

Αντιδράσεις για το μπαράζ απολύσεων από την ICAP ● Ανθρωποι που εργάζονται επί δεκαετίες σε διάφορες υπηρεσίες της τράπεζας πετιούνται ξαφνικά στον δρόμο.

Οι πρώτοι που νιώθουν στο πετσί τους τις συνέπειες της κατάργησης του νόμου περί συνευθύνης αλλά και της αιτιολογημένης απόλυσης είναι οι πλέον επισφαλώς εργαζόμενοι, δηλαδή το υπενοικιαζόμενο προσωπικό μέσω τρίτων εταιρειών.

Ο λόγος εν προκειμένω για τους εργολαβικούς εργαζόμενους των τραπεζών. Τι κι αν απασχολούνται επί ολόκληρες δεκαετίες στο ίδιο πόστο, τι κι αν έχουν άριστη γνώση του αντικειμένου και εξειδίκευση, τι κι αν προσφέρουν ίση εργασία με τους μόνιμους τραπεζοϋπαλλήλους; Για τις τράπεζες εξακολουθούν να είναι εργαζόμενοι τρίτης κατηγορίας, κάτι που αποδεικνύεται από τις σαφέστατα χαμηλότερες απολαβές τους αλλά και από το γεγονός ότι αποτελούν μια τεράστια δεξαμενή αναλώσιμου προσωπικού όταν οι τράπεζες αποφασίζουν περικοπές εξόδων.

Το μπαράζ απολύσεων εργολαβικών εργαζομένων της Εθνικής Τράπεζας από την εργοδότρια ICAP Outsourcing Solutions, το οποίο ξεκίνησε στα τέλη της περασμένης εβδομάδας και ήδη έχει στοιχίσει τη δουλειά σε περίπου 20 ανθρώπους, οδήγησε τους εργαζόμενους σε κλιμάκωση του αγώνα τους.

Η 24ωρη απεργία που έχει προκηρυχθεί για σήμερα από τον Σύλλογο Δανειζόμενου Προσωπικού Τραπεζικού Τομέα (ΣΥΔΑΠΤΤ), και την οποία στηρίζουν τόσο ο Σύλλογος Εργαζομένων στην ETE - προερχομένων από την πρώην ΕΘΝΟDATA όσο και ο Σύλλογος Εργαζομένων ΕΤΕ - πρώην προσωπικού ΕΘΝΟΚΑΡΤΑΣ με τρίωρες στάσεις εργασίας (από 7.45 μέχρι 10.45 ή τρεις ώρες από την αρχή της βάρδιας), είναι μόνο η αρχή.

«Σαν Σύλλογος ζητήσαμε επανειλημμένα συνάντηση από τη διοίκηση της τράπεζας, αλλά όλες μας οι προσπάθειες έπεσαν στο κενό. Η διοίκηση αρνείται να ανοίξει διάλογο μαζί μας, χωρίς να μας αφήνει άλλο περιθώριο παρά να προχωρήσουμε σε κινητοποιήσεις» δηλώνει στην «Εφ.Συν.» η πρόεδρος του ΣΥΔΑΠΤΤ, Βάσω Χριστοπούλου.

Αγανάκτηση για τις αδικίες

Ανάκληση των απολύσεων, διατήρηση όλων των θέσεων εργασίας, έναρξη διαλόγου με την ΕΤΕ για την ένταξη του υπενοικιαζόμενου προσωπικού στο τακτικό προσωπικό και ανεμπόδιστη συνδικαλιστική δράση στους χώρους δουλειάς είναι το πλαίσιο που αποφάσισε η έκτακτη γενική συνέλευση των εργολαβικών τραπεζοϋπαλλήλων της Εθνικής Τράπεζας, που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Τετάρτη. Η αγανάκτηση του κόσμου ήταν έκδηλη, όπως μας μεταφέρουν μέλη του ΣΥΔΑΠΤΤ, για τις άδικες και χωρίς κανένα κοινωνικό κριτήριο απολύσεις δεκάδων εργαζομένων.

Μια τέτοια περίπτωση είναι η Σ.Τ. (τα στοιχεία της βρίσκονται στη διάθεση της εφημερίδας), η οποία επί 17 ολόκληρα χρόνια εργάζεται μέσω της ICAP σε διευθύνσεις της Εθνικής Τράπεζας. Το 2002 τοποθετήθηκε στο Κέντρο Παρακολούθησης Υποπτων Συναλλαγών όπου έμεινε για δύο χρόνια.

Το 2004 μεταφέρθηκε στο Κέντρο Εξουσιοδοτήσεων Πιστωτικών Καρτών μέχρι το 2016, οπότε την πήγαν πίσω στο κέντρο απάτης για ένα εξάμηνο και στη συνέχεια τοποθετήθηκε στους Ασφαλιστικούς Οργανισμούς Προσωπικού ΕΤΕ. Εκεί έμεινε για τρία χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων πέρασε από επτά διαφορετικά πόστα: λογιστήριο, επικούρηση, συντάξεις, πρωτόκολλο, αρχείο, για να μετακινηθεί στη συνέχεια στο τμήμα εγκρίσεων μηχανημάτων POS σε επιχειρήσεις για διάστημα έξι μηνών και τέλος στην υπηρεσία επιστρεφόμενων καρτών.

Την περασμένη Δευτέρα 25 Νοεμβρίου έλαβε τηλεφώνημα από την εργολαβική ICAP, με το οποίο της ζητούσαν την επομένη να μην πάει στη δουλειά της, αλλά να περάσει από τα γραφεία της εταιρείας. Η εργαζόμενη αρνήθηκε να το κάνει αφού επισταμένως ζήτησε να μάθει τον λόγο για τον οποίο καλείται να μην εμφανιστεί στη δουλειά της χωρίς να λαμβάνει απάντηση. Και ενώ την Τρίτη εργάστηκε κανονικά, την Τετάρτη, την περίμενε στην είσοδο της Εθνικής ο αντιπρόσωπος της ICAP, ο οποίος συνοδεία προσωπικού φύλαξης εμπόδισε την είσοδό της στο κτίριο.

Μετά την παρέμβαση της προέδρου του ΣΥΔΑΠΤΤ, Βάσως Χριστοπούλου, η εργαζόμενη ανέβηκε στον δεύτερο όροφο όπου βρίσκεται το γραφείο της για να δουλέψει, εις μάτην όμως, αφού η επιμονή του εκπροσώπου της εργολαβικής εταιρείας την ανάγκασε να αποχωρήσει. Χθες, της κοινοποιήθηκε το χαρτί της απόλυσής της, το οποίο βέβαια ουδέποτε υπέγραψε.

«Είμαι αποφασισμένη να προσφύγω στη Δικαιοσύνη. Είναι άδικο και απάνθρωπο μετά από τόσα χρόνια που προσφέρουμε έργο, η τράπεζα να μας πετάει έξω εν μια νυκτί. Στα 48 μου, με τρία παιδιά και μακροχρόνια άνεργο σύζυγο, καλούμαι να ψάξω να βρω δουλειά. Δεν θα πάψω να αγωνίζομαι ενάντια σε τέτοιες πρακτικές» μας λέει η Σ.Τ.